Wat een rammelend stuk, dat een paar keer de plank flink misslaat met cliché's over een plaat die geen cliché's kent, het rammelend musiceren tot perfecte kunst en rock verheft met de mooiste lyrische passages (wie de geniale eeuwig variërende gitaarpartij van Charlie McCoy op Desolation Row miskent, daarvan betwijfel ik de muzikale kennis) en echt niet alleen maar wrok bevat (zit Tom Thumb's Blues niet vol compassie?). Okay, kritiek op de ontstemde gitaar in Queen Jane kan ik me voorstellen, hoewel ik het effect ervan prachtig vindt, omdat het de ode iets vileins geeft en daarom ook waarschijnlijk zo gelaten is, maar voor de rest klinkt de band als een klok, tot nu toe heeft niemand dit geluid geëvenaard, terwijl menig muzikant er jaloers op is. Maar ach, ook ik denk teveel Tom...
In Humo verschijnen dit jaar acht artikels over platen diezelfde acht platen die in 1965 verschenen (waarvan zowel Bringing it all back home en Highway 61 Revisited), die telkens door iemand anders worden geschreven. De kwaliteit van artikel is telkens sterk afhankelijk van wie het schreef. Het artikel over de titelloze plaat van Bert Jansch was erg goed (geschreven door Frank Van der Linden, van de Belgische groep De Mens), het stuk over Highway 61 Revisited (geschreven door Marc Didden) daarentegen was wat anders. Daarin besteedde Didden te weinig aandacht aan de plaat zelf. Bijna een derde van dat artikel ging over Goedele Wachters ( een Belgisch nieuws anker, die overigens niets met Bob Dylan te maken heeft). Didden week toen overigens ook veel uit naar zijn reis naar de Verenigde Staten in de vroege jaren 1980. De rest van het artikel ging wel over de plaat, maar zonder er echt op in te gaan, erg oppervlakkig. De gemiddelde Humo lezer weet niet zo heel veel over Bob Dylan, maar wat er in het artikel stond zullen ze wel al geweten hebben. Maar ja, Marc Didden is in België de 'vakspecialist' die er steeds weer wordt bijgehaald en heeft soms wat te vaak het idee dat hij de mening van de gehele wereldbevolking verkondigt. Overigens is Humo wel een fijn blad.
2 opmerkingen:
Wat een rammelend stuk, dat een paar keer de plank flink misslaat met cliché's over een plaat die geen cliché's kent, het rammelend musiceren tot perfecte kunst en rock verheft met de mooiste lyrische passages (wie de geniale eeuwig variërende gitaarpartij van Charlie McCoy op Desolation Row miskent, daarvan betwijfel ik de muzikale kennis) en echt niet alleen maar wrok bevat (zit Tom Thumb's Blues niet vol compassie?). Okay, kritiek op de ontstemde gitaar in Queen Jane kan ik me voorstellen, hoewel ik het effect ervan prachtig vindt, omdat het de ode iets vileins geeft en daarom ook waarschijnlijk zo gelaten is, maar voor de rest klinkt de band als een klok, tot nu toe heeft niemand dit geluid geëvenaard, terwijl menig muzikant er jaloers op is. Maar ach, ook ik denk teveel Tom...
In Humo verschijnen dit jaar acht artikels over platen diezelfde acht platen die in 1965 verschenen (waarvan zowel Bringing it all back home en Highway 61 Revisited), die telkens door iemand anders worden geschreven. De kwaliteit van artikel is telkens sterk afhankelijk van wie het schreef. Het artikel over de titelloze plaat van Bert Jansch was erg goed (geschreven door Frank Van der Linden, van de Belgische groep De Mens), het stuk over Highway 61 Revisited (geschreven door Marc Didden) daarentegen was wat anders. Daarin besteedde Didden te weinig aandacht aan de plaat zelf. Bijna een derde van dat artikel ging over Goedele Wachters ( een Belgisch nieuws anker, die overigens niets met Bob Dylan te maken heeft). Didden week toen overigens ook veel uit naar zijn reis naar de Verenigde Staten in de vroege jaren 1980. De rest van het artikel ging wel over de plaat, maar zonder er echt op in te gaan, erg oppervlakkig. De gemiddelde Humo lezer weet niet zo heel veel over Bob Dylan, maar wat er in het artikel stond zullen ze wel al geweten hebben.
Maar ja, Marc Didden is in België de 'vakspecialist' die er steeds weer wordt bijgehaald en heeft soms wat te vaak het idee dat hij de mening van de gehele wereldbevolking verkondigt.
Overigens is Humo wel een fijn blad.
Een reactie posten