Bij het openslaan van Mojo (#253, december 2014) valt mijn oog gelijk op een pagina-grote advertentie voor The Basement Tapes; The Bootleg Series vol. 11. Iets verderop in dit tijdschrift mag John Mellencamp vertellen over de plaat die zijn leven veranderde. Dat is Dylans "Like A Rolling Stone". Op pagina 36/37 kijkt Fred Dellar terug op the Great East Coast Black Out van november 1965. Hij schrijft onder andere over een bezoek van Bob Dylan aan Brian Jones tijdens deze stroomstoring. Victoria Segal bespreekt uitvoerig Lost On The River. Deze recensie is aangevuld met een kort interview met Marcus Mumford, een van de musici op Lost On The River. Tot slot, de reden voor aanschaf van Mojo: een kwart pagina beslaande positieve recensie van The Basement Tapes Complete door Michael Simmons. Geen onaardige recensie, maar ook geen opmerkelijke nieuwe inzichten in de Basement-banden.
Het Nederlandse tijdschrift Lust For Life (#45, november 2014) bevat geen advertenties of andere (korte) Dylan gerelateerde artikelen zoals in Mojo, maar wel een zes pagina's tellend artikel van Dominique van der Geld na aanleiding van de uitgave van The Basement Tapes Complete. Dit artikel van Van der Geld is geen recensie van The Basement Tapes Complete, maar een poging om The Basement Tapes in een perspectief te plaatsen. Geen onaardig artikel en zeker een van de betere artikelen over Bob Dylan ooit in Lust For Life.
Op de cover van Uncut (#211, december 2014) staat Dylan, maar dat is niet de voornaamste reden om dit tijdschrift als een absolute must read aan te bevelen. De reden om Uncut aan te bevelen is het sterke artikel van Clinton Heylin over Dylans Basement Tapes. Voor ik naar dit Heylin-artikel kijk, eerst maar even de rest van Uncut. Net als Mojo bevat Uncut een paginagrote advertentie voor The Basement Tapes;The Bootleg Series vol. 11. Graeme Thomson recenseert Lost On The River. Deze recensie wordt aangevuld met een interview met producer T-Bone Burnett die niet alleen praat over Lost On The River en Dylans Basement Tapes, maar ook hint naar het door hem reeds gehoorde nieuwe Dylan-album: Shadows In The Night. Terry Staunton heeft een korte recensie geschreven over The Art of McCartney, maar de recensie vertelt mij helaas niks over Dylans bijdrage aan dit album.
Het door Clinton Heylin geschreven artikel is - zoals ik hierboven al schreef - wat deze Uncut de moeite van aanschaf meer dan waard maakt. In dit tien pagina's tellende artikel beschrijft Clinton Heylin de Basement Tapes-geschiedenis van Dylans motorongeluk via de bootlegs en de officiële release The Basement Tapes tot aan de uitgave van The Basement Tapes Complete, met veel oog voor detail en de verschillende reels waar de Basement Tapes op staan. Ergens tussendoor voert hij nog overtuigende argumenten aan voor zijn aanname dat de Dylan-songteksten die de basis vormden voor de songs op Lost On The River helemaal niet tot de Basement Tapes behoren, maar uit de periode van vlak voor de eerste Basement Tapes-sessie.
Dit artikel van Clinton Heylin behoort naar mijn smaak tot de beste artikelen over Bob Dylan die in de laatste vijf à tien jaar in een muziektijdschrift verschenen zijn, als het al niet het beste artikel is van de afgelopen tien jaar. Kopen dus die Uncut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten