The Basement Tapes Complete: disc 3

De derde cd van The Basement Tapes Complete laat mij na beluistering in verbazing achter. Drieëntwintig nummers en niet één zwak moment. Het is rollen van de ene schoonheid in de andere. Natuurlijk zijn er uitschieters naar boven, natuurlijk zijn er persoonlijke voorkeuren en nummers die mij minder doen, maar dan nog: een zwak moment heb ik op deze cd niet gevonden. 

1. Young but Daily Growing (Traditional, arranged by Bob Dylan)
Een ballad. De tape start (helaas) na het begin van de song. Noten worden lang aangehouden. Breekbaar. Subtiel gitaarwerk van Robbie Robertson op de achtergrond.

2. Bonnie Ship the Diamond (Traditional, arranged by Bob Dylan)
Tempo omhoog. Eerste stuk laat horen dat zingen met een kikker in de keel mogelijk is. Dylan lijkt met zijn zang (en gitaar) de leden van de band voort te drijven. Minimaal, maar effectief orgelwerk van Garth Hudson.

3. The Hills of Mexico (Traditional, arranged by Bob Dylan)
Korte take, daarna gelijk opnieuw ingezet in een andere toonsoort. Incompleet helaas, wordt voortijdig afgebroken.

4. Down on Me (Traditional, arranged by Bob Dylan)
Samenzang. Kort.

5. One for the Road
Oorwurm. Samenzang in refrein. Schitterend gitaarspel van Robertson. Coupletten alleen door Dylan gezongen. "Oh, dit is dat liedje waar ze alleen maar dit [het refrein]  zingen, da's saai," zegt dochterlief. Ben ik niet met haar eens. Ik ben compleet verslingerd aan dit nummer.

6. I'm Alright
Een wat vreemde structuur leggen de instrumenten neer, maar dat wordt weer rechtgetrokken door Dylans zang. Wederom in de refreinen samenzang. Het lijkt wel alsof de derde cd alleen oorwurmen bevat. Fade out.

7. Million Dollar Bash (Take 1)
Piano, hobbel-de-bobbel-versie van dit bekende nummer. Hoorde ik een halve seconde mondharmonica of ben ik nou gek? Heerlijke, rommelige versie. Eindigt met een basloopje.

8. Million Dollar Bash (Take 2)
Een tweede poging. De bekende opname.

9. Yea! Heavy and a Bottle of Bread (Take 1)
Een eerste take van een van mijn favoriete Basement-composities. Veel piano. Iets andere tekst dan de bekende versie, alleen details.

10. Yea! Heavy and a Bottle of Bread (Take 2)
De bekende versie. Iets meer ingehouden gebracht dan de eerste versie. De samenzang aan het eind is werkelijk schitterend.

11. I'm Not There
Dylan-de-zanger. Kippenvel. Ik heb geen idee - of alleen vaag - waar Dylan over zingt, maar dat maakt niet uit. Het zijn de flitsen tekst die door komen, de manier waarop Dylan zingt die mij als luisteraar meetrekt. Mijn kop vullen met beelden. Fragmenten van een beangstigend mooi geheel dat ik alleen zie zolang dit nummer draait. Dit is een nummer om een leven lang in te verdwalen.

12. Please Mrs. Henry
Ontspanning en gein. Het orgel klinkt als een fluitje (of is het een fluitje dat zich als orgel heeft vermomd? Nah.) Zeer uitgewerkte song, zeker voor Basement-begrippen.

13. Crash on the Levee (Take 1)
Eerste take van bekend nummer. Heerlijk orgel. Tussen slepend en voortdrijvend. Bluesy. Dylan-de-zanger in topvorm.

14. Crash on the Levee (Take 2)
Tweede, bekende take. Iets minder spanning, minder bluesy dan eerste take. Iets meer binnen de lijntjes dan de eerste take.

15. Lo and Behold! (Take 1)
Drijvende muziek. Ergens tussen praten en zingen. Het moment tussen refrein en begin volgende couplet waarin het ritme van het couplet weer opgepakt moet worden is heerlijk. Halverwege verandert het praat-zingen in lach-zingen.

16. Lo and Behold! (Take 2)
Tweede take, meer uitgewerkt. De bekende versie.

17. You Ain't Goin' Nowhere (Take 1)
Eerste take. Andere tekst dan de bekende versie. Heerlijk samenzang. "Look you bunch of basement noise," zingt Dylan. Heerlijke onzin. Mooi gitaarspel van Robertson.

18. You Ain't Goin' Nowhere (Take 2)
Tweede take. De bekende versie zonder de 1975-overdubs. Is dit de eerste drumpartij op cd 3 of vergis ik me nou?

19. I Shall be Released (Take 1)
Eerste take van "I Shall Be Released", misschien wel het bekendste Basement-nummer dat niet de eerste officiële release - in 1975 - met Basement-muziek haalde. Ruwe versie en hoe schitterend dit ook is, er gaat niks boven de tweede take van dit nummer. Deze eerste take heeft een hier en daar afwijkende tekst.

20. I Shall be Released (Take 2)
Dit nummer moet inmiddels - door Dylan en anderen - honderden keren gespeeld zijn, maar dit blijft toch de mooiste versie. Veruit. De enige non-Dylan-versie die in de buurt van deze schoonheid komt is te vinden op Music From Big Pink van The Band.

21. This Wheel's on Fire (written by Bob Dylan and Rick Danko)
Drums. Het heerlijke "This Wheel's On Fire" schitterend gezongen. De bekende versie zonder de 1975-overdubs. Voor een Basement-opname is dit behoorlijk uitgewerkt.

22. Too Much of Nothing (Take 1)
Eerste take. Heerlijke samenzang in refreinen. Het ene moment stuwend, het volgende breekbaar.

23. Too Much of Nothing (Take 2)

Tweede take. Iets trager dan de eerste take, iets vrijer gezongen door Dylan. En weer die heerlijke samenzang. Luister naar die dragende baspartij, het fladderende orgelwerk van Hudson.

Nu de cd is afgelopen wil ik alleen maar meer. Opnieuw beginnen aan cd 3 of toch gewoon verder gaan met cd 4? Luisterend naar The Basement Tapes Complete maak ik me wederom woest over de overdubs die in 1975 aan een deel van deze opnamen is toegevoegd. Natuurlijk hadden in 1975 die overdubs een functie en misschien leek het toen wel een goed idee, maar achteraf bezien is en blijft het een schande. Gelukkig hebben we nu deze schitterende muziek zonder de toevoegingen uit 1975.