Setlist: Things have changed / She belongs to me / Beyond here lies nothin' / What good am I? / Duquesne whistle / Waiting for you / Pay in blood / Tangled up in blue / Love sick / [intermission] / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate / Early Roman kings / Forgetful heart / Spirit on the water / Scarlet town / Soon after midnight / Long and wasted years / [encores] / All along the watchtower / Blowin' in the wind
Humo: 'Review: Bob Dylan in Vorst Nationaal (10/11/2013)', zie
hier. [met dank aan Bart voor de link]
De Morgen: 'Bob Dylan in Vorst Nationaal: nog lang niet afgeschreven', zie
hier.
Focus Knack: 'Bob Dylan @ Vorst Nationaal: Nog grofkorreliger dan Tom Waits', zie
hier.
1 opmerking:
Ik had mijn oudste zoon (16) kunnen overtuigen om mee te gaan naar het concert. Hij kent het werk van Dylan een héél klein beetje (kan moeilijk anders met een zestigtal Dylanalbums in de platenkast) ... maar ik nam toch een risico. Stel je voor dat hij het toch maar niets vond? "De levende legende eens live zien" volstond misschien niet?
Mijn vrees bleek ongegrond! Ook de 72-jarige Dylan kan nog mensen van verschillende generaties raken. Er zal af en toe eens een album uit de platenkast zoek raken vrees ik.
Het was een 'mooi' maar vooral een 'interessant' concert. Waarom 'mooi'? ... knappe belichting, goede geluidsbalans, goed op elkaar ingespeelde muzikanten, variatie instrumenten, enz.
Maar vooral 'interessant'!Hoogtepunten (wat mij betreft):Pay in Blood, All along the watchtower, High Water, Forgetful Heart, Scarlet Town, Things have changed, enz.). Zelfs bij songs waar ik niet zo erg veel van verwacht ('Spirit on the water') vond ik de interactie tussen Dylan (en 'random' pianospel) en zijn muzikanten erg interessant.
De muzikanten zijn echte professionals ... goed op elkaar ingespeeld, virtuoos maar zonder overdrijvingen, ... & dan daarbij Dylan waarvan ik de indruk heb dat hij zijn muzikanten eens lekker de gracht wil in rijden met pianosolo's op het randje van het muzikale & dan toch nog net op tijd landen ... heerlijk om zien!
Van de 'encores' had ik verwacht (zoals je vaak leest) dat het vat dan zo'n beetje af is & dat de songs dan eerder op automatische piloot worden afgewerkt. Maar dat was in Brussel zéker niet het geval! Qua interactie met de muzikanten staat de versie van All along the watchtower in de beste jazztraditie ... heerlijke improvisaties nét op het randje ... lekker spannend!
Een reactie posten