aantekening #7030

Vanaf 15 mei geeft Jesper Doolaard vijf lezingen van twee uur over vijf verschillende Dylan-song. Dat zijn achtereenvolgens "The Times They Are A-Changin'", "Ballad Of A Thin Man", "I'm Not There", "Tangled Up In Blue" en "The Night We Called It A Day". De keuze voor "I'm Not There" en "The Night We Called It A Day" is in ieder geval origineel en hoewel ik me afvraag of het iets voor mij zou zijn om vijf keer twee uur te luisteren naar iemand anders die praat over Bob Dylan, vind ik het toch jammer dat die lezingen dusdanig ver van huis zijn, dat ik ze niet kan bijwonen.
(Voor meer informatie, zie hier)

~ * ~ * ~ * ~

Antiquariaat Gedrukt & Geknipt in Deventer heeft een aantal Dylan-boeken ingekocht. Daar zitten een aantal aardige titels tussen. Een kans om je boekencollectie aan te vullen, mochten er titels ontbreken.

~ * ~ * ~ * ~

Morgen begint april. In april is het vijftig jaar geleden dat Nashville Skyline uitkwam. 

Is it rolling, Bob?

Eind jaren tachtig, denk ik dat het was, misschien begin jaren negentig, kocht ik mijn allereerste cd. Ik had al wel over de nieuwe geluidsdrager gelezen: veel beter geluid dan de oude elpee en er kan véél meer muziek op een cd dan op een elpee. De allereerste cd die ik kocht was Nashville Skyline, een album van de nog niet zo lang daarvoor door mij ontdekte Bob Dylan. Een album dat ik nog niet kende.

Bij thuiskomst kwam de teleurstelling: niet alleen bevatte die cd helemaal niet zo veel muziek, zelf verdomd weinig, nog geen half uur, maar ook was de muziek die ik hoorde country! De muziek waar mijn ouders naar luisterden, de muziek waar ik me van los probeerde te worstelen als een goede puber behoord te doen.

De doodsteek: toen ik Nashville Skyline voor het eerst thuis draaide, zei mijn moeder dat het wel lekker klonk.

Nashville Skyline heeft bij mij lang in een kwaad daglicht gestaan. Ik heb het album eigenlijk altijd gezien als een vreemde eend in de bijt.

Ik ben in de loop der jaren over mijn puberale vooroordelen gegroeid, ik ben Nashville Skyline gaan waarderen. En toch ben ik het album altijd blijven zien als een vreemde eend in de bijt. Ga maar na:

- een countryplaat

- een duet met Johnny Cash 

- een oud nummer opnieuw op de plaat gezet

- een instrumental

- erg korte nummers

- rechttoe rechtaan teksten

maar vanochtend, een paar dagen voor de vijftigste verjaardag van Nashville Skyline, realiseerde ik me dat dat onzin is. In een oeuvre vol vreemde eenden is één vreemde eend niets anders dan een logisch deel van het geheel.

Nashville Skyline is deel van het grote geheel dat Dylans oeuvre is.

Laat mij hier, in de aanloop naar die verjaardag, een lans breken voor twee vaak vergeten songs op Nashville Skyline die wat mij betreft hoogtepunten op dit album zijn: "One More Night" en vooral "To Be Alone With You". 

Het is bijna april, het is tijd om Nashville Skyline te draaien. Niet één keertje, maar één keer per dag, een paar dagen achter elkaar. Een Nashville Skyline-kuurtje. En let dan vooral even extra op bij die twee songs: "To Be Alone With You" en "One More Night".

Het doet een mens goed zo'n kuurtje.

~ * ~ * ~ * ~

Sister has her headphones on

She hears the music blastin'

She sees her brother marching by

Their bond is everlasting

Listenin' to Bob Dylan singin' in 1963

Watching the flags of freedom flyin' 

Neil Young - "Flags Of Freedom" van het album Living With War.

~ * ~ * ~ * ~

Bob Dylan begint vanavond aan zijn Europese tournee met een concert in Düsseldorf. Ik wens iedereen die er vanavond bij is in Düsseldorf een mooie avond.