I and I
Eén van de meest ingewikkelde Dylan-teksten is I and I. Die openingszin alleen al: ‘Been so long since a strange woman has slept in my bed’. Maar ook een zin als: ‘Someone else is speakin’ with my mouth, but I’m listening only to my heart’. En wat te denken van een zin uit het refrein: ‘One says to the other, no man sees my face and lives’. Ik voel het aan mijn klompen, dit is meer dan een aantal toevallige spreuken bij elkaar.
Volgens mij staat deze zin in de christelijke traditie. Maar eerst, die openingszin. Wat bedoelt Dylan daar mee? En waarom is het een christelijke zin? Het zou best kunnen, dat Dylan met die lange vrouwloze bedperiode? Misschien bedoelt Dylan met die zin, dat hij zich heeft bekeerd van zijn womanizing gedrag.
Die andere zin uit het couplet, een contradictie in termini. Want als Dylan alleen maar luistert naar zijn hart, maar niet naar zijn “mond”, dan zouden we die zin ook niet kunnen geloven. Maar ik schat in dat Dylan het volgende bedoelt: het gaat hem (allang) niet meer om mensen naar de mond te praten. Nee, het gaat om wat in zijn hart gebeurt. You got a heart of Stone, nee, Dylan zelf niet meer. Zijn hart is verandert.
Die refrein-zin, die verwijst naar psalm 110. Psalmdichter en koning David zegt in die psalm: De Heere heeft tot mijn Heer gesproken: zit aan Mijn rechterhand.
Dit is mijn inschatting. Ben ik overtuigend? Dat weet ik niet. Ik schrijf op wat ik denk. Ik houd het bij mezelf. Want het is bij Dylan doorgaans de vraag waar de waarheid ligt. Vooralsnog heb ik mijn eigen waarheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten