Met dank aan Arie heb ik de Dylan-gerelateerde nummers van From his head to his heart to his hands inmiddels kunnen beluisteren. Ik kan bevestigen dat ‘Tombstone blues’ op deze boxset inderdaad een andere take van dit nummer is dan de versie op No direction home – The Bootleg series vol. 7. De take van dit nummer op de Bloomfield-boxset ligt – zo heb ik de indruk na één keer luisteren – dichter bij de versie van ‘Tombstone blues’ die te vinden is Highway 61 revisted dan de versie die op No direction home staat. (Even dacht ik tijdens het luisteren dat het ‘gewoon’ de take is van Highway 61 revisited met de backing vocals van The Chambers Brothers toegevoegd. Om definitief vast te stellen of dit al dan niet het geval is, zal ik beide versies nauwkeuriger met elkaar moeten vergelijken.)
‘The Groom’s still waiting at the altar’ werd opgenomen tijdens Dylans concert op 15 november 1980 in het Fox Warfield Theatre in San Francisco. Tijdens dit concert speelde Michael Bloomfield op twee nummers mee: ‘Like a rolling stone’ en ‘The Groom’s still waiting at the altar’. Dit tweede nummer is dus te vinden op From his head to his heart to his hands waar het vooraf gegaan wordt door Dylans gesproken introductie. Deze introductie sprak hij tijdens het concert in San Francisco uit voor ‘Like a rolling stone’, niet voor ‘The Groom’s still waiting at the altar’.
De geluidskwaliteit van deze werkelijk schitterende versie van ‘The Groom’s still waiting at the altar’ is oké. Ik heb de indruk dat de bron voor de opname zoals die te vinden is op From his head to his heart to his hands een van de vele bootlegs van Dylans concert in San Francisco is geweest.
De meest verrassende – in positieve zin – Dylan-gerelateerde track op From his head to his heart to his hands is misschien nog wel de instrumentale versie van ‘Like a rolling stone’. Allereerst krijgen we wat extra geklets tussen de verschillende muzikanten voor en na de track. Daarnaast is deze instrumentale versie van ‘Like a rolling stone’ misschien niet zozeer een opname om keer op keer vol bewondering naar te luisteren, maar wel een opname die de luisteraar enig inzicht in misschien wel Dylans bekendste nummer geeft.
Allereerst valt op hoe rommelig de muziek van ‘Like a rolling stone’ eigenlijk is. Maar gek genoeg – zoals we allemaal weten van de versie met Dylans vocalen – werkt het, ondanks het muzikale rommeltje wel. Ten tweede valt op hoe braaf deze instrumentale versie klinkt. Het effect van de hoorbaar opgestoken middelvinger in ‘Like a rolling stone’ wordt toch hoofdzakelijk veroorzaakt door Dylans vocalen en dan niet zozeer door wat hij zingt, maar hoe hij het zingt.
De box From his head to his heart to his hands is – ook voor de liefhebber van Dylans muziek – een release om naar uit te kijken.
Was het maar alvast februari.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten