Na uren sjouwen met kasten en bedden en andere zaken in het kader van een interne verhuizing, ben ik op de bank gaan liggen met een boek. Een heer moet alles alleen doen van Marten Toonder. Nou verwacht ik veel van Toonder, maar niet dat ik Bob Dylan in een van zijn Ollie B. Bommel-verhalen tegen zou komen.
Nou ben ik Dylan ook niet echt tegengekomen, het is mijn associatie. Lees maar mee:
'Het is wel ver gekomen!' riep hij krassend. 'De meesterwerken der wereldlitteratuur worden bij de krenten verhandeld in slappe kaftjes met stuitende voorstellingen.'
'Maar de tijden veranderen,' zei de kruidenier haastig. 'Men doet niet zozeer meer in prachtbanden; die zijn te duur en te zwaar.'
Die associatie werd versterkt doordat Tom Poes een paar pagina's eerder op een elektrisch versterkte gitaar speelt. Heer Bommel noemt dit ding een 'bietgitaar'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten