Bladerend door oude tijdschriften kwam ik bovenstaand artikel uit 2009 tegen. Het gaat over de dan net overleden ontwerper van platenhoezen Tom Wilkes. In het artikel komt Bob Dylan niet voor.
Van de zeven afgebeelde albums ken ik er zes. Sommige heb ik nog, sommige niet meer. Alleen het album van The Flying Brurrito Brothers ken ik niet. Wel andere albums van deze band. The Flying Burrito Brothers hebben nummers van Bob Dylan gespeeld. Wanneer ik het afgebeelde album op Wikipedia zoek, zie ik dat er geen Dylan-song op dit album staat. Wel lees ik: "When Rolling Stone asked Bob Dylan to name his favorite country-rock album, he answered, The Flying Burrito Brothers. Boy, I love them. Their record instantly knocked me out."
Ik heb het bewuste interview even opgezocht. Het is het interview met Jann Wenner van Rolling Stone op 26 juni 1969. Dit werd er gezegd:
JW: What do you think of the current rock and roll groups doing all the country music?
BD: Well, once again, it really doesn’t matter what kind of music they do, just so long as people are making music. That’s a good sign. There are certainly more people around making music than there was when I was growing up. I know that.
JW: Do you find any that are particularly good – country rock, or merely rock and roll bands, doing country material, using steel guitars?
BD: As long as it sounds good.
JW: Do any particular one of those groups appeal to you?
BD: Who... who are in those groups?
JW: Oh, Flying Burrito Brothers...
BD: Boy, I love them... The Flying Burrito Brothers, unh-huh. I’ve always known Chris, you know, from when he was in the Byrds. And he’s always been a fine musician. Their records knocked me out. (Laughs) That poor little hippie boy on his way to town... (Laughs)
Goed, The Flying Burrito Brothers hebben dus Dylan-songs opgenomen. Met die gedachte in het achterhoofd zijn er meer connecties te leggen tussen de afgebeelde hoezen en Bob Dylan. The Rolling Stones hebben "Like A Rolling Stone" gecoverd, niet op het afgebeelde album, maar later. Janis Joplin heeft "Dear Landlord" opgenomen tijdens de sessies voor een ander dan het afgebeelde album: I Got Dem Ol' Kozmic Blues Again Mama!. "Dear Landlord" staat niet op dat album, maar is wel een bonustrack op een heruitgave van dat album.
Het album Delaney & Bonnie & Friends On Tour with Eric Clapton bevat geen Dylan-cover. Voor zover ik weet hebben Delaney & Bonnie ook nooit een nummer van Dylan gespeeld. Eric Clapton - die ook op dit album te vinden is - natuurlijk wel.
Het live-album Mad Dogs And Englishmen van Joe Cocker bevat een cover van Dylans "Girl From The North Country". Ergens op de plaat - ik meen bij de introductie van "Girl From The North Country" - kan uit de woorden van Joe Cocker worden opgemaakt dat Bob Dylan in het publiek zit.
All Things Must Pass van George Harrison bevat natuurlijk een cover van Dylans "If Not For You" en het door Dylan & Harrison samen geschreven nummer "I'd Have You Anytime".
Maar goed, Tom Wilkes, over wie bovenstaand artikel gaat, had niets met de muziek te maken, maar ontwierp de hoezen. Ook daar is Dylan te vinden. Op de hoes van Beggars Banquet van The Rolling Stones staat links boven het toilet "Bob Dylans Dream" op de muur geschreven en de voeten die uit het raampje van de auto op de hoes van Delaney & Bonnie steken zijn - aldus de legende - de voeten van Bob Dylan.
Bob Dylan is overal, voor wie het wil zien. Nee, ik moet zeggen bijna overal. Ik kan geen enkele connectie tussen Bob Dylan en het album Safe As Milk van Captain Beefheart bedenken. Helemaal niks.
Ik weet al wat ik vanmiddag ga draaien: Safe As Milk.
4 opmerkingen:
Er zijn niet veel, maar wel een paar dunne lijntjes te trekken tussen Captain Beefheart en Dylan.
Dylan draait hem twee keer bij Theme Time Radio Hour:
Season 1, ep. 46 (More Trains), “Click Clack”. Daarover zegt Dylan:
His roots can be traced back to Howlin' Wolf and Louis Armstrong, as you can hear from this record "Click Clack".
Season 3, ep. 71 (Birds), "Ice Cream For Crow”, aangekondigd met:
Mel Blanc did a million voices, but our next artist just did one, but it's heck of a voice. Don Van Vliet was born in Glendale, California. He stopped performing in the 80's and focused on his painting. He was a really good painter, but I wish he made more records. This song is about a frozen treat, and a corvid. Wanna know what a corvid it? It's a type of bird. Crows, ravens, jays, and magpies are all corvids, and they are some of the most intelligent of all the birds. Here’s a song that goes as straight as the crow flies.
Don Van Vliet zegt wel eens wat over Dylan, door de jaren heen. Soms aardig (“Also, I really like Dylan's new album. I mean, I think that is the most representative Dylan album there is. You know that song 'I'll Be Your Baby Tonight'? Incredible. Really advanced music.”), later vaker onaardig:
“Bob Dylan impresses me about as much as.. well, I was gonna say a slug but I like slugs. 'You gotta serve somebody' - shit, trash poetry. Too much LSD. You know, they usually do that - they go right up to Jesus.” (Wet Magazine, 1980)
In een radio-interview voor de BBC, ook in 1980, verwoordt hij zijn mening nog iets puntiger: “Bob Dylan? Trash poet!”
Dank voor de aanvulling, Jochen.
Dylan heeft gelijk: Van Vliet was een groot schilder.
Tom
En als de drommel die eerste plaat van de Flying Burrito's kopen!
Verder: de latere Don van Vliet werd mij te eentonig, maar zijn mening over Serve Somebody deel ik helaas nog steeds, jammer dat hij Dylan niet meer in zijn laatste renaissance heeft meegemaakt...
groet hans altena
Dat is geen mening, dat is gewoon onzin. LSD leidt tot Jezus? Geestverruimende middelen kunnen inderdaad ervaringen opwekken die je religieus zou kunnen noemen, maar in het geval van Dylans bekering slaat een dergelijke opmerking als een tang op een varken.
Een reactie posten