Tegen de schuine wand op zolder, boven de trap, hangt sinds een paar maanden een immens grote poster van het concert van 10 juni 1989 in Den Haag. Op de poster staat uiteraard een portret van Dylan & links daarvan de namen van de leden van de band: G.E. Smith (gitaar), Kenny Aaronson (basgitaar) en Christopher Parker (drums). Zo staat het op de poster & zo had het moeten zijn, maar het liep anders. Kenny Aaronson begon wel aan de Europese tournee met Dylan op 27 mei in Zweden, maar tijdens het concert van 3 juni werd hij - niet in staat te spelen - vervangen door Tony Garnier.Tijdens de concerten op 4, 6, 7 en 8 juni speelde Aaronson weer, maar tijdens het concert op 10 juni in Den Haag moest hij voor de tweede keer verzaken. Aaronson speelde nog één keer met Dylan, op 23 juli 1989.
Ondanks dat de poster er al maanden hangt, oogt het nog steeds wat vreemd. Ik ben niet bij het concert op 10 juni 1989 geweest & toch heb ik een poster van dit concert hangen & ergens in de archieven heb ik ook nog een toegangsbewijs van dit concert.
Ik heb mij door meerdere bezoekers van dit concert verhalen laten vertellen - de een enthousiaster dan de ander - & ik heb ieder woord opgezogen. Het maakt niet uit wie het verhaal vertelt, bijna altijd komt vroeg of laat de versie van Trail of the buffalo van dit concert ter sprake.
Op youtube heb ik ook nog wel eens een filmpje gezien van Trail of the buffalo in Den Haag. En hoewel dit filmpje een aardige - noodgedwongen - vervanging is van een daadwerkelijke herinnering, blijf ik het toch betreuren dat ik op 10 juni 1989 niet in de Statenhal was, vooral vanwege Trail of the buffalo.
Iedere avond wanneer ik naar bed ga, loop ik langs de poster & denk ik even aan Kenny Aaronson & aan Trail of the buffalo. Soms heb ik wel de neiging om de poster weg te halen, om de herinnering aan het gemis niet meer te hoeven oproepen bij de aanblik van de poster. Maar de meeste avonden geniet ik van de paar noten Trail of the buffalo die bij de aanblik door mijn kop flitsen.
1 opmerking:
Misschien is het goed geweest dat Kenny Aarenson de band moest verlaten. Zo maakte hij plaats voor Tony Garnier, de officieuze bandleider van de Neve Ending Tour.
Garnier, zonder meer de belangrijkste sessie-muzikant, waar Dylan mee heeft samengewerkt. Ruim 20 jaar onafgebroken in de band, terwijl de andere muzikanten al lang en breed zijn vervangen.
Tijdens concerten is het duidelijk dat Garnier, naast de meester zelf, ook de solo's verdeeld. Garnier kinkt een keer, en de desbetreffende gitarist weet dat hij zijn solo uit zijn instrument mag gooien.
Een reactie posten