Dylan kort #322

Voor in de agenda: 15 april 2010 de lezing Bob Dylan als passie door Leen van Vliet.
Een eindejaarslijstje op Shaketown.

Een aantal weken gelden kwam het boek Lost in Juarez van Douglas Lindsay tegen, ergens op het net. Hoe en waar ik het tegenkwam, weet ik niet meer, ik had nog nooit eerder van Douglas Lindsay gehoord, laat staan wat van hem gelezen, maar de titel Lost in Juarez deed mij gelijk denken aan de eerste regels van Just like Tom Thumb's blues:

When you're lost in the rain in Juarez
And it's Eastertime too

Genoeg reden om de beschrijving van het boek te lezen. Die beschrijving op het net kan ik zo niet meer terugvinden, maar zal niet erg afwijken van de beschrijving op de achterzijde van het boek: When his latest book is shelved due to government interference, Lake Weston - international bestselling, Bob Dylan-addicted children's author - decides that it is time to stand up for personal rights. He writes and anonymously publishes a scathing polemic, the Animal Farm of its day, about a government which seeks to restrict civil liberties in the name of freedom. The book quickly achieves notoriety. The media is animatedly curious about the author; the government, however, already knows.
As the security services close in, Weston finds his name dragged through the gutter press. Suddenly he must run for his life, not knowing who he can trust and with nothing in his pocket except a few pounds and an iPod loaded with 1256 Bob Dylan tracks.
Het boek heeft natuurlijk niks met Dylan te maken, ik zal er niks uit leren over Dylan wat ik nog niet wist. Maar toch, hoe absurd dit misschien ook is, een man op de vlucht voor zijn leven en het enige dat hij meeneemt is wat geld en een iPod met 1256 Dylan-nummers, een intrigerend gegeven.
Gisteren ben ik in Lost in Juarez begonnen, ongeveer eenderde gelezen, en ik heb nog geen spijt, alles behalve zelfs. Een aardig verhaal, barstenvol Dylan:

'I saw a bit about Bob Dylan in the Biggest Book of Records today.'
Driving home from school. Ben Hammond and son, his daughter staying late for cooking class.
'Guinness,' said Hammond, 'not Biggest. Oldest guy to have an original album at No. 1 in America.'
'Bob Dylan?'
'Yeah. It's cool, isnt it?'
'Isn't he dead now, though?'
'Bob? I took you to see him in Amsterdam last summer.'
'Oh. That was Bob Dylan?'
Hammond stopped at a pedestrian light, watched a family of six walk slowly across.
'Comedian,' he said.
'So, if he's not dead, what does he do now? Like watches TV and stuff?'
'He tours mostly. Plays over a hunderd gigs every year. He interprets his own songs for a live audience, on an average of once every three and a half days. He's been doing that for eighteen years.'
Realised that he sounded like a documentary. The family of six minced onto the pavement, the light changed, Hammond glanced at his son and drove off slowly along the road. Twenty's plenty.
'If it was me,' said the boy, 'I'd just watch TV.'

Bij mijn weten is het boek (nog) niet in het Nederlands vertaald. De Engelse pocket is voor nog geen tientje bij bol.com te koop.