Hallo Tom
Heb inmiddels nu ook Another Side Of Bob Dylan en Bringing It All Back Home van de box gehoord.
Another Side werd wereldwijd pas in 1990 door Columbia uitgebracht op cd (SFAG is voor de releasedata van de eerste generatie cd's geen goede referentie, in de boeken van Tim Dunn staan meer betrouwbare data), maar was in Australië al twee jaar eerder verkrijgbaar (net als Bob Dylan), in de zgn Select serie. In tegenstelling tot Bob Dylan had deze vroege Australische Another Side wel de originele cover. Het geluid op de oorspronkelijke cd, en ook op die van 1990, was echter teleurstellend: mat en vlak, en het volume te zacht.
De SACD remaster van 2003/de nieuwe standaard cd van 2004 bleek gelukkig een aanzienlijk verbeterd geluid te bevatten t.o.v. de oorspronkelijke cd release. Echter, mij is onduidelijk of voor deze remaster ook een nieuwe stereo mix gemaakt is. De originele stereo versie van het album is nauwelijks stereo, en dat is zo gebleven op de remaster. Alleen op 'Black crow blues' en in mindere mate op 'Spanish Harlem incident' en 'Chimes of freedom' is een beetje kanaalscheiding hoorbaar, maar voor de rest kun je Another Side, net als Times, eigenlijk meer een ambience stereo mix noemen.
Verder is de zang op de remaster wat aan de schrale kant, met zo nu en dan "clipping" (afgetopte frequenties) bij de uithalen in de zang. Ook hoor je hier en daar wat kleine digitale onvolkomenheden, en klinken enkele tracks overstuurd, met name 'All I really want to do'.
(De SACD heeft ook een 5.1 surround sound mix, die op mij overkomt als een "gewone" 2.0 mix).
De Another Side van de box is identiek aan de 2003/2004 release.
Bringing It All Back Home is een ander verhaal. Voor de originele cd van 1987 werd het album opnieuw geremixed, waarbij Dylan's zang naar voren geplaatst werd, waarbij vooral de nummers met instrumentale begeleiding (kant 1 van de lp) een stuk droger klonken.
Het album werd voor de 2003 SACD opnieuw geremixed, dit keer vanwege de 5.1 surround weergave en kreeg daardoor een modern geluid, waarbij op de nummers met begeleiding het volume van de instrumenten aanzienlijk verhoogd is, met drums en zang in het midden. Deze nieuwe mix verscheen in 2004 ook op de nieuwe standaard cd.
De cd die we nu in de box aantreffen is hieraan gelijk.
De nummers met backing hebben op deze versie weliswaar meer 'punch' maar er is kritiek op dit soort moderne mixen waarbij je alles even hard (luid) hoort.
Van de solo nummers heeft 'It's alright, ma' erg veel "reverb" (nagalm) op de gitaar, en is gek genoeg 'Gates of Eden' nog steeds mono. De extra gitaar begeleiding door Bruce Langhorne op 'Mr. tambourine man' en 'It's all over now baby blue' is echter prachtig verdeeld over beide kanalen.
Het bovenstaande betekent overigens dat de originele stereo mix van Bringing It All Back Home uit 1965 nooit op cd uitgebracht is.
Ik ben nog niet helemaal klaar met Bringing It All Back Home. Zoals bekend lopen er naast de release van de Complete Album Collection Vol.1 nog andere "reissue" programma's. Music on Vinyl is nog steeds bezig bezig met het heruitgeven van Dylan albums, daarnaast heeft (had) Sony haar eigen Reissue Series (Bob Dylan Remastered), en in de VS worden Dylan's albums heruitgegeven door de nieuwe incarnatie van het befaamde MFSL label. Meerdere albumtitels zijn reeds zowel op lp als cd verschenen, ook Bringing It All Back Home. De MFSL cd van Bringing It All Back Home valt echter, helaas, tegen, omdat er een laag 'noise reduction' overheen is gelegd met als resultaat een weinig levendig geluid.
De verrassing echter biedt nog een andere reissue programma, namelijk dat van de nieuwe generatie maar dure blu-spec 2CD releases van enkele Dylan albums in Japan. Viel de blu-spec 2CD van The Freewheelin' tegen, die van Bringing It All Back Home daarentegen is geslaagd en klinkt zuiverder dan de cd van de box.
Groet,
Cas
Hoi Tom
Vandaag was cd 06 van de box, Highway 61 Revisited aan de beurt.
Ook deze is hetzelfde als de 2003 SACD/2004 standaard cd release.
In tegenstelling tot Bringing It All back Home (en later ook Blonde On Blonde) bevatten alle cd releases de originele stereo mix uit 1965, bekend van de langere outtro's en dat typische sixties stereo beeld (drums rechts, zang in het midden, instrumenten links). Highway 61 Revisited was het eerste album uit Dylan's 'back catalogue' die op cd werd heruitgebracht, in 1984 (Dylan's eerste actuele album release op cd was Infidels).
De oorspronkelijk cd had echter helaas een nog schraler geluid dan dat op de stereo lp. In 1995 bleek dit gelukkig verholpen te zijn op de door Steve Hoffman subliem geremasterde versie van Highway 61 Revisited.
De SACD remaster van 2003, c.q. standaard cd van 2004 grijpt weer terug naar de originele stereo mix, waarbij men redelijk geslaagd is wat van dat schrale geluid van die mix te verbeteren. Dit leverde als resultaat op de langzame nummers een warmer geluid op, maar leidde op andere nummers tot oversturing, hetgeen met name hoorbaar is op 'Ballad of a thin man' en vooral op 'Desolation row'.
Echter, ook voor Highway 61 Revisited geldt dat de dure Japanse blu-spec 2CD versie aanzienlijk zuiverder klinkt dan de cd uit de box.
In mijn recensies laat ik de uitvoering van de box cd's, waaronder de labels en de repro hoezen achterwege, omdat ik het leuker vind dat jij die bespreekt (in welke vorm dan ook), en ook omdat jij beter in de gelegenheid bent deze te vergelijken met het originele artwork.
Over artwork gesproken: de Amerikaanse Inside Llewyn Davis is een digipak. Kennelijk zijn die daar nog populair. In de EU is het vrijwel allemaal jewel case.
Groet Cas
Hallo Cas,
Allereerst wederom dank dat wij je oren mogen lenen tijdens het beluisteren van al die cd's in de box, zoals je The Complete aslbum collection vol. 1 zo mooi noemt.
Ja, ik ben zeker van plan om nog een keer uitvoerig stil te staan bij de hoesjes, het artwork dat gebruikt is voor al die cd's in de box. Ooit, wanneer tijd in mijn schoot wordt geworpen :-)
Overigens is het hoesje van de EU-persing van Inside Llewyn Davis ook een digipack. Het heeft wel wat, die digipacks. Het oogt wat mooier (waarschijnlijk omdat het qua uiterlijk wat dichter bij een elpeehoes ligt dan een jewel case...)
groet,
Tom
4 opmerkingen:
Je hebt er haast een dagtaak aan, Cas!
Zelf vind ik dat de ouwe platen gewoon het beste klinken. (Ik heb het nu over LP's in het algemeen, niet specifiek over Bob.) Of zou dat komen omdat ik een ouwe stereo heb? Gaat al bijna 20 jaar mee.
Frans
Destijds de platen voor het eerst gehoord op een kofferplatenspeler. En ik trad een magische wereld binnen met de hoezen in mijn hand die voor mij ware kunstwerken waren. Nu hoor ik goede en minder goede (want uit digitale bron stammende of slecht behandelde) herpersingen op vinyl via moderne, maar nog steeds analoge apparatuur, en eerlijk, ik hoor meer nu dan toen, maar de kern van mijn ervaring blijft die mystieke, zelfs na al die jaren. Het nieuwe is er van af, maar daarvoor in de plaats is een gelaagde betekenis gekomen. En nog zit ik met die prachtige hoezen. Kijk ik dan naar de cd's van mijn vrienden en beluister ik het toch wat steriele geluid dat als enige voordeel heeft het ontbreken van tikken (tot een vingerveeg het hele ding vernaggelt), dan weet ik mij een gelukkig mens, goddank dat ik nooit ingestonken ben in die truc om via de onooglijke compact disc met zijn valse beloften de verkoop weer aan te zwengelen.Toch geloof ik oprecht dat anderen juist via dat medium hun toegang vinden tot de muziekhemel, en ik gun ze het onverdeelde genoegen (ik erken soms aardig gefrustreerd te raken door een elpee die gehavend blijkt bij eerste draaibeurt, maar in mijn kast staan ook nog eerste persingen die na jaren draaien nog hun glans niet verloren hebben, als ze niet ten prooi zijn gevallen aan onzorgvuldige behandeling).
ps het fijne van je bijdragen Cas is dat ze mij helpen door mijn subjectieve beleving, zoals boven beschreven, laten heen breken, en helpen echt te luisteren naar de verschillen in geluid! wat je zegt over Another Side vond ik bijvoorbeeld heel verhelderend, en sympathie voor de narrow stereo, terwijl ik toch een discipel ben van de mono kerk ahem...
ps het fijne van je bijdragen Cas is dat ze mij helpen door mijn subjectieve beleving, zoals boven beschreven, heen te breken, zodat ik echt kan luisteren naar de verschillen in geluid! wat je zegt over Another Side vond ik bijvoorbeeld heel verhelderend, en sympathie voor de narrow stereo, terwijl ik toch een discipel ben van de mono kerk ahem...
Een reactie posten