Bob Dylan in de studio: Op
de website van De Vlaardinger een recensie van het boek van Patrick Roefflaer.
15 juni:Vandaag 47 jaar geleden begon Dylan aan het opnemen van onder andere 'Like a rolling stone', zie
hier. De zin 'Het is de ommekeer voor Dylan, omdat hij voor het eerst electrische instrumenten gebruikt, in plaats van zijn gebruikelijke akoestische gitaar.' is natuurlijk klinkklare onzin, denk alleen al aan het album
Bringing it all back home.
Montague Street: Ik had hier al eerder geschreven dat aflevering 3 van fanzine
Montague street in maart zou verschijnen. Inmiddels staat op
de website van
Montague street dat de release van aflevering 3 is uitgesteld tot juli.
De Liefde: Een e-mail van Frits, waarvoor dank:
Hoi Tom,
Afgelopen dinsdag stond in
nrc*next een opinie van publicist Jan Drost.
Hij vond het tijd worden voor een lijstje met 'bonafide liefdesliedjes'.
Het gaat bij die liefdesliedjes niet om de gladgestreken popsongs, zoals we die allemaal kennen.
Nee, veel meer gaat het volgens Drost bij bonafide liefdesliedjes om 'literaire' liedjes:
liefde maakt je kwetsbaar, het slaat een wond in je ziel, maar je hebt je geliefde nodig om met dat litteken te leren leven.
Zou van Dylan zo'n lijstje te maken zijn?
Natuurlijk, elk lijstje is een lijstje van het moment.
Vraag morgen om weer een liefdesliedjeslijstje te maken, en je krijgt een net wat andere lijst.
Maar toch, die uitdaging is een aardige uitdaging.
Wat zou er dan volgens mij op dat lijstje komen staan?
- 'To make you feel my love'
Een veel betere versie van Adele's.
Reden?
De stem, bij Dylan klinkt zijn doorleefde stem.
Hij meent het.
Adele zal het ook menen, maar komt minder overtuigend over.
Zeker als je het met elkaar vergelijkt.
Daarbij, Dylans versie is opgenomen rond zijn hartkwaal-ziekenhuisopname.
- 'Wedding song'
'I love you more than ever more.'
Het past bij een stel, waarbij de een het niet heel nauw neemt met de huwelijkse trouw.
Ik houd van jou, meer dan ooit.
Meer dan de vorige keer, toen ik tijdelijk met een ander was.
Tegelijk, hoeveel huwelijken zijn niet gesloten met dit lied op de achtergrond?
- 'Red river shore'
Mede dankzij het vertaalwerk van Ernst Jansz, is dit misschien wel het mooiste liefdesliedje van Dylan.
Waarlijk, ik heb van die man gehouden.
Als ik afga op wat Jansz heeft opgeschreven, zou die liefde best eens wederzijds kunnen zijn geweest.
Maar Dylan zou Dylan niet zijn geweest, als hij zichzelf aan deze liefde zou vasthouden.
Bij Dylan duurt vrijwel niets heel lang.
Daarmee is Dylan alleen trouw aan zichzelf, lijkt het.
Dat levert strijd op, met zijn publiek, met zijn vrouw(en), zijn omgeving.
Maar hij zal wel moeten.
Vanwege die
bargain met de
chief commander.
Je kunt het er mee eens zijn, of niet.
Een mening is gauw gevormd.
Deze levenshouding levert in elk geval schitterende (liefdes-)liedjes op.
Zoals 'Red River Shore'.
Even wat anders.
Soms heb je het wel eens dat je over iets nadenkt, en dat het onderwerp ergens anders opduikt.
Zo zat ik de hele week met 'Ain't gonna go to hell for anybody' in mijn hoofd.
Geen idee waarom, ik had het lied in tijden niet meer gehoord.
Wat schetst mijn verbazing?
Het lied is onderdeel van Bas' kwartiertje!
Misschien is het toeval.
Maar misschien ook niet.
Ik weet het niet.
Groet,
Frits
Beste Frits,
Bonafide liefdesliedjes, daar zeg je zo wat.
Een goed nummer over de liefde moet naar mijn smaak meer zijn dan 'ik hou van jou, ik blijf je trouw'. Maar wat is dan bonafide? Ik weet 't niet zo goed, moet ik bekennen.
De liefde & de muziek, een heerlijke combinatie. Moet de muziek per se over de liefde gaan om de liefde te voelen? Het meest logische antwoord is 'natuurlijk!', maar ik heb mijn twijfels.
Zolang het antwoord 'natuurlijk!' is, bepaalt de auteur of een nummer al dan niet de liefde bij de luisteraar kan opwekken. Nou is Dylan briljant, maar het is hem nog nooit gelukt om in mijn kop te kijken.
Om de knuppel maar in het hoenderhok te gooien: ook tijdens het horen van 'Positively 4th street' kan ik vol liefde naar 'mevrouw Tom' staren.
Uiteraard realiseer ik me dat Jan Drost zoekt naar nummers die daadwerkelijk over de liefde gaan & niet naar nummers die mij vol liefde naar 'mevrouw Tom' laten staren.
Liefdesliedjes... een walgelijk woord, maar dit terzijde. En wat klaag ik, ik heb geen alternatief.
Goed, liefdesliedjes dus. Moet een 'bonafide liefdesliedje' in het verlengde liggen van 'ik hou van jou, ik blijf je trouw' of kan een 'bonafide liefdesliedje' ook in het verlengde van 'ik kan je bloed wel drinken, als ik je kop zie begint de moed me in de schoenen te zinken' liggen?
Eigenlijk zijn beide mogelijkheden - zeg maar positief & negatief - nummers over de liefde.
Ik moet je wat bekennen: bovenstaand geneuzel tik ik alleen maar om het kiezen van 'bonafide liefdesliedjes' uit Dylans oeuvre uit te stellen.
Ik kan niet kiezen!
Van de drie nummers die jij noemt, ben ik het met één geheel eens: 'Wedding song'.
'Make you feel my love' is wat de zoet voor mij moet ik bekennen. 'Red river shore' vind ik een schitterend nummer om te horen, maar het laat me niet verliefd kijken naar 'mevrouw Tom'.
Na lang nadenken vind ik dat 'I want you' er zeker ook bij hoort. Dat nummer spat uit haar voegen van lust. Ik weet het, lust & liefde zijn niet één, maar door de heerlijke melodie van 'I want you' mag het. In dit nummer is er de botsing tussen lust (stem, delen van de tekst) & de liefde (melodie, andere delen van de tekst).
Ook pure liefde: de eerste regels van 'I and I', hoe de 'ik' staart naar de slapende vrouw.
En natuurlijk 'Tomorrow is a long time' & 'Boots of Spanish leather'. Beide nummers gaan eerder over het uit elkaar groeien dan het tot elkaar komen. En toch bieden beide nummers een uitgelezen kans om vol liefde naar 'haar' (of 'hem') te staren.
En zo heb ik toch in één keer vier titels genoemd, dat viel eigenlijk best nog wel mee. En dan te bedenken dat, nu ik op dreef ben, best nog een hele serie titels zou kunnen noemen.
Waar heb ik me aanvankelijk eigenlijk druk over gemaakt?
Tijd om muziek op te zetten, 'mevrouw Tom' is net thuis. Ik begin met 'I want you'.
groet,
Tom
