Freek

Zondagavond.
Freek de Jonge laat tijdens Zomergasten een jonge Bob Dylan zien. Newport Folk Festival 1963. "North Country Blues".
Iets na elf uur in de avond gaat de telefoon. "Je moet even naar Nederland 2 gaan. Freek laat Bob Dylan zien. Van lang geleden." Dat doe ik. Niet de rust in de benen om er bij te gaan zitten. Ik sta en kijk. Ondertussen drukt "mevrouw Tom" op knoppen op de afstandbediening zodat het fragment wordt opgenomen.
Natuurlijk ken ik dat fragment al. Heel goed zelfs. Maar ik kijk nu anders. Ik zie het dit keer door de ogen van Freek.
Het zijn wilde ogen. Ogen die heen en weer schieten achter dikke glazen. Alsof ze bang zijn ook maar iets te missen.
Pas als Dylan is uitgezongen, realiseer ik me dat ik nog steeds sta.
Het is klaar, tijd om te gaan zitten. Op de buis is Freek inmiddels opgestaan. Ik heb hem zijn ogen reeds terug gegeven.
Dank voor 't lenen.