(Doe maar even eerst een vreugdedansje, daarna kun je weer verder lezen.)
Ik heb hoge verwachtingen van deze uitgave. Eerdere uitgaven van Music on Vinyl laten zien (horen) dat die hoge verwachtingen hoogstwaarschijnlijk ingelost zullen worden. Kortom: grijp je kans!
Record Store Day: Record Store Day valt dit jaar op 19 april. Volgens de website van Record Store Day Nederland komt in ieder geval Dylans debuut-album inclusief single op Record Store Day opnieuw uit. Volgens de website van Record Store Day Engeland gaat het om een uitgave op rood vinyl, uitgebracht door Not Now. Het gaat hier dus om de zoveelste zogenaamde grijze release. Ik heb ooit één uitgave van Not Now gekocht. Ik kan het niemand aanraden.
Veel interessanter is de heruitgave van The Newport Folk Festival 1963 - the Evening concerts, Vol. 1 met daarop Dylans 'Blowin' in the wind', zie hier. Dit album komt in ieder geval in Amerika uit. Of deze plaat ook een Europese release krijgt, betwijfel ik.
In Engeland komt tijdens Record Store Day ook nog de dubbelelpee Bob Dylan & The Band's Basement Tapes influences (uitgave van Let Them Eat Vinyl).
Het is jammer dat Sony niet een Dylan-uitgave voor Record Store Day uitbrengt. Een gemiste kans, als je het mij vraagt.
Een Dylan-gitaar: Ik plaats hier een e-mail die ik van Bart ontving in z'n geheel aangezien hij het veel beter kan uitleggen (en veel meer verstand van gitaren heeft) dan ik [met dank aan Bart]:
Tom
Ben je hier wat mee?
Op de Amerikaanse muziekbeurs NAMM stelde gitaarbouwer Gibson een Bob Dylan signature gitaar voor. Meteen de eerste signature gitaar die Dylans naam draagt. Concreet gaat het om een SJ-200 model (de klassieke Gibson Super Jumbo) met dubbele slagplaat en sunburst afwerking.
Een concrete releasedatum is er nog niet, maar nu al staat vast dat het niet om een instrument voor de fan met de kleine beurs gaat. Er komen 120 exemplaren met een luxueuze inleg die stuk voor stuk door Dylan zelf worden gesigneerd en 300 niet gesigneerde exemplaren met een gegraveerde (niet-ingelegde) slagplaat. Als prijs voor de gesigneerde exemplaren circuleren bedragen van $6000 tot $10.0000.
Dat er een Dylan-signature gitaar komt is op zijn minst verrassend. Martin, die andere grote Amerikaanse bouwer die in de voorbije jaren een stevige reputatie op het vlak van signature-gitaren uitbouwde polste in de voorbije jaren verschillende keren bij Dylan maar ving steevast bot. Blijkbaar kreeg Gibson Dylan wel over de streep.
De keuze voor een Super Jumbo als signature-model is op zijn minst even verrassend. Dylan gebruikte in zijn carrière heel wat gitaren. Na de Gibson J50 en de Gibson Nick Lucas uit de begindagen passeerden tal van gitaren de revue, maar werd Dylan hoofdzakelijke met een Martin HD-28 of een Gibson J45 geassocieerd.
Dylan staat met een J-200 (een soortgelijke gitaar, maar dan met enkele slagplaat en minder "bling") op de hoes van Nashville Skyline (1969). Hij kreeg die gitaar van George Harrison en gebruikte het instrument op Nashville Skyline, Self Portrait en het Isle of Wight-concert. In diezelfde periode gebruikte hij ook diverse Martin-gitaren.
Het model dat tijdens de NAMM-beurs op de stand van Gibson te bewonderen viel, is eigendom van de Bob Dylan Corporation (en daardoor vermoedelijk het persoonlijke eigendom van Dylan zelf. Of (en zo ja, wanneer) er exemplaren naar België of Nederland komen is vooralsnog niet bekend.
stevige groet
B
3 opmerkingen:
Yep, heel mooi nieuws, voor anderen dan, want ik ben een van de gelukkigen die direct toesloeg en mijn handen kon leggen op de eerste persing: met een ruimtelijk en doorzichtig geluid, met diepe bas en ik kan niet anders zeggen dan mystiek in de hoge tonen, echt om te huilen zo mooi, een plaat die de cd doet verbleken, op foutloos vinyl, ik ben bang niet meer te verbeteren, zeker niet in deze tijd van loudness war. Waar ik zelf echt behoefte aan zou hebben is een geremixte Street Legal op vinyl, maar daar zal wel te weinig vraag naar zijn in de ogen van Music On Vinyl, al weet ik in mijn omgeving genoeg die daarbij zouden watertanden, en die hebben Time Out Of Mind ook allemaal al als elpee...
Die J-200 is door George Harrison zelf nog bespeeld en te horen op de demo versie van While My Guitar Gently Weeps (ook bekend als de Take 1 versie), opgenomen op 25-7-1968 en jaren later pas uitgebracht, in 1996 op Anthology 3. Ook John Lennon heeft de J-200 nog bespeeld, tijdens de zgn. Get Back sessies in januari 1969.
Dankjewel Hans! De bas is precies wat ik miste in de originele versie van Time. Nu weet ik dat de LP versie de moeite waard zal zijn. Maar goed. Eerst die Peruaanse Hurricane maar eens opzoeken;-)
Frans
Een reactie posten