Bob Dylan... best klinkend CAC vol. 1 door Cas - van Before the flood t/m At Budokan

Hallo Tom
De maker, jij dus, én alle lezers van dit blog een voorspoedig 2014 gewenst!

Hierbij de voortzetting van mijn bespreking van de Complete Album Collection Vol.1 (box) cd's.

In de tussentijd heeft ook fanzine ISIS, in issue 171 uitgebreid aandacht besteed aan de Complete Album Collection Vol.1. ISIS heeft echter bij het vergelijken van de geremasterde cd's in de box niet alle andere uitgebrachte cd uitgaven van Dylan's albums uit de kast gehaald. Met de "definitieve"opsomming van de best klinkende remasters (ISIS 171, blz. 39) kan ik mij dan ook niet in alle gevallen verenigen, zoals uit onderstaand artikel blijkt. Desondanks is de recensie van de box en de afzonderlijke cd's die je in ISIS 171 vindt informatief en zeer lezenswaardig.

Before The Flood 
De dubbel-cd in de box is gelijk aan de geremasterde cd uit 2009. Die was al fors ge-loudified, hetgeen bij een live-album minder opvalt. Wanneer je Before The Flood echter nader beluistert, dan ga je inconsequenties horen in de mix. Zo zitten de instrumenten van de afzonderlijke Band leden op uiteenlopende plaatsen in de mix. Op het ene nummer hoor je de gitaarlicks van Robbie Robertson op het linkerkanaal, op het volgende nummer zit hij op het rechterkanaal. Ook Levon Helm's drums tref je zowel in het midden aan (waar hij hoort), maar op andere nummers ook links en rechts.
Dylan's 3 akoestische nummers hebben ook geen eenduidige mix. 'Don't think twice' klinkt mono, terwijl 'It's alright ma' wide stereo is, én voorzien van een laag reverb (galm), waarschijnlijk om de impact van de performance en met name de tekstregel "even the president of the United States sometimes must have to stand naked" te benadrukken.

Blood On The Tracks
Deze is hetzelfde als de hybrid SACD/standaard cd (nu 10 jaar oud). Maar degenen die dit album als Dylan's meesterwerk beschouwen en de best klinkende cd versie in hun collectie willen hebben, wil ik toch nadrukkelijk attenderen op de Japanse blu-spec 2CD release (2013) want op deze blu-spec uitgave van Blood On The Tracks is het geluid superieur.

The Basement Tapes
Deze was al eerder, in 2009,  geremasterd en de dubbel-cd in de box bevat dezelfde, geslaagde en uitstekend klinkende remaster. Onlangs ook door MFSL op cd heruitgebracht, maar die vind ik niet mooier klinken. ISIS 171 (op blz. 38 onderaan) geeft een goede beschrijving van hoe de recente MFSL cd releases in het algemeen klinken, grote uitzondering op deze regel vind ik het volgende album:

Desire
De box versie is vrijwel gelijk aan de hybrid SACD/standaard cd, hoewel de box versie iets minder "dreunt". 'Oh sister' heeft bij 2:29 een drop out.
Een grote verrassing is echter de MFSL uitgave van Desire, die eind 2013 uitkwam. Duidelijk afkomstig van een andere master, werkelijk superieur geluid. De MFSL cd bevat aan het eind van 'Oh sister' ook de expletive van Emmylou Harris.

Hard Rain
De Hard Rain in de box is een remaster van de originele LP versie uit 1976 van dit live-album, niet van de eerdere cd uit 1990 dus.
Die was indertijd opnieuw gemixt met tussen de nummers een doorlopende "audience" track, zodat je de indruk kreeg dat de nummers achter elkaar gespeeld werden.
'Shelter from the storm' begint nu weer met een fade in, net zoals indertijd kant 2 van de plaat begon, en er zitten ook weer korte stiltes tussen de tracks.
In 2007 verscheen ter promotie van de compilatie DYLAN07 (waarvan alle tracks ook al geremasterd waren) alleen in Europa een cd met 4 live nummers, Live E.P.en korte tijd later in de VS een "limited edition" live cd, Live Classics. Op deze cd's staat een eerdere geremasterde versie van 'Shelter from the storm', namelijk die van de oude Hard Rain cd, met toegevoegd audience geluid aan het begin en aan het einde van de track. Deze eerdere remaster klinkt beter dan de 2013 remaster, maar je kunt goed horen dat de audience track afkomstig is uit een andere bron (op de Live E.P. loopt dit nog 10 seconden langer door dan op Live Classics).

Street-Legal
De box versie zou een remaster moeten zijn, en Sony heeft, net als bij Hard Rain, teruggegrepen op de originele LP versie (mix) uit 1978. Deze 1978 mix heeft altijd mat geklonken, zeker als je 'm na de latere remix uit 1999 hoort, die vanaf 2003 ook op de hybrid SACD/standaard cd verscheen. De remaster die we nu in de box aantreffen klinkt iets helderder dan de oude cd release van Street-Legal vóór 1999.

Bob Dylan At Budokan
Ook deze dubbel-cd is speciaal voor de Complete Album Collection Vol.1 geremasterd, maar deze blijkt na beluistering en vergelijking met de oude "fat box" cd release alleen "loudified" te zijn. Nee, de mooist klinkende versie van Bob Dylan At Budokan op cd blijft de Japanse Sony heruitgave uit 1993 met witte cd labels (deze heruitgave was overigens al geremasterd).

Tot de volgende keer.
Groeten Cas


Hallo Cas,

Allereerst ook jij de beste wensen voor 2014. Dat het maar een mooi jaar met veel goed klinkende Dylan in de oren mag worden.
Je bijdrage is - zoals altijd - weer doorwrocht en zeer informatief. Vooral de constatering dat de blu-spec 2CD-versie van Blood on the tracks de best klinkende cd-versie van dit album is, en dat de MFSL-versie van Desire de woorden van Harris bevat aan het eind van 'Oh sister', is een ware ontdekking.
Namens mijzelf, maar ik denk ook namens de lezers van deze blog, wil ik je via deze weg hartelijk danken voor al het werk dat je gestoken hebt in het speuren naar en schrijven over de best klinkende versies op cd van Dylans albums (nadat je in een eerdere serie al alle geluidsdragers per album met elkaar had vergeleken).

Dank en groet,
Tom