Twee advertenties

Waar haal ik de tijd vandaan? Dat is de vraag die ik mezelf in de afgelopen week veelvuldig heb voorgelegd. Een antwoord op die vraag heb ik niet. In de afgelopen week heb ik welgeteld één moment gevonden om muziek te luisteren. Dat moment was niet eens lang genoeg om het bewuste album van begin tot eind te draaien. Another Self Portrait, dat is het album war ik voor koos. Een goede keuze. Allereerst is het gewoon een uitstekend album. Daarnaast is het een prima album om mezelf even uit het rennen van alledag te tillen. De songs op Another Self Portrait zetten de tijd voor even stil, ze zuigen de luisteraar het moment in.
Nu is het weekend. Gisteravond, bij het begin van het weekend, bleek dat vooral een belofte aan mogelijkheden. Een zee van tijd, zeker in vergelijking met afgelopen week. Die tijd is er ook wel, maar echt prettig besteden lukt niet. Een beginnend griepje vecht met mijn lijf. Een kop vol watten is nou niet bepaald ideaal om eens lekker naar muziek te luisteren, toch?
Dit dreigt een zeurstuk te worden. Ik heb helemaal geen zin om dat te schrijven. Veel liever heb ik het over een advertentie die in het najaar van 2001 in het tijdschrift Mojo Collections werd gepubliceerd. Het is geen Dylan-advertentie en dus keek ik er aanvankelijk overheen. Niet een keer, maar twee keer bladerde ik het tijdschrift door zonder dat het Dylan-citaat mij opviel. Pas bij de derde keer bladeren zag ik het. De advertentie is voor een boxset vol muziek van Charley Patton, inderdaad de Charley Patton van "High Water (For Charley Patton)". Op de onderste helft van die advertentie staat een Dylan-citaat: "If I made records for my own pleasure, I'd only record Charley Patton songs." Dat citaat is niet wereldschokkend of nieuw. Wat wel aardig is, is de bron voor dat citaat zoals het gegeven wordt in die advertentie: "Bob Dylan, as told to Vara TV Magazine, Holland".
Hoe is dat gegaan? Op 23 juli 2001 gaf Bob Dylan een persconferentie in Rome. Daar waren journalisten uit Oostenrijk, Engeland, Denemarken, Finland, Duitsland, Italië, Noorwegen, Zweden, Zwitserland en Nederland. Deze persconferentie staat bekend als "The Rome Interview".
Er verschenen in vele tijdschriften in verschillende landen artikelen over de toen aanstaande release van "Love And Theft" met als bron deze persconferentie in Rome. Een van die artikelen verscheen in Vara TV Magazine. Dat artikel in Vara TV Magazine was, als ik me goed herinner, helemaal in het Nederlands.

Bob Dylan zei dus tijdens "The Rome Interview" iets aardigs over de muziek van Charley Patton. De journalist van Vara TV Magazine vertaalde dit naar het Nederlands. Vervolgens werd dit citaat voor de advertentie van een boxset vol muziek van Charley Patton weer naar het Engels vertaald.
Is het zo gegaan? Eigenlijk moet ik mijn exemplaar van Vara TV Magazine er even bij pakken, maar daar heb ik nu de puf niet voor. Later. Ik schrijf het op het lijstje 'te doen'.
Bob Dylan en advertenties. Ik heb een zwak voor advertenties.Zo kwam ik in Uncut #100 van september 2005 een schitterende advertentie tegen van een of ander filmfestival in Londen. Dat festival was van 1 tot en met 25 september 2005. De advertentie lijkt te draaien om de film No Direction Home, gezien de foto, Dylans en naam en het noemen van Martin Scorsese. Het vreemde is dat nergens in die advertentie de titel No Direction Home wordt genoemd. Waarom niet? En was die film wel te zien tijdens dit festival of gaat het in deze advertentie ergens anders om?
Wanneer werd No Direction Home voor het eerst op de buis uitgezonden? Mijn herinnering zegt dat deze film in première ging op de buis. Eerst in Engeland en Amerika. Nederland volgde een week later.
Klopt deze herinnering wel?
Wel weet ik dat ik op de bank hing, kijkend naar die eerste uitzending van No Direction Home. Als ik me goed herinner liep de videorecorder mee. Niet lang na uitzending werd de film op dvd uitgebracht waarna No Direction Home nogmaals werd bekeken.
No Direction Home, is dat nou een goede film om vanavond nogmaals te bekijken, ondanks de kop vol watten? Ik weet het niet. Het is een film waar ik met een scherpe geest naar wil kijken. Niet als de gesteldheid dicteert dat het beter is om gewoon wat beelden voor de ogen te laten kabbelen.
Dat No Direction Home weer eens bekeken moet worden, staat voor mij wel vast.
Alleen vanavond niet.