Vandaag 45 jaar geleden kwam het album Bringing it all back home uit.Vanochtend onder de douche schoot me een geweldig plan binnen voor deze dag. Ik zou de straat opgaan en een ieder die ik tegenkwam, met een gebeitelde glimlach om mijn smoelwerk, tegemoettreden met de woorden Gefeliciteerd hè, met Biabh. Vijfenveertig al weer en nog zó vitaal! Tijdens het afdrogen won de angst om afgevoerd te worden door twee vriendelijke mannen in witte jassen het al van het vooruitzicht, van de verwachtte lol die ik zou hebben met mijn grap.
Ik ben wel de straat op gegaan - lopen is goed voor lijf en leden - maar met een koptelefoon over mijn oren, onderweg niemand gegroet. Bij de boekhandel heb ik de NRC gekocht van afgelopen vrijdag, die houden ze voor mij achter i.v.m. de boekenbijlage.
Thuisgekomen zie ik achterin die bijlage, onder het kopje ramsj het volgende staan, ik neem het maar letterlijk over:
Chris Rushby: Bob Dylan, The Illustrated Biography. Gebonden, Trans Atlantic Press 2009, 224 blz., van €24,95 voor €12,95 bij Donner in Rotterdam (010-217.5275) en bij De Boekenmarkt in Den Haag (070-3658226; http://www.de-boekenmarkt.nl/)
Beeldbiografie van de bekendste troubadour van de 20ste eeuw: Robert Zimmerman, beter bekend als Bob Dylan. De oudste (aandoenlijke) foto's dateren uit 1961; de jongste uit 2008. Het boek besluit met een discografie.
Tot zover het bericht. Inmiddels is dit boek ook in paperback verschenen (€15,99 bij bol.com) en pas nu, nu ik de prijs van de paperback opzoek, valt me op dat de letters op de kaft van de paperback anders geplaatst zijn (en ook een ander lettertype) dan op de kaft van de gebonden uitgave, maar dit terzijde.
In het boek, als ik de tekst mag geloven, geen foto's die gemaakt zijn tijdens de sessies voor Bringing it all back home, maar wie verstandig is, gelooft de tekst niet, bekijkt alleen de foto's. Wie foto's van de Bringing it all back home-sessies wil bekijken, moet bij Daniel Kramer zijn. Daniel Kramer: The first time I attended a Dylan recording session was in January of 1965 at Studio A in the Columbia Records building at 799 Seventh Avenue in New York City. Bob had retired to Woodstock to write new material for an album, and when he walked into the session two weeks later he brought eighteen new songs with him. The record was eventually titled "Bringing It All Back Home".
Dylan kwam dus de studio in met achttien nieuwe songs, waarvan er elf op Bringing it all back home terecht zouden komen: Subterranean homesick blues, She belongs to me, Maggie's farm, Love minus zero / no limit, Outlaw blues (aanvankelijk California), On the road again, Bob Dylan's 115th dream, Mr. Tambourine man, Gates of eden, It's alright ma (I'm only bleeding) en It's all over now baby blue.
Achttien nieuwe songs, elf op de plaat, dan blijven er zeven outtakes over. Een kind kan de was doen. Appeltje eitje. De outtakes: I'll keep it with mine, Farewell Angelina, If you gotta go go now, You don't have to do that, ...
En dan houdt het op. Vier outtakes, geen zeven. Waar zijn die andere drie outtakes gebleven? Heeft Dylan ze wel geschreven maar nooit opgenomen? Kan Daniel Kramer niet tellen? Wie het weet, mag het zeggen.
Eén simpele zin in een fotoboek en mijn dag staat op z'n kop.
Kriebel.
Ik wil die drie onbekende composities horen!
Ik geloof er geen donder van dat die drie onbekende composities bestaan, en als ze bestaan, zullen ze niet zijn opgenomen. Maar stel je voor dat ergens diep in de kelders van Columbia nog ergens een band ligt te verstoffen met drie nooit eerder gehoorde composities, opgenomen tijdens de sessies voor Bringing it all back home. En die band wordt gevonden, was achter een kast gevallen, tijdens een grote schoonmaak. En die band wordt gedraaid, goed bevonden en gelijk maar op de markt gegooid.
Dan schrik je toch even.
Ik schrik graag, vooral voor het goede doel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten