Wat het voor mij extra vreemd maakt, is dat ik al een tijdje geleden een stapel exemplaren ontving. Voor mijzelf, voor mijn kinderen. Dochterlief heeft haar exemplaar al mee naar school genomen. Vol trots heeft ze aan juf laten zien dat ze op de voorkant van een boek staat.
Nu ik het toch over mijn kinderen heb: gisteren draaide ik 'Hurricane'. Zoonlief reageerde gelijk: 'Dit is een leuk liedje'. Natuurlijk deed me dat goed. Mijn zoon houdt van Bob Dylan. (Oké, alleen nog maar van 'Hurricane', maar het is een begin.)
De afgelopen dagen (zaterdag t/m maandag) heb ik mijn ogen scheel gelezen. Toeval of niet (niet dus), maar opvallend veel van de gelezen boeken bevat in meerdere of mindere mate iets over Bob Dylan. Allemaal non-fictie, allemaal geen muziekboeken:
- Richard Neville - Play power; ontdekkingsreis door de internationale underground
- Guus Middag - Vrolijk als een vergelijking
- Steve Davidson - Lessen in overleving
- Alain de Botton - De biograaf (nog niet uitgelezen)
En één dichtbundel:
- Jan Kal - Hun zeggen
Afgelopen zaterdag viel Isis issue 172 op de deurmat. Uiteraard heb ik ook dit fanzine verslonden. Er staan een paar goede stukken in van Ian Woodward. Ian Woodward heeft tientallen jaren The Wicked Messenger, een nieuwsbrief over Dylan, geschreven en uitgegeven. Alleen daarom al verdient de man een monument binnen de Dylan-wereld. Voeg daarbij zijn artikelen die zo nu en dan in Isis verschijnen en de man verdient een groot monument.
Enfin, ik ratel maar wat. Er zit geen lijn of boodschap in.
Eigenlijk wacht ik op The 30th anniversary concert celebration. Door omstandigheden heb ik die nog niet. Ik heb de nieuwe dvd nog niet gezien, ik heb de nieuwe cd nog niet gehoord. Binnenkort, hoop ik, toch de dvd te zien, de cd te horen zodat ik beide hier kan recenseren.
1 opmerking:
Vandaag een plof op de deurmat. Daar ligt het nieuwe boek van Tom Willems.
Simon
Een reactie posten