Oh Mercy

Hoeveel Koreanen zouden er naar de muziek van Bob Dylan luisteren? Ik heb werkelijk geen idee. Er moeten wel Koreanen naar Dylans muziek luisteren. Of geluisterd hebben. Hoe ik dat weet? Het antwoord is simpel: CBS Korea heeft in maart 1990 Dylans Oh Mercy uitgebracht.
Afbeeldingen van die plaat heb ik al vaak op Searching For A Gem gezien, maar nog mooier dan staren naar de afbeeldingen van die elpee op Searching For A Gem is het om die elpee in de handen te houden. Sinds gisteren, na mijn bezoek aan de platenbeurs in Utrecht, kan ik die elpee ook daadwerkelijk vasthouden.
"Manufactured by Jiga Records Corp." staat er op de achterzijde van de hoes. En ook: "Passed censorship by K.E.C.P.P". De plaat is dus door de censuur gekomen, de Koreanen mogen luisteren. Dat is een gang van zaken die voor een Hollandse jongen als ondergetekende ondenkbaar is, gelukkig maar.
Wanneer ik mensen vertel dat ik mijn zoveelste persing van een plaat heb gekocht, luidt de eerste reactie bijna altijd: "Maar de muziek is toch steeds hetzelfde". Dat klopt natuurlijk (al zijn er vaak wel degelijk verschillen te horen), maar daar gaat het niet om. Noem het 'de afwijking van het verzamelen'.
Neem bovenstaand voorbeeld. Er kleeft een verhaal aan die Koreaanse persing van Oh Mercy. Die plaat is onder de loep genomen door de overheid. Die plaat is goedgekeurd en uitgebracht. Vervolgens is die plaat via een omweg in Utrecht terecht gekomen waar ik 'm heb gekocht.
Maar het is meer dan het verhaal. Het is ook de schitterende labels, de insert die bij de plaat zit (deels afgebeeld bij dit bericht) met aan de ene kant een lap tekst in het Koreaans, plus een foto van Bob Dylan uit de tijd van de film Hearts Of Fire en aan de andere kant de songteksten. Die insert zit bij geen enkele andere persing van Oh Mercy.
Het is heerlijk om te verzamelen, al kan ik maar moeilijk uitleggen waarom.