De lezers van deze blog kennen het frisse, onconventionele licht dat Jochen Markhorst op zowel bekende als minder bekende songs van Bob Dylan weet te werpen. Eerder werden veel van zijn beschouwingen al gebundeld in Joker, Dief en Eskimo, in Meneer de Tamboerijnman en de Regenachtige Vrouwen en in Andere Tijden, Trage Treinen, maar de meeste beschouwingen in Blood On The Tracks werden nog niet eerder gepubliceerd, ook niet op deze blog. Daarvan zijn “Idiot Wind” en “Dirge” bijzonder rijke, onconventionele verhandelingen.
De paar wél eerder gepubliceerde stukken zijn allemaal herzien, geactualiseerd en uitgebreid.
In Blood On The Tracks worden de liedverhandelingen afgewisseld met uiteenzettingen en anekdotes rondom de totstandkoming van de titel van het album, een vertaling van en het verhaal achter de bekroonde hoestekst van Pete Hamill, de opnamesessies in New York en Minneapolis en over De Dingen Eromheen. Met, zoals we van Markhorst kennen, onverwachte lijnen naar alle uithoeken van de wereldliteratuur, naar de bioscoop en naar de muziekgeschiedenis.
Het werk is weer prachtig uitgegeven en rijk geïllustreerd, een nieuwe aanwinst voor de Nederlandstalige Dylanbibliotheek.
Aanrader.
Jochen Markhorst – Blood On The Tracks
Uitgeverij: Brave New Books
ISBN: 9789402179682
Prijs € 20,00
Pagina's: 154
2 opmerkingen:
Hi Tom!
En dit schrijf ik: elke lezer van jouw heerlijke en onvolprezen blog zou dit nieuwe boek van Jochen Markhorst 'blind' moeten aanschaffen. Direct. Ik heb inmiddels al zijn boeken over de songs van Dylan in mijn bezit en beleef er een ongekend plezier aan. Ik heb toch al enkele gerenommeerde boeken gelezen over de exegese van menig Dylan-lied (met Clinton Heylin als de opperwachtmeester), maar geen boek over dit chapiter verschaft mij zoveel leesgenot en inzicht als de bijdragen van Jochen. Je hebt zelf over je blog al keurig uiteengezet hoe de beschrijvingen, typeringen en zijpaden die Markhorst betreedt, naar alle kanten uitwaaieren en blijk geven van een grote belezenheid en eruditie. Dat ga ik niet overdoen.
Slechts deze constatering nog: ik geen Dylan-boek dat zo speels, kundig en kwikzilverachtig danst door het oeuvre van Dylan. Die 'mercurial touch' waarmee Dylan zijn meesterwerk Blonde On Blonde voltooide, die touch sijpelt door alle lichtvoetige en inzichtelijke beschouwingen heen. Een groter compliment kan ik niet geven. Ik neem mijn hoed af (die heb ik niet, maar als ik die wel had zou ik dat nu doen) voor de epistels van mister Markhorst.
En ook 'Dylans Meesterstuk In Blauw' is weer zo'n juweeltje.
Amen.
Ed van Tellingen
Helemaal eens: Markhorst is hermedisch een literair genie!
groeten van Henk Luinseel
Een reactie posten