Droomboeken

Ik ben een gepassioneerd lezer. Ik lees iedere dag. Gemiddeld zo'n 250 boeken per jaar. Ik lees alles waar ik mijn handen op weet te leggen, van Asterix en Batman tot Friedrich Nietzsche en Charles Darwin.
Zoals waarschijnlijk iedere lezer heb ik boeken waar ik van droom. Boeken waarvan ik hoop dat ze ooit zullen worden gepubliceerd (maar weet dat dit waarschijnlijk nooit gaat gebeuren). Mijn lijstje met droomboeken is kort. Er staan slechts twee boeken op: de dagboeken van Allen Ginsberg uit 1965 en de verzamelde gedichten van Jack Kerouac. De dagboeken van Ginsberg uit 1965 moeten haast wel notities bevatten over zijn ontmoeting met Bob Dylan in Londen en het filmen van het begin van Dont Look Back. Vlak voor Ginsberg naar Londen vloog werden zijn dagboeken door de politie in Praag in beslag genomen. Dat zal de reden zijn dat ik tot op heden nog nooit in een boekwinkel tegen die dagboeken ben aangelopen.
Tot mijn stomme verbazing liep ik vanmiddag in een boekwinkel wel tegen de verzamelde gedichten van Jack Kerouac aan. Dat boek bleek al twee jaar geleden te zijn uitgebracht en ik wist van niks.
Ik heb veel te veel geld aan dat boek uitgegeven en bij thuiskomst bleken er ook nog eens twee grote sneden in het stofomslag te zitten. Ik moet het er maar mee doen, want wat er ook gebeurt, dit boek geef ik nooit meer uit handen.
Op de achterflap lees ik: "At long last he is garnering critical appreciation for poems that have influenced everyone from Allen Ginsberg to Robert Creeley to Bob Dylan."
Ik denk aan Mexico City Blues en het fragment in Renaldo And Clara waarin te zien is hoe Allen Ginsberg en Bob Dylan het graf van Jack Kerouac bezoeken. Een exemplaar van Kerouacs dichtbundel Mexico City Blues bij de hand. De verzamelde gedichten beginnen met deze bundel.
Deze bundel bezit ik reeds. In mijn jaren als doorgeschoten puber bestelde ik deze bundel bij de lokale boekhandel om er vervolgens bijna twee maanden op te moeten wachten.
Pas later ontdekte ik dat Mexico City Blues verstopt zit in Empire Burlesque, maar dat is weer een ander verhaal voor een andere keer.
Ik heb nu nog een boekenwens: Ginsbergs dagboeken uit 1965. Welke uitgever durft het aan om te bundelen wat niet in beslag is genomen?
Doe het voor mij. Doe het voor eenieder die iets van het roerige jaar 1965 wil begrijpen.
Vrijdag ontvang ik weer salaris, wachten met publiceren is dus niet nodig.