Het ontsnappingsplan

'Luister ik heb een ontsnappingsplan.'
'Waarvan moeten we ontsnappen dan?'

Het zou inmiddels beter moeten gaan (en het gaat ook beter, echt waar). Toch vind ik mezelf liggend op de bank. Het kost allemaal zoveel tijd, tijd die ik mezelf niet altijd gun.
Naast mij liggen boeken die gelezen moeten worden, boeken van Kinky Friedman. Fantastische schrijver die toevallig ook nog eens in veel van zijn boeken Bob Dylan een rol laat spelen.
'It was the fall of 1973, and my band, the Texas Jewboys, was playing the Troubador in Los Angeles. One night Bob Dylan walked in barefoot, wearing a white robe. Possibly he thought he was Jesus Christ or Johnny Appleseed, or maybe he'd just gotten out of the bath, but everybody definitely treated him like a god. He was friendly, cryptic, and almost shy when he was introduced to us after the show. Later, we watched from the dressing room window as he got into his limo in the alley behind the club. Willie Fong Young, our bass player, said it best at the time: "He may not have any shoes, but at least he's got a limo."' (Kinky Friedman - 'Scuse me while I whip this out)
Het is slechts een van de vele voorbeelden van Friedman over Dylan.

Ik ben vanochtend opgestaan met een knagende behoefte om Bringing it all back home te draaien. Iedere cel van mijn lijf schreeuwt om het kunnen opzuigen van 'She belongs to me', 'Mr. Tambourine man', 'Bob Dylan 115th dream' en vooral 'It's alright, ma (I'm only bleeding)'.
Voor 'It's alright, ma (I'm only bleeding)' mag je mij midden in de nacht wakker maken. Ik zal niet chagrijnig reageren op het wakker schudden. Echt niet, niet voor 'It's alright, ma (I'm only bleeding)'.

'Hoe gaat het met je boek?'
'Goed hoor. Ik probeer er iedere dag aan te schrijven.'
'Lukt dat?'
'Meestal wel. Vandaag moet ik nog.'

Voor de pakketbezorger een stapeltje boeken van Kinky Friedman bracht, was ik begonnen in het boek De biograaf van Alain de Botton. (Kijk eens in de index: Bob Dylan op blz. 108 en 236) Dat boek moet nog wel verder gelezen worden, maar nu even niet. Nu gaat Friedman voor.

Afgelopen 1 januari - op de vraag 'Wat zijn je goede voornemens?' - heb ik voor het eerst van mijn leven een verstandig antwoord gegeven: 'Nooit meer tegelijkertijd lezen en luisteren naar muziek.' De reden daarvoor is simpel: tegelijkertijd is twee keer half en uiteindelijk niks door laten dringen.

'Waarvan moeten we ontsnappen dan?'
'Van het ontsnappingsplan.'