The Basement Tapes Complete: disc 2

Iedere keer wanneer ik tot nog toe hier schreef over The Basement Tapes Complete, had ik het over een 6 cd's tellende boxset. Eigenlijk is dit niet helemaal correct. Ik moet het eigenlijk hebben over een 5 cd's tellende boxset, aangevuld met een bonus disc. Ik heb die zesde cd, de bonus cd, nog niet gehoord, maar iets in mij zegt dat deze cd in het boekwerk bij The Basement Tapes Complete niet voor niks als 'bonus' wordt aangemerkt. Goed, genoeg. Ik ben nog lang niet bij die bonus cd. Vandaag - net als bij mijn stuk over de eerste cd - mijn eerste indrukken, dit keer van de tweede cd. Ook op deze tweede cd veel covers - van Tyson, Hooker - om, zo lijkt het, uit het oude iets nieuws te kunnen maken.

1. Johnny Todd (Traditional, arranged by Bob Dylan)
Heerlijk nummer. Vrolijk. Een deuntje om voor je uit te fluiten op een mooie dag (wat ik vandaag keer op keer gedachteloos deed).

2. Tupelo (written by John Lee Hooker)
Een John Lee Hooker-blues. Meer gesproken dan gezongen.

3. Kickin' My Dog Around (Traditional, arranged by Bob Dylan)
"Not any harmony, but harmony in the background..." Hoe serieus kun je aan ongein werken? "Do that again," zegt Dylan. Al spelende wordt het nummer in elkaar gedraaid. Heerlijk.

4. See You Later Allen Ginsberg (Take 1)
"See You Later Alligator" al spelende omgetoverd in "See You Later Allen Ginsberg". Kort. Een song om mee te lachen met Dylan en The Band.

5. See You Later Allen Ginsberg (Take 2)
Een tweede poging, na 'de ontdekking'. Een bijna serieuze poging om dit vast te leggen. Zou Allen Ginsberg dit ooit gehoord hebben?

6. Tiny Montgomery
De bekende take. Dit horen na "See You Later Allen Ginsberg", hierdoor vallen onder andere die zangpartijen op z'n plaats. Dit is een voortzetting van de ongebreidelde lol van de vorige twee tracks.

7. Big Dog
Twintig seconden. Een logisch vervolg op tracks 3 t/m 6. Dit is dus een blokje humor.

8. I'm Your Teenage Prayer
De laatste in de serie humor-songs. "Teenage Prayer"! Jaren '50 met een knipoog. Kwinkslag voor de oren.

9. Four Strong Winds (written by Ian Tyson)
Terug naar serieus. Ingetogen. Schoonheid. Dit laat ik aan 'mevrouw Tom' horen. Nog zo'n nummer om om de haverklap in de kop op te duiken.

10. The French Girl (Take 1) (written by Ian Tyson and Sylvia Tyson)
Heerlijke melodie. Wederom ingetogen. Na 2 minuten is het (helaas) ineens afgelopen.

11. The French Girl (Take 2) (written by Ian Tyson and Sylvia Tyson)
Take 2 is iets beter van geluid dan take 1. Dylan en band lijken al spelende te zoeken naar de juiste lijn. Dylans stem schommelt tussen schitterend en net over het randje.

12. Joshua Gone Barbados (written by Eric Von Schmidt)
Melodie om te zoenen. Een oorwurm. "That's enough", zegt Dylan. Ben ik niet met hem eens.

13. I'm in the Mood (written by Bernard Besman and John Lee Hooker)
Een tweede Hooker-blues. Trage versie met veel lol. Na een lang traag stuk gaat het tempo omhoog, weer omlaag, en dan weer omhoog. Een beetje klooien, zo klinkt het. Dit verandert gedurende het spelen van een reguliere blues in een tweede "See You Later Allen Ginsberg".

14. Baby Ain't That Fine (written by Dallas Frazier)
Heerlijke samenzang. Moet je je voorstellen dat dit tijdens een lange autorit richting zee op de autoradio voorbij komt. "Baby Ain't That Fine" is zo'n nummer dat een dag nog beter kan maken.

15. Rock, Salt and Nails (written by Bruce Phillips)
Perfect. Er is geen ander woord voor. Dit draai ik twee keer voor ik verder ga.

16. A Fool Such As I (written by William Marvin Trader)
Zo moet "A Fool Such As I" klinken. Gedragen uit de losse pols. Dat lijkt een contradictie (wat het misschien ook is), maar Dylan en The Band doen 't toch maar. Halverwege het nummer gaat Dylan over op praat-zingen, een techniek die pas echt tot z'n recht komt op het later op deze box te vinden nummer "Sign On The Cross".

17. Song for Canada (written by Pete Gzowski and Ian Tyson)
Luister naar de piano in de achtergrond. Mooi, maar geen echte hook line waardoor ook weer snel uit het geheugen verdwenen. Op z'n plaats als deel van een groter geheel, als losse track iets minder opzienbarend.

18. People Get Ready (written by Curtis L Mayfield)
Kippenvel. Niet een beetje ook. De Renaldo And Clara-versie van dit nummer behoort tot mijn favoriete Dylan-opnamen. Deze versie steekt de Renaldo And Clara-versie naar de kroon. Twee keer draaien en een derde keer om 'mevrouw Tom' mee te laten genieten. Daarna even niks, een paar minuten rust voor ik verder kan luisteren.

19. I Don't Hurt Anymore (written By Donald I Robertson and Walter E Rollins)
Heerlijk uptempo nummer. Mooie samenzang.

20. Be Careful of Stones That You Throw (written by Benjamin Lee Blankenship)
Samenzang afgewisseld met spreek-zingen. Ingetogen.

21. One Man's Loss
Iets mindere geluidskwaliteit. Dylan is te ver van de microfoon om hem goed te kunnen verstaan, helaas. Gedurende het nummer is hij steeds beter verstaanbaar.

22. Lock Your Door
20 seconden Rock 'n Roll.

23. Baby, Won't You be My Baby
Oorwurm. Heer-lijk nummer. Onbegrijpelijk dat deze ogenschijnlijk simpele Dylan-compositie nooit eerder de markt op geslingerd is. De perfecte single, de perfecte song voor een soundtrack voor een film vol liefde en lust.

24. Try Me Little Girl
Piano. De tape lijkt gestart te zijn nadat het nummer al is ingezet. Onrust. Anderhalve minuut.

25. I Can't Make it Alone
Piano, wederom. Is dit Dylan achter de toetsen? Met wat meer werk en tijd zou dit een schitterende song kunnen worden.

26. Don't You Try Me Now
Bluesy. Eerste aanzet tot meer. Wederom piano.

Voor mijn gevoel moet na al deze schoonheid op de eerste twee cd's het 'echte' werk, de kern van de Basement Tapes nog komen. Veel humor op deze tweede cd.
En dan moet ik ook nog iets zeggen over de schitterende verpakking van dit elfde deel van The Bootleg Series, de schitterende boekwerken. Dat moet maar wachten tot een andere keer. Vandaag niet meer. Vandaag loop ik met meer dan één melodie in mij hoofd. Want wat de Basement Tapes ook zijn, ze zijn in ieder geval aanstekelijk.