Iedereen zal het verhaal achter Lost On The River inmiddels kennen: producer T Bone Burnett kreeg een doos met door Bob Dylan geschreven songteksten toegespeeld. Burnett verzamelde een handje vol muzikanten die Dylans teksten op muziek hebben gezet met als resultaat Lost On The River. Overal wordt geschreven dat de songteksten van Bob Dylan uit de periode van The Basement Tapes stammen, overal behalve in de laatste Uncut. In deze Uncut beweert Clinton Heylin dat de songteksten van vlak voor de zogenaamde Basement Tapes zijn en hij heeft hier goede argumenten voor.
Punt 1: De songteksten van de nummers op Lost On The River behoren waarschijnlijk niet tot de zogenaamde Basement Tapes.
Wanneer je naar de hoes van dit album kijkt zie je bovenaan "The New Basement Tapes" staan en onderaan "Lost On The River" (op foto's die op internet staan is dit omgedraaid, zie hier). In veel stukken die ik heb gelezen wordt dit geïnterpreteerd als zou "The New Basement Tapes" de naam van de gelegenheidsband zijn en "Lost On The River" de albumtitel. Misschien is dat ook wel zo. Maar het komt wel raar op mij over. Wie noemt z'n band nou "The New Basement Tapes"? "The New Basement Singers" zou veel logischer zijn, lijkt mij. Bovendien bevat dit album - min of meer - nieuwe Basement Tapes (althans, daar werd vanuit gegaan voor Clinton Heylin zijn inzichten in Uncut prijsgaf). Veel logischer lijkt het mij dat het hier gaat om het album The New Basement Tapes: Lost On The River van een naamloos gebleven gelegenheidsformatie. (Wanneer ik kijk naar de rug van het cd-hoesje raak ik helemaal in de war, daar staat: "The New Basement Tapes / Lost On The River: The New Basement Tapes".
Punt 2: Ik ben in de war.
Toen ik dit album - wat ik gemakshalve vanaf nu maar Lost On The River zal noemen - wilde kopen bleken er 2 versies van dit album op cd te zijn verschijnen. Voor beide albums werd precies dezelfde prijs gevraagd terwijl de ene versie slechts 15 nummers bevat en de andere versie maar liefst 20 nummers.
Punt 3: Kijk goed uit welke versie van Lost On The River je koopt.
Ik heb Lost On The River inmiddels ruim een week in huis. De eerste paar keer luisteren vond ik het helemaal niks. Dat kwam mede doordat ik met verkeerde verwachtingen aan het luisteren was begonnen. Ik hoopte op meer Basement Tapes, maar dit album is mijlen ver verwijderd van dat heerlijke geluid van The Basement Tapes. Toen ik eenmaal mijn verwachten had bijgesteld, hoorde ik meer de schoonheid in een aantal van de nummers op Lost On The River.
Punt 4: Lost On The River is (bijna) Dylanloos. Pas je verwachtingen aan voor je luistert.
Inmiddels heb ik redelijk wat stukken over Lost On The River gelezen. De ene recensent jubelt nog harder dan de andere recensent. Hoewel ik inmiddels wat positiever ben gaan denken over Lost On The River hoor ik - op 1 of 2 nummers na - nergens een reden om te jubelen.
Punt 5: Ik behoor niet tot de doelgroep van Lost On The River.
Ik heb begrepen dat het album dat nu net uitgekomen is de eerste van een serie albums zal zijn. Met de punten 4 en 5 in het achterhoofd lijkt het logisch dat ik ten eerste Lost On The River op Marktplaats zet en ten tweede dat ik volgende delen niet meer zal kopen. Dat is beide niet waar. Lost On The River blijft in mijn bezit en volgende delen zal ik ook kopen. Waarom? Allereerst natuurlijk vanwege Bob Dylans songteksten. Maar er ik ook een tweede reden, die tweede reden heet Rhiannon Giddens.
Punt 6: Lost On The River is een (bescheiden) aanwinst voor de Dylan-liefhebber. Stiekem kijk ik al (een beetje) uit naar een tweede album met 'Nieuwe Basement Tapes'.
Lost On The River, song voor song:
1. Down On The Bottom
Begin mooi, ingetogen. Daarna lijkt de rock-dokter voorbij gekomen te zijn met de strijkbout en verzandt dit nummer tot een dertien-in-een-dozijn-lied.
2. Married To My Hack
Dit klinkt als gemaakte chaos. De bijdragen van Elvis Costello op Lost On The River vind ik eigenlijk de grootste tegenvallers op dit album. Ik had meer van Costello verwacht.
3. Kansas City
Puur Mumford And Sons. Een prima nummer.
4. Spanish Mary
De grote ontdekking van Lost On The River voor mij is Rhiannon Giddens. "Spanish Mary" hangt van de spanning aan elkaar. Dit is één van de beste nummers op Lost On The River.
5. Liberty Street
Dit is veel te glad. Met name het begin doet mij denken aan een ballad van Lionel Richie, George Michael of andere jaren '80 klef.
6. Nothing To It
Eerste gedachte: Dit is meer Traveling Wilburys dan Basement Tapes. Niet onaardig.
7. Golden Tom - Silver Judas
Costello's beste bijdrage op Lost On The River. Mooie samenzang. Prima nummer. Mooie melodie.
8. When I Get My Hands On You
Schitterende stem. Mysterieus nummer. Een van de betere nummers op Lost On The River.
9. Duncan And Jimmy
Aaaah, heerlijk. Die banjo! Dit klinkt als oude folk. Een hoogtepunt op Lost On The River. Hoe kan het ook anders, dit is wederom Rhiannon Giddens.
10. Florida Key
Eerste gedachte: kinderliedje. Dit is mij te gladjes.
11. Hidee Hidee Ho #11
Jazzy niemendalletje. Coupletten zijn wel aardig, de refreinen staan me tegen.
12. Lost On The River #12
Een mooi begin, maar na een minuut gaat het hard bergafwaarts. (En dat terwijl dit zo'n mooie tekst heeft.)
13. Stranger
Poppy. Best aardig, maar ook weer makkelijk vergeten.
14. Card Shark
"Dit vind ik wel mooi," zegt "Mevrouw Tom". Ik kom niet verder dan "wel aardig". Een oorwurm is het in ieder geval wel.
15. Quick Like A Flash
En terug naar de jaren '80 muziek. Niet mijn ding.
16. Hidee Hidee Ho #16
De minste van de Rhiannon Giddens-nummers (maar véél beter dan de eerdere versie van "Hidee Hidee Ho"), desalniettemin een topnummer.
17. Diamond Ring
Redelijk nummer. Eentje die makkelijk in het hoofd blijft plakken.
18. The Whistle Is Blowing
Mooie stem, redelijke muziek.
19. Six Months In Kansas City (Liberty Street)
Een dieptepunt. Een nummer om over te slaan (wat ik ook iedere keer doe). Het enige nummer op Lost On The River dat mij echt irriteert. De andere nummers laten me (bijna) koud of zijn gewoon goed, maar dit niet. Dit is verschrikkelijk.
20. Lost On The River #20
Van het dieptepunt (track 19) naar het hoogtepunt (track 20) van Lost On The River. Alleen dit nummer maakt de aanschaf van dit album al meer dan de moeite waard. En nou stil zijn... Luisteren... Kippenvel.
1 opmerking:
Punt 1/2: Zoek er niet te veel achter. Basement Tapes is een bekende naam, dus dat verkoopt meer platen, zo simpel is het.
Punt 3: bedankt, dit wist ik nog niet!
Punt 4/5: Dat wist ik al en alleen luisteren zal bewijzen of ik wel tot de doelgroep behoor.
Al met al wel een verhelderend stukje. En te oordelen naar het tempo waarin de berichtjes verschijnen, ben je weer de oude! Blij dat te zien.
Groeten, Frans
Een reactie posten