Dylan kort #457 - aanvullingen

Blogman: en wie is deze meneer op de fiets? [één keer raden...]
Een aantal nummers van het concert van gisteravond zijn te beluisteren op de website Examiner.com.
Dat in mijn avondprogramma geen voetbal zit, staat voor mij wel vast. Wel Dylan, ook dat staat vast. Maar ik twijfel nog tussen lezen in een oude aflevering van Isis - mag ik een ieder nog eens aanraden een abonnement te nemen op Isis - en het bekijken van een Dylan-dvd. Waarschijnlijk wordt het lezen in Isis, iets wat ik eigenlijk de gehele dag al doe - met wat kleine andere zaken tussendoor - tot de ogen te moe worden om de letters nog te kunnen zien of de geest te vol raakt om nog te kunnen absorberen. Mogelijk dat ik dan nog een dvd in de speler schuif. Ik kom tijd te kort! Heel veel tijd te kort! Als ik bedenk wat ik allemaal nog moet / wil lezen, zien en horen, krijg ik spontaan koude voeten van onrust.
Er is godsgruwelijk veel Dylan te lezen, zien en horen, dat ik constant het gevoel heb achter de feiten aan te lopen en naar mate de tijd verstrijkt, lijkt de achterstand alleen maar toe te nemen. Dan heb ik het nog niet over de berg gedachten die ligt te bonken in mijn achterhoofd, schreeuwend om geschreven te worden. Voor deze weblog en elders. Het voordeel is dat ik me nooit hoef te vervelen.
Vergelijk de foto hierboven eens met de foto gebruikt voor de Nederlandse persing van de single Rainy day women # 12 & 35 / Pledging my time. Heb je bewuste single in huis? Leg 'm nog eens onder de naald. Beide tracks zijn ingekort. Nou is het niks bijzonders dat nummers voor een single-release worden ingekort, maar bij de nummers op deze single is het inkorten met een botte bijl gedaan, beschamend slecht. Zelfs zo slecht, dat het weer lachwekkend wordt.
Aanstaande zaterdag is het precies 30 jaar geleden dat Saved uitkwam. Een mooie reden om komende week wat intensiever naar het album te luisteren. Ik heb wel vaker dit soort voornemens, maar zelden komt er wat van. Zo was ik van van plan om aandacht te besteden aan het duizendste bericht op deze weblog, helemaal vergeten. Of het feit dat Self portrait 40 jaar geleden uitkwam, 5 dagen geleden. Helemaal vergeten. Aan de andere kant, wat doet het er ook toe? Ik kan iedere dag wel luisteren naar Self portrait of Saved.
Bovenstaande is enigszins van de hak op de tak en had beter onder de titel Wilde gedachten gepubliceerd kunnen worden. Het is zoals het is & daarmee basta.