Dylan en politiek deel 2 door Tom

politiek (de (v.); g.mv.) 1. geheel van staatkundige beginselen en regels volgens welke een staat, gewest enz. wordt of moet worden geregeerd 2. handelwijze, gedragslijn van een regering als zodanig ten aanzien van bep. objecten: de financiële, binnenlandse, buitenlandse politiek 3. diegenen die de politieke ontwikkelingen bepalen 4. manier van optreden, van doen

Misschien zijn we de woorden wel ergens onderweg kwijtgeraakt. Misschien weten we niet meer wat politiek is. Alleen daarom al is het goed om er een woordenboek op na te slaan.
De vraag was of Dylan politieke songs heeft geschreven [ik vind van niet, Frits vindt van wel, zie hieronder]. Die vraag is makkelijk te beantwoorden door de definitie van politiek erbij te pakken. Lees maar mee:
Dylan's songteksten zijn staatkundige beginselen en regels volgens welke een staat, gewest enz. wordt of moet worden geregeerd. Onzin natuurlijk, de grootst mogelijke kromdenkerij denkbaar.
Conclusie: Dylan heeft geen politieke songs geschreven.

Maar wacht even, zo makkelijk laat ik mezelf er niet mee weg komen. De definitie van politiek zoals die in Van Dale te vinden is, is hier niet bruikbaar. De vraag, de discussie moet scherper geformuleerd worden.
Nieuwe vraagstelling: heeft Dylan songs geschreven met als doel de luisteraar in een bepaalde politieke richting te duwen?
Het antwoord op deze vraag lijkt simpel: 'tuurlijk heeft hij dat gedaan, Only a pawn in their game moet de luisteraar overtuigen van de kwalijkheid van segregatie, Let me die in my footsteps moet de luisteraar overtuigen van de waanzin van de door de Amerikaanse regering gepropagandeerde angst voor de atoombom van de Russen, enz.
Hoe logisch dit antwoord ook lijkt, het is te simpel gedacht. Om deze conclusie te kunnen trekken, moet de luisteraar in de kop van de schrijven - van Dylan - kunnen kijken. Hoe kan ik als luisteraar nou weten met welk doel voor ogen Dylan Only a pawn in their game en Let me die in my footsteps schreef?
Niet dus.
En daarin zit nou net de crux. De luisteraar interpreteert de songs als zijnde politiek, ongeacht of de schrijver dat doel ook voor ogen had. De waarheid van de luisteraar is de waarheid geworden, helaas. Het dood de geest van nieuwe luisteraars.
Het valt niet mee om alles wat ik in de loop der jaren gelezen heb over bijvoorbeeld Let me die in my footsteps en Only a pawn in their game te vergeten, om weer zelf te luisteren naar wat de songs nou daadwerkelijk zeggen.
Luister nog eens goed naar Let me die in my footsteps, natuurlijk is er in de song sprake van het in zee gooien van tanks en wapens, om eens iets te noemen. Maar nergens in deze song komt de atoombom of Rusland ter sprake, nergens!
In deze song vertelt de ik zijn verhaal, niet wat 'de mensheid', de staat, het gewest enz. zou moeten doen.

Dylan's songs gaan niet over besturen, over 'het grote plaatje', Dylan's songs gaan over individuele situaties, zoals de moord op Medgar Evers in Only a pawn in their game. De (nee, deze) luisteraar trekt vervolgens de conclusie dat segregatie slecht is. Niet de schrijver - Dylan - maakt de song politiek, maar de luisteraar.