Aantekening #4535

Noem het maar een inhaalslag: In mijn achterhoofd zaten nog een aantal zaken waarvan ik vond dat ik ze broodnodig op de blog - hier dus - moest zetten. Het kwam er niet van. Vandaag is daar weer het één & ander bijgekomen. Er moet in de tussentijd ook al weer het één & ander uit mijn hoofd weggezakt zijn.
Goed, allereerst: vergeet niet de rectificatie hieronder even te bekijken (er staat toch wat in het AD van vandaag). Tips over berichten in kranten & tijdschriften blijven meer dan welkom! Ze kunnen naar tom_dylan@hotmail.com.
Gisteren heb ik de journaals (NOS) van 18.00 & 20.00 opgenomen. Ik heb er eerder vandaag even naar gekeken: niks over de Presidential Medal of Freedom.
Een paar dagen geleden viel issue 162 van fanzine Isis door de brievenbus, meestal meld ik dit hier wel, maar volgens mij ben ik het dit keer vergeten. Bij deze alsnog.
Een tijdje geleden heb ik hier een aantal berichten geplaatst onder de titel 'Dylan & reclame' waarin ik aandacht schonk aan reclame voor singles & albums van Dylan op binnenhoezen van elpees & op achterzijden van singles. Sinds de laatste keer dat ik hier over schreef, heb ik er weer twee bij: Het album Self portrait werd in 1970 in Duitsland geperst voor de Duitse markt. Het opmerkelijke aan deze plaat is dat, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Nederlandse & Amerikaanse persing - op de voorzijde van de hoes Dylans naam & de albumtitel staat.
In 1972 werd in Duitsland een Nederlandse persing van Self portrait in de zogenaamde Super Star Serie uitgebracht. De persing van Self portrait heeft (Duitse) Super Star Serie-binnenhoezen. Op deze binnenhoezen wordt reclame gemaakt voor een groot aantal elpees, waaronder More Bob Dylan greatest hits.
In 'Dylan & reclame #4' plaatste ik onder andere een scan van CBS Benelux Liner No. 27. Deze CBS Benelux Liner zijn te vinden op de achterzijde van de hoezen van CBS singles. Sinds het plaatsen van 'Dylan & reclame #4' heb ik de single 'Son of my father' van Chicory Tip gevonden. Op de hoes van deze single staat ook CBS Benelus Liner No. 27, maar in andere kleuren dan de eerder afgebeelde versie van deze liner.
Onlangs is het album MTV Unplugged (cd) opnieuw in Duitsland uitgebracht. MTV Unplugged is verschenen in de serie 'Alben für die Ewigkeit'. Het album is in samenwerking met Rolling Stone door Sony / Columbia uitgegeven. Het is een fraaie digipack met twee boekjes. Het eerste boekje is het 'gewone' boekje, het tweede boekje (een dubbele bladzijde) is reclame voor de serie waarin dit album is verschenen. Rond het digipack zit een grotendeels doorzichtige outersleeve. Op deze outersleeve staan de woorden 'Alben für die Ewigkeit'.
Ik moet bekennen dat ik door tijdgebrek nog geen noot van deze cd gehoord heb, maar ik ga er van uit dat het de gewone cd is. Mocht dat anders blijken te zijn, dan zal ik dat melden.

Hieronder staat al een rectificatie: het AD van vandaag bevatte wel degelijk een kort bericht over de Presidential Medal of Freedom. Er is meer: ik moet vanochtend in de boekwinkel wel hebben staan snurken bij het doorbladeren van al die kranten want ook de Volkskrant besteedt wel degelijk aandacht aan de Presidential Medal of Freedom die Dylan in ontvangst mocht nemen.
Toegegeven, het bericht in de Volkskrant is minimaal & makkelijk over het hoofd te zien. Met dank aan Simon voor de tip & het opsturen van een scan van het artikel!
Nog steeds heb ik het gevoel dat ik wat vergeet te melden, al kan ik er niet opkomen wat dat dan moet zijn.
Bijdragen aan deze blog zijn altijd meer dan welkom!

Rectificatie

In 'Dylan kort #863' (hieronder) schreef ik dat in het AD van vandaag niks staat over de Presidential Medal of Freedom. Dit klopt niet, in het AD van vandaag staat wel degelijk een stukje over de uitreiking van de Presidential Medal of Freedom aan Bob Dylan.
Onder de titel 'President lauwert "reus" Bob Dylan' staat te lezen dat Dylan 'na afloop snel het hazenpad koos'. Ik kan me niet herinneren dit eerder te hebben gelezen. In de uitzendingen op tv & internet die ik gezien heb is dit ook niet te zien. Het hazenpad kiezen past wel bij (het beeld van) Dylan.
Blijkbaar had Dylan geen zin in de afterparty.
Verder staat in het AD onder andere: 'De president liet weten een groot fan te zijn van Dylan, zanger van onder meer "Blowing in the wind" [sic] en "Like a rolling stone". "Er is geen grotere reus in de geschiedenis van de Amerikaanse muziek."'
Met dank aan Frits voor de tip dat er wel degelijk een stukje in het AD van vandaag staat.

Dylan kort #863 [Presidential Medal of Freedom]

Presidential Medal of Freedom: Allereerst dank aan allen die een bericht op de weblog hebben achtergelaten en / of een e-mail hebben gestuurd. Hans (zie zijn reactie) zou best nog wel eens gelijk kunnen hebben met zijn suggestie dat in Dylans zonnebril geslepen glas zit.
In het bijzonder dank aan Ton & Tjeerd die mij beiden tipten over een artikel in NRC Handelsblad van gisteren. Beiden waren ook zo vriendelijk om het artikel naar mij te sturen.
Vanochtend vroeg ben ik naar de lokale boekwinkel gereden, daar lag NRC Handelsblad van gisteren voor mij klaar. Een grote foto met een korte, aardige tekst eronder.
De man van de boekhandel was zo vriendelijk om mij de kranten van vandaag door te laten bladeren. Niks in de Volkskrant, NRC Next, AD of Telegraaf. Wel in Trouw een klein bericht op pagina 2.
Onder het kopje 'Personalia' een kort stukje waarbij dezelfde foto als in NRC Handelsblad van gisteren is afgedrukt, alleen veel kleiner.
De tekst in Trouw begint aardig maar verandert al snel in een tenenkrommend geneuzel: 'In Nederland was Bob Dylan met zijn protestsongs in de jaren zestig vooral een idool voor de babyboomers. Nederlandse leeftijdgenoten van Obama (50) zagen Dylan meer als iemand van een vorige generatie.'
De uitzending van CNN is nog wel opmerkelijk. De uitzending begon iets eerder waardoor ook de binnenkomst van de laureaten te zien is. Nog opmerkelijker is dat - op het moment dat president Obama's speech over Dylan gaat - er een close up van Dylan te zien is. Links naast Dylans hoofd verschijnt een een portret van de jonge Dylan in beeld met daaronder de tekst:

BOB DYLAN
- Music icon whose songs influenced civil rights movt.
- Winner of 11 Grammys
- Author of more 600+ songs 

Onder in beeld staat nog een balk met de tekst: 'Bob Dylan gets Medal of Freedom - Music was soundtrack for civil rights movement'.

Gisteren ontving ik nog onderstaande e-mail van Erik:

Dag Tom,

Wat fijn om Dylan eens naast het podium te kunnen gadeslaan. Het nerveus getik met zijn voet, hoe hij ostentatief de handen stil hield wanneer de andere winners bejubeld werden (met uitzondering van een handje voor de man twee stoelen naast hem). Hij wist zich duidelijk geen houding te geven (de anderen hadden er ook wel moeite mee). Ik kan me ook niet inbeelden dat hij veel plezier beleeft aan dergelijke festiviteiten. Onze held blijft een onrustige ziel, lijkt me. Hoe zou hij zich gedragen op die receptie achteraf vraag ik me dan af. Jammer dat we daar geen beelden van kregen. En anderzijds denk ik dan ‘ach laat die man met rust’. Ik vond het wel sympathiek hoe Obama Dylan kameraadschappelijk naar voren riep.
Bedankt om gisteren de link op je blog te plaatsen, zodat ik live kon kijken.
 
Groeten,
Erik

Berichten op het internet over de Presidential Medal of Freedom: 3FM, ED, HLN, Tubantia, Nostalgie.
Muziek carrière van Bob Dylan: door Jesse Fokke.
Isle of Wight: Jan zwom naar Wight om Dylan te zien / horen (meer staat er niet over Dylan in zijn column), zie hier.
'The ballad of Frankie Lee and Judas Priest' op American songwriter.

Presidential Medal of Freedom [derde bericht]

In het bericht hieronder - 'Dylan kort #862' - staan een groot aantal links naar berichten op het internet over de uitreiking van de Presidential Medal of Freedom aan Bob Dylan. De gehele uitzending van de Presidential Medal of Freedom Award ceremony is te zien op de website van het Witte Huis, zie hier.
De afbeeldingen in het gisteravond geplaatste bericht (onder 'Dylan kort #682') komen uit de live-uitzending van gisteravond.
Vanochtend onderweg naar het werk kwam Dylan nog even voorbij op de radio-uitzending, in het nieuws. Als het op de radio te horen is, zo dacht ik, dan zal het ook wel in de kranten staan & dus belde ik 'mevrouw Tom' in alle vroegte op met het verzoek om vandaag de Volkskrant te kopen. Dat heeft 'mevrouw Tom' gedaan, de schat.
Niet lang na thuiskomst heb ik die krant doorgenomen. Tevergeefs, helaas. In de gehele Volkskrant heb ik nog geen letter over de Presidential Medal of Freedom kunnen vinden. Dat verbaast me. Misschien komt dat nog, misschien staat het wel in de krant van morgen.
Mocht je een bericht over de uitreiking van de Presidential Medal of Freedom in de krant zijn tegengekomen (of nog tegenkomen) dan zou je mij een groot plezier doen door dit even te laten weten zodat ik snel naar de winkel kan rennen om bewuste krant aan te schaffen. Tips mogen naar: tom_dylan@hotmail.com.

In de Volkskrant dus niks, maar op het internet des te meer. Het lijkt wel of iedereen in een keer Dylan-minded is geworden! Daar is niks mis mee: kom d'r bij, zou ik zo zeggen.
Ik heb gisteravond dus naar de uitzending van de Presidential Medal of Freedom Awatd Ceremony zitten kijken, in totaal iets meer dan een half uur. Ik dacht altijd dat dit soort gelegenheden zich uitstekend lenen voor eindeloos rekken, voor oeverloos lange speeches waar niemand van gediend is. Niet dus. Obama blijkt formeel & geestig uitstekend te kunnen combineren.
een aantal dingen vielen mij op. Allereerst was er de speech van Obama waarin hij één voor één de mannen & vrouwen die een Presidential Medal of Freedom kregen kenschetste. Dylan was - als ik me goed herinner - als derde aan de beurt in deze speech. Aan het eind van deze speech noemde Obama nog even Toni Morrison & Bob Dylan in het bijzonder aangezien zij beiden van belang zijn (geweest) voor de persoon Obama.

Vervolgens werden één voor één de ontvangers van de Presidential Medal of Freedom naar voren geroepen waarna een vrouw (?) buiten beeld nog het een ander zei over de laureaat. Alle laureaten hoorden deze vriendelijke speeches 'gelaten' aan, alle laureaten op één na: Bob Dylan. Dylan bleef het gewicht maar van zijn ene naar zijn andere voet verplaatsen. De innerlijke onrust leek hem gegrepen te hebben.
Wat verder opviel, was dat Dylan als laatste zijn Presidential Medal of Freedom in ontvangst mocht nemen. Ik heb geen flauw idee of hier nog enige betekenis aan gegeven moet worden. ik denk het niet.
Wat verder opviel, was dat Dylan tijdens de gehele ceremonie een zonnebril droeg. Ik moet zeggen dat ik me daar wel aan stoorde, ik vond het wat ongepast.
Na ongeveer een half uur vertrokken de laureaten door een zijdeur om - zoals president Obama vertelde - een hapje & een drankje tot zich te nemen. Ook werden de aanwezige 'toeschouwers' uitgenodigd voor dezelfde informele bijeenkomst.
Nou moet ik natuurlijk eigenlijk iets schrijven over hoe geweldig het is & hoe verdient het is dat Dylan de Presidential Medal of Freedom heeft gekregen. Dat vind ik natuurlijk ook wel, maar dat zal verder niemand die regelmatig deze blog bezoekt verbazen. Tegelijkertijd betekent dat dat je er nauwelijks enige waarde aan kunt hechten wanneer ik roep dat Dylan die prijs verdient.
Het zou ongeveer hetzelfde zijn als wanneer een lid van de Mabeline Albright-fanclub zou verzuchten: 'hè, hè, eindelijk heeft ze 'm'.
En laten we eerlijk zijn: het feit dat Dylan de prijs heeft gewonnen, maakt zijn muziek niet beter of slechter. Het enige verschil is dat hij - door middel van die prijs - meer erkenning voor zijn muziek heeft gekregen.
Terecht? Ik vind van wel.

Dylan kort #862 [Presidential Medal of Freedom]

Presidential Medal of Freedom: Berichten op het internet: NOS, Parool, Shownieuws, De Standaard, BN De Stem, RTL Nieuws, de Volkskrant, de Morgen, Modern Times, Nu.nl, Nogmaals BN De Stem, de Stentor, Nieuwsblad, Focus / Knack, Nogmaals de Stentor, de Telegraaf, de Redactie (andere video), de Limburger, Nogmaals NOS (andere video, uit het journaal), AD (andere video), Scherpenzeelse Krant, Story, Lust for life, Kippenvel, Sterrenroddels, RTL Nieuws (uitzending gemist), RTL Nieuws (uitzending gemist, versie 2), Dailymotion, Radio 2, Trouw, Radio SEM, VT4, Skynet, Omroep Zeeland, Wekkerwakker, Bibliotheek Kortrijk, Top 40 archief, enz. enz.  enz.
Geloof het of niet, maar bovenstaande links is slechts een selectie uit de berichten op het net over het ontvangen van de Presidential Medal of Freedom.

Presidential Medal of Freedom award ceremony

Dylan kort #861

Presidential Medal of Freedom: Later vandaag krijgt Dylan zijn Presidential Medal of Freedom van President Obama. De ceremonie is via streaming video te volgen, zie hier.
Nieuwe album: geen nieuw nieuws, herhaling van wat we al wisten. Zie hier.
Classic top 100: Niet Dylan maar Led Zeppelin staat op de eerste plaats. Dylan staat met 'Like a rolling stone' op 5. Zie hier.
Ochtendhumeur, nostaligie,...: 'Bob Dylan zingt Reverend Gary Davis (1961)', zie hier.

aantekening #4532

Zoonlief is geen goede opruimer. Daar kan hij weinig aan doen, hij is erfelijk belast. Op de tafel is bijvoorbeeld een stapeltje Bakugan-kaarten blijven liggen. Ik blader wat door die kaarten & snap er helemaal niks van. Ik zal wel oud worden. Tijdens het bladeren valt mijn oog op een kaart met een of andere groene draak erop. Bovenaan de kaart staan de woorden 'Hard rain'.
Ik kan er niks aan doen, maar bij het zien van de woorden 'Hard rain' denk ik gelijk aan Dylans nummer 'A Hard rain's a-gonna fall' & vooral aan het album Hard rain.
Hetzelfde overkomt mij wanneer ik achter een auto rijd met de letters 'BD' ('Bob Dylan') op het nummerbord. Ooit zag ik op de snelweg een buitenlands kenteken met de lettercombinatie 'LARS' ('Like A Rolling Stone') maar aangezien ik achter het stuur zat, kon ik geen foto maken.
Ik dwaal af, ik had het over de Bakugan-kaarten van zoonlief.
Na het zien van de Bakugan-kaart met daarop de woorden 'Hard rain' heb ik gelijk de andere kaarten in het stapeltje op tafel grondig bekeken. Niets dat aan Dylan doet denken. Zou het dan gewoon toeval zijn? Of zou toch de ontwerper van deze kaarten een Dylan-liefhebber zijn die zo nu & dan een verwijzing naar Dylan in de kaarten verstopt?
Gelukkig heeft zoonlief nog enkele tientallen Bakugan-kaarten op zijn slaapkamer, al die kaarten bekijk ik uitvoerig. Eén voor één. Ik kom nog wel een kaart tegen met de titel 'Solid rock gate', maar dat is het dan ook. Het zal dus allemaal wel toeval zijn.
Ik hoef geen Bakugan-kaarten te gaan sparen.

Dylan kort #860

Presidential Medal of Freedom: Morgen krijgt onder andere Bob Dylan de Presidential Medal of Freedom, de onderscheiding wordt op het Witte Huis door president Obama uitgereikt. Zie hier.
24 mei: Deze moet ik afgelopen donderdag gemist hebben, bij deze alsnog: hier. Op dezelfde weblog staan foto's van Santana's optreden in Rotterdam in 1984. Santana stond toen in het voorprogramma van Dylan. Zie hier. En een open brief aan Dylan ter gelegenheid van Dylans verjaardag, inclusief foto's van Dylans optreden in Rotterdam in juni 1984, hier.
L'Explosion rock: Twee foto's van deze tentoonstelling (2x een aankondiging) op de blog van Gerrit en de Krekels.

Het nieuwe album

Volgens de website van fanzine Isis zal het nieuwe album waarschijnlijk in september verschijnen. Dit is de meest waarschijnlijke maand voor release aangezien het nieuwe album dan nog kan meedingen naar een Grammy, daarnaast kan het album dan profiteren van de toename in de verkoop van onder andere cd's rond de kerst.
Op de website van Isis wordt ten zeerste betwijfeld dat de luistersessie in Londen - voor Alan Jones van Uncut - al plaats heeft gevonden. Luistersessies in Amerika & Europa worden wel binnen afzienbare tijd verwacht. Gezien de door Sony opgelegde restricties is het onwaarschijnlijk dat de aanwezigen tijdens deze luistersessies informatie over het nieuwe album zullen 'lekken'.
Medewerkers van Sony in New York & Londen hebben het album al wel mogen horen.
Het album zal - aldus de website van Isis - tien nummers bevatten & in totaal zo'n 68 minuten lang zijn.
Naast het eerder genoemde nummer van 14 minuten over de Titanic (volgens de website van Isis is het nog niet 100% zeker dat dit nummer bestaat), bevat het album een nummer van 9 minuten.

Bob Dylan harmonica

Dylan kort #859

'Well, the whole thing started at 3 o’clock fast
It was all over by quarter past
I was down in the sewer with some little lover
When I peeked out from a manhole cover
Wondering who turned the lights on'
('Talkin' World War III blues')

Manhole cover:In Duluth, de plaats waar Bob Dylan op 24 mei 1941 werd geboren, is afgelopen donderdag een putdeksel geplaatst. Op de putdeksel staat 'Bob Dylan Way' & 'Duluth Minnesota', een mondharmonica & muzieknoten. Zie hier [met video...]
Happy birthday Bob Dylan: 'Blowin' in the wind' in het Afrikaans, hier.
Column X: Het begint met 'A Hard rain's a-gonna fall' & valt vervolgens naar alle kanten uiteen, hier.
Imagine: Op 1 juni verschijnt de Nederlandse vertaling van Imagine van Jonah Lehler. Een voorpublicatie van een deel van het eerste hoofdstuk - in vertaling 'De hersenen van Bob Dylan' - is hier te lezen.
Classics 100 countdown: Op radio 1. Kunnen we ergens nog stemmen? Kunnen we samen Dylan nog hoog in de lijst stemmen? Moet toch kunnen? [Met dank aan Jan voor de tip]
Radio Mi Amigo: De weekendspecial over Dylan op Radio Mi Amigo (ik heb zelf een kleine, tekstuele bijdrage mogen leveren...)

Dylan kort #858

New morning: Op 28 mei komt New morning opnieuw op vinyl uit, met dank aan Music on vinyl. (Zie ook het bericht hieronder)
Dylan 71: op Modern times.
Radio: Vannacht tussen 4 & 5 uur een herhaling van de radiouitzending uit 2011 van Theodor Holman over Dylan. Over de uitzending in 2011 schreef ik hier en hier. De uitzending uit 2011 is nog steeds hier te beluisteren.
Isis: Vanmiddag viel aflevering 162 van fanzine Isis door de brievenbus. Zin om zelf te lezen? Zie hier.

Bob Dylan - New Morning (MOVLP513) | Music on Vinyl

Bob Dylan - New Morning (MOVLP513) | Music on Vinyl

Bob Dylan: 71 jaar

Bob Dylan is vandaag 71 jaar geworden, verder is het een gewone dag. Althans, ik houd mezelf maar voor dat het verder een gewone dag is. Ik kan de man moeilijk een verjaardagskaartje sturen, ik heb zijn adres niet. En al zou ik zijn adres wel hebben, dan nog heb ik mijn twijfels of ik dat kaartje zou versturen. Dylan zal niet op mijn kaartje zitten te wachten, hij heeft wel wat beters te doen, zo stel ik me voor.
Even een dagje niet de internationaal gevierde muzikant, even een dagje gewoon opa die zich te midden van kinderen & kleinkinderen de ene naar de andere zelfgemaakte tekening van het lintje ontdoet om het te kunnen uitrollen & bekijken. En dan zeggen hoe mooi het is. Misschien wel de mooiste.
Een taart met kaarsjes staat al klaar, de kleintjes mogen helpen bij het uitblazen. Opa heeft dan misschien nog wel genoeg lucht om fel op zijn mondharmonica te blazen, maar vandaag even niet. Vandaag heeft hij hulp nodig bij het blazen, al is het alleen maar om de fonkeling in de ogen van de kleintjes te zien als hij vraagt of ze willen helpen blazen.
Vandaag is Bob Dylan gewoon een jarige opa zoals kleinkinderen graag hun opa zien, zo stel ik me voor. Ik bel 'm vandaag niet om 'm gelukwensen te brengen, ik laat 'm vandaag met rust. Hij is vandaag van zijn kleinkinderen.
Ik vier mijn eigen, bescheiden feestje wel.

De afgelopen paar dagen betrapte ik mezelf al een aantal maal op de gedacht 'hij wordt al 71, hoe lang nog?' Vanochtend - nu hij daadwerkelijk 71 is - realiseerde ik me dat dat helemaal niet de goede gedachte is.
Veel beter is, zo bedacht ik vanochtend, om geen woord te schrijven, geen woord hardop te denken. Alleen een beeld. Een beeld van wat de man ons inmiddels gegeven heeft. Een beeld, een bladzijde vol albumhoezen. De ongelooflijk grote hoeveelheid hoezen & dan de gedachte dat achter iedere hoes een wereld van muziek schuilt, direct gevolgd door de gedachte dat die hoezen staan voor slechts een fractie van wat de man ons gegeven heeft.
Alleen staren naar de hoezen & het ontdekken van die ene hoes van die ene plaat die ik al te lang niet meer gehoord heb, die ik al bijna vergeten was.
En het geheugen dat langzaam de muziek van die vergeten plaat, in flarden, prijs geeft. Galmen in het hoofd. En dan de behoefte om die plaat te horen.
Ik vier mijn eigen, bescheiden feestje.

Ik nodig niemand uit voor mijn eigen, bescheiden feestje. Ook zal ik geen taart eten. Wel luister ik naar de radio & misschien dat ik ook nog wel iets lees. Maar het echte feestje laat ik pas losbarsten als ik de gordijnen heb dichtgetrokken & de eerste plaat op de platenspeler heb gelegd.
En misschien dat ik ook nog wel een stukje van 'Happy birthday' zing, op een moment dat niemand mij kan horen

Dylan kort #857

'Not dark yet': door Marcel. [Dit stuk heeft eerder op Marcels oude blog gestaan, maar nogmaals dit stuk lezen is zeker de moeite waard.]
Annual Bob Dylan Fest? op Kippenvel.
24 mei een belangrijke dag: hier.
Presidential medal of freedom: Dylan ontvangt zijn onderscheiding op 29 mei.
Classics 100 countdown: op radio 1 [ met dank Senne voor de tip]
Fanzine Isis: De website van fanzine Isis is in een nieuw jasje gestoken.

aantekening #4526

'Tsjonge, wat was 't warm vandaag.'
'Nou, zeg dat wel. Tussen de middag dacht ik effe dat ik het loodje ging leggen.'
'Eigenlijk is het gewoon niet leuk meer. Het is mij echt een beetje te.'
'Morgen ga ik dat heel anders doen.'
'Wat dan?'
'Gewoon een siësta.'
'Pitten? Met die hitte?'
'Nee joh. M'n eigen siësta. Op 't heetst van de dag de schaduw opzoeken & dan New morning draaien.'
'New morning?'
'Ja joh, da's Dylans meest koele plaat.'
'New morning? Cool?'
'Koeler dan New morning wordt het niet. Probeer het nou maar.'
'Shhhiiit. New morning cool.'

Rectificatie!

In 'Dylan kort #856' schreef ik: 'de laatste keer dat Michael Gray met een gerucht kwam - de release van een kerstplaat - bleek hij achteraf gelijk te hebben.' Dat klopt natuurlijk niet. Het was niet Christmas in the heart maar Together through life waar Michael Gray al bijzonder vroeg over schreef. Zie hier.

Dylan kort #856 [o.a. het nieuwe album!]

Nieuwe album: Volgens Michael Gray zal op Dylans nieuwe album een ongeveer 14 minuten durend nummer staan dat gaat over de Titanic. Bij de meeste geruchten van deze aard ben ik wat sceptisch, maar de laatste keer dat Michael Gray met een gerucht kwam - de release van een kerstplaat - bleek hij achteraf gelijk te hebben. Nog even een slag om de arm houden (al zou wederom zomaar kunnen blijken dat Michael Gray gelijk heeft). Zie hier. Met dank aan Patrick voor de tip!
Ochtendhumeur, nostalgie, enz: 'Who killed Davey Moore?' zie hier.
cover: Een tijdje geleden plaatste ik hier een link naar een filmpje waarop te zien / horen is hoe Triggerfinger Dylans 'Love sick' speelt. Triggerfinger doet het nogmaals met 'Ballad of a thin man', luister hier [track 19], met dank aan Senne voor de tip!
Dylan linkshandig? Echt niet!: Myth busted, zie hier. Met dank aan Hans voor de tip!

Dylan kort #855

Unplugged: 'Kippenvel op de snelweg' op de blog van Berry.
24 mei: 'Samen gaan spelen voor Bob Dylan zijn verjaardag', hier.
Concert: Ik twijfel of ik afgelopen oktober een link naar dit bericht geplaatst heb. In het kader van beter twee keer dan helemaal niet: hier staat dat bericht.
Taken: Een e-mail van Hilda, waarvoor dank:

Hallo Tom

Deze wilde ik je niet onthouden.
De BBC herhaalt momenteel de mede door Steven Spielberg geproduceerde SF serie Taken.
In aflevering drie, getiteld 'High Hopes', die zich afspeelt ten tijde van de Cuban Missile Crisis
In 1962, zie je de twee teenage zonen van een der hoofdpersonen het album Bob Dylan
In handen hebben en je hoort ' Man Of Constant Sorrow '

Zoon 1 : "But this song does not have a beat"
Zoon 2 : "It's not supposed to hàve a beat!"


Later in de aflevering komt het album nog een keer in beeld  terwijl 't op de draaitafel ligt.
Dan hoor je 'See That My Grave Is Kept Clean'.

Ik ben benieuwd of er in de volgende zeven afleveringen nog meer van dit soort scenes
zitten....

Groet
Hilda

Aantekeningen: Ik weet niet hoe het bij jou is, maar het is hier fantastisch weer. Eigenlijk al een aantal dagen. Ik ben veel buiten, lees veel. Tussen het lezen door maak ik de ene aantekening naar de andere. Aantekeningen over Blonde on blonde, de poëzie in Nashville skyline (maar dan andersom), 'Lily of the west' van het album Dylan, enz. enz. (& dat zijn alleen de aantekeningen van vandaag)
Mijn hoofd gonst momenteel van de kleine & grote verhalen, ik probeer ze allemaal te vangen & op papier te slingeren. Al die verhalen zijn stukjes voor het derde - nog titelloze - boek.
Vraag me niet wanneer dit boek 'klaar' of 'af' is, ik weet het nog niet. Het enige dat ik weet is dat het al aardig begint op te schieten.

Dylan & reclame #5

Allereerst een aanvulling op 'Dylan & reclame #4' waarin ik een aantal scans van de achterzijde van Nederlandse hoezen voor singles heb geplaatst. In 'Dylan & reclame #4' zijn scans te zien van CBS Benelux liner no. 16, 21, 22, 24, 25, 26 en 27. Met dank aan Dolf kon ik nog een andere versie van CBS Benelux liner no. 21 plaatsen in 'Dylan kort #848'.
Sinds vanmiddag weet ik dat er - naast de bovengenoemde liner - nog een liner is waarop reclame wordt gemaakt voor releases van Dylan & wel liner no. 17. Net als in liner no. 16 wordt er in liner no. 17 reclame gemaakt voor CBS singles. Op liner no. 17 wordt reclame gemaakt voor twee singles van Dylan: 'Just like a woman' & 'Mixed up confusion'.
Op de scan zal het waarschijnlijk niet te zien zijn, maar onder alle afgebeelde singles staat links het catalogusnummer & rechts de naam van de artiest.
Hier is echter een foutje ingeslopen: onder de afbeelding van 'Mixed up confusion' staat het catalogusnummer 2376 terwijl het catalogusnummer van deze single 2476 is.
Tot zover de aanvulling op 'Dylan & reclame #4'.

Dan zijn er in ieder geval nog drie Engelse hoezen voor singles, zogenaamde 'labelsleeves' waarop reclame wordt gemaakt voor onder andere Dylan. Bij twee van de drie zijn alleen een aantal namen van artiesten wiens muziek door CBS wordt uitgebracht op het hoesje gedrukt.
Van alle drie de hoesjes heb ik scans van de voor- & achterkant gemaakt.
De eerste laat ongeveer hetzelfde 'wiel-ontwerp' zien dat ook op Engelse binnenhoezen voor elpees te vinden is (zie 'Dylan & reclame #3'):

Ook op het tweede hoesje zijn een aantal namen van artiesten - waaronder Dylan - gedrukt, dit keer keurig bovenaan, op een rijtje:

Het derde hoesje heeft op één zijde onder de titel 'Golden singles' een lijst met artiesten & bij iedere artiest worden één of meerdere singles genoemd. Het gaat om heruitgaven van eerder uitgebrachte singles.
De twee singles van Dylan waarvoor op deze hoes reclame wordt gemaakt, zijn 'Like a rolling stone' & 'The Times they are a-changin''

portretje

'Op de hoes van Acousmatic Sorcery staat een met potlood getekend portret van [Willis Earl] Beal en zijn huidige vriendin. Op de achtergrond hangt een portretje van Bob Dylan. "Mensen denken altijd dat Tupac of Sam Cooke mijn voorbeelden zijn, omdat ik zwart ben. Maar mijn helden zijn Cat Power, Bukowski en Dylan. Toen ik in Albuquerque in de nachtploeg werkte, luisterde ik op mijn discman voortdurend naar Dylan. Vooral naar zijn laatste cd's waarop hij praat over de dood en het 'grote niets'. Ik had het gevoel dat hij zich speciaal tot mij richtte. Want al ben ik 27, ik ben bang voor de dood als een oude man."'
Hester Carvalho - 'Bij de wolven opgegroeid' NRC Handelsblad 18 mei 2012

Bob Dylan song book

Voor de vanochtend hier geplaatste aflevering van Dylan kort heb ik Bob Dylan song book uit de kast gehaald om een scan van de kaft te kunnen maken.
Ik heb het gitaarspelen vlak na de geboorte van zoonlief - ruim negen jaar geleden - min of meer opgegeven & toch zal ik nooit afstand kunnen doen van Bob Dylan song book. Dit boek is veel meer dan een verzameling bladmuziek van 47 nummers van Dylan. Starend naar de inhoudsopgave krijg je een aardig beeld van wanneer dit boek ongeveer voor het eerst uitgegeven moet zijn. Bob Dylan song book bevat de bladmuziek van nummers van de albums The Freewheelin' Bob Dylan tot en met Bringing it all back home, aangevuld met 'Like a rolling stone' & outtakes als 'Walls of red wing', 'Seven curses' & 'Hero blues'.
Bob Dylan song book zal zo eind 1965, hooguit begin 1966 voor het eerst uitgegeven zijn, schat ik.
Achterin het boek staan, onder de titel 'Recordings of Bob Dylan's songs' lange lijsten van de in dit boek opgenomen nummers met daar achter de artiesten die dit nummer hebben opgenomen. Dankzij dit boek weet ik bijvoorbeeld dat niet alleen The Byrds 'Mr. Tambourine man' hebben opgenomen, maar ook - om er twee te noemen - Gerry Mulligan & The Chipmunks. Niet dat ik de behoefte heb om een van deze versies van 'Mr. Tambourine man' te horen, maar aardig om te weten is het wel.
Voorin het boek staan nog twee teksten. Op de bladzijden 11 & 12 staat - aldus de index - een 'Biography', terwijl de titel boven het stuk op blz. 11 luidt 'Dylan recording personal notes'.
Veel interessanter is het stuk 'The man behind the songs' van Robert Shelton. Shelton: 'These are the songs of Bob Dylan, the pioneer, the trail-blazer, the innovator, who has disturbed, delighted, dismayed and deepened the thinking of millions of listeners. He breaks all the rules. He sets new compass-points. He experiments and assimilates all musical influences, then turns about to influence the musical worlds around him.'
Alsof dat nog niet genoeg is, zijn er nog de foto's van Chuck Stewart. Op de kaft staan al acht foto's (zie de afbeelding bij het bericht hieronder), daarnaast staan er in het boek zelf nog zeven groter afgedrukte foto's. Drie van deze zeven foto's staan ook op de kaft. In totaal zijn er dus twaalf unieke foto's in & op de kaft van dit boek te vinden. Alle foto's zijn gemaakt tijdens opnamesessies in de studio, in ieder geval tijdens twee verschillende sessies. Dat de foto's tijdens twee verschillende sessies zijn gemaakt is niet zo moeilijk vast te stellen: op een deel van de foto's draagt Dylan een gestreepte bloes, op alle andere foto's een donkere coltrui. Ik vermoed dat de foto's gemaakt zijn tijdens de sessies voor Highway 61 revisited.
Waarom ik dat denk? Daarvoor moet ik even een andere release erbij pakken, de cd The Classic interview 1965 - 1966. Op de voorkant van deze cd staat een foto van Dylan met precies dezelfde coltrui aan & precies dezelfde gitaar in zijn handen als op een aantal foto's van Chuck Stewart in Bob Dylan song book. Het aardige van de foto op de hoes van The Classic interviews 1965 - 1966 is dat Dylan een fluitje in zijn mond heeft. Er is maar één nummer in Dylans oeuvre waarop hij een fluitje bespeelt & dat is het titelnummer van het album Highway 61 revisited.
Tot slot is in Bob Dylan song book nog de tekening van Lambert te vinden welke ook onder andere op de hoes van de Nederlandse persing van de single 'Just like a woman' prijkt (zie de afbeelding bij dit bericht).
Kortom: al speel je geen noot gitaar, Bob Dylan song book is de moeite waard.

Dylan kort #854

17 mei 1966: Berichten uit het verleden. Hetzelfde hier.
Bob Dylan blaast: Dit filmpje op mondharmonica.com heeft niks met Dylan te maken (behalve de titel), maar grappig is het wel.
Documentaire: Gisteren (of was het eerder?) vroeg ik hier of iemand de documentaire over The Troubadour (Uur van de wolf) gezien had & of het de moeite van het bekijken waard is. Twee reacties, van Cas & Frits [waarvoor dank], beide reacties waren verre van optimistisch. Niet tot nauwelijks Dylan. Vooral James Taylor & Carole King.
Ik houd niet van de muziek van James Taylor & Carole King. Ik ben eigenwijs, ondanks de waarschuwingen ga ik kijken, al zijn de verwachtingen dan al laag.
Gisteravond, in een verloren uurtje, iets meer dan drie kwartier van die documentaire bekeken. Ik mis Dylan, ik zie in een flits het afgebeelde songboek voorbij komen & hoor Jackson Browne een stukje van Dylans 'I want you' zingen. O ja, en er is ook nog een 'stamboom' waarin Dylans naam voorbij komt.
Dat Dylan niet tot nauwelijks een rol heeft gekregen in deze documentaire is tot daar aan toe. De twee zaken waar ik echt de kriebels van krijg is ten eerste de suggestie dat de singer-songwriter 'ontstaan' is met de opkomst van James Taylor & Carole King en de opening van The Troubadour. Klinkklare onzin natuurlijk. Voor de opkomst van Taylor & King, voor The Troubadour, waren er natuurlijk al Bob Dylan, Phil Ochs, enz. & daarvoor weer Woody Guthrie & daarvoor weer... enz.
Het belang van The Troubadour & de muziek van Taylor & King wordt in deze docu zwaar overschat.
Het tweede dat me stoort is het geheel ontbreken van het beste dat The Troubadour heeft voorgebracht: het album Live at the Troubadour 1969 van Tim Buckley. Misschien zat het wel in de tweede helft van de docu, ik heb tenslotte maar drie kwartier gekeken, maar zelfs als dat het geval is, is het fout. Dit album is beter dan het verzamelde oeuvre van Taylor & King samen. Dit album verdient een plekje aan het begin van de docu.
Genoeg! Steeds minder van bovenstaande gaat over Dylan & dit is een blog over Dylan.
Voor de Dylan-liefhebber loont het niet de moeite om naar de docu over The Troubadour te kijken.

Dylan kort #853 [het nieuwe album, 17 mei & boeken]

Nieuwe album: Op de website van The Examiner is informatie te vinden over de luistersessie waaraan Allan Jones - van Uncut - binnenkort onderworpen wordt. [Met dank aan Cas voor de tip] Het is te hopen dat Jones binnen afzienbare tijd na de luistersessie met informatie over Dylans nieuwe album naar buiten komt. Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik snak naar informatie over Dylans nieuwe album!
17 mei: Op een website rond 'zoveel jaar geleden' komt Dylan maar liefst 3 keer voorbij.
17 mei 1963 Monterey Folk Festival
17 mei 1966 Manchester Free Trade Hall [the Bootleg series vol. 4]
17 mei 1967 première Dont look back 
Zie hier.
Deze website voegt daar nog aan toe:
17 mei 1964 Royal Festival Hall, Londen
Boeken: In februari & maart heb ik hier acht afleveringen over boeken gepubliceerd. In die afleveringen verschenen lijsten met de vijf tot tien favoriete Dylan-boeken van lezers van deze blog. Gisteren ontving ik van Corry een e-mail, deels een aanvulling op de eerder gepubliceerde stukken, deels over het boek Who is that man? van David Dalton. Die e-mail van Corry is zeer de moeite waard, daarom doet het me plezier dat ik van Corry haar e-mail hier mag publiceren:

Beste Tom,

Had je beloofd je te zullen laten weten wat ik van de boeken “Wicked Messenger”en “Who is that man?” vind. Gaat ie.
Heb genoten van “Wicked Messsenger”. Echt blij dat ik dat boek n.a.v. die lijstjes (geloof zelfs dat het jouw eigen lijstje was) heb gekocht. Een invalshoek die ik nog niet erg vaak ben tegengekomen. Alhoewel er natuurlijk wel vaak op wordt gewezen dat Dylans eerste jaren veel “fingerpointing”songs voortbrachten, wordt in dit boek de rode (politieke) draad door de songs, ook die van later werk, duidelijk en op sympathieke wijze getraceerd. En wat politiek en sociale ontwikkelingen met een mens, in dit geval Dylan, doen. Een boek waar ik op gezette tijden dacht: o ja, natuurlijk, zo kun je een bepaalde song ook lezen, zonder de inhoud nou meteen in een bepaald hokje te douwen. Verfrissend, boeiend en leerzaam. Zou eigenlijk wel een vervolg willen zien waarin de schrijver latere jaren te lijf gaat.
Tja en dan “Who is that man?”. Ik heb het nog niet uit. Heb moeite er door heen te komen. Om eerlijk te zijn: ik heb het maar even weggelegd. Dat komt door het in mijn ogen (letterlijk want ik lees het) neerbuigende toontje in de eerste paar hoofdstukken, die ik heb gelezen. Zo van: ach ja, die geitenwollensokken folkscene van toen en een zeer berekenende opportunistische Dylan, die ze allemaal bij de neus heeft. Maar wel de songs de hemel in prijzen. Tot nu toe komt het tamelijk onoprecht over allemaal. Who is that man Dalton? En blijft dat zo?
Heb uit pure frustratie “Chronicles” maar weer eens uit de kast gepakt.  Mag dan niet 100% feitelijk waar zijn, het is tenminste wel oprecht!!!

Hartelijke groet,
Corry

Dylan kort #852

50 jaar geleden: mantelpower.
Die documentaire: Gisteravond op tv, nu hier te zien. (Ik moet nog kijken. Was het wat? Laat het me weten!)
16 mei 1966: Dat is vandaag 46 jaar geleden. Volgens vele bronnen kwam Blonde on blonde op 16 mei 1966 uit. Volgens minstens evenzovele bronnen klopt dit niet & werd Blonde on blonde later uitgebracht. Ik vrees dat we nooit met 100% zekerheid de releasedatum van Blonde on blonde kunnen vaststellen. (Maar er is nu wel een mooi excuus om vanavond dit album weer eens te draaien) Zie ook hier.

Dylan kort #851

Troubadour: Vanavond is op Nederland 2 de documentaire Troubadours - the rise of the singer-songwriter te zien (22.55 uur). Zie hier en hier. [met dank aan Frits voor de tip]
Dylan-tribute: morgenavond in Belfeld.
Nogmaals tv: de film Pat Garrett & Billy the kid is in de vroege ochtend van maandag 21 mei op de buis te zien.
Vandaag 12 jaar geleden ontving Bob Dylan de Polar prize.
Gerucht: Op het forum van Expecting rain staat een bericht dat Dylans nieuwe album inmiddels (min of meer) klaar is & dat Allan Jones, van het magazine Uncut volgende week het album te horen krijgt.

foto

Mijn ogen zijn blijven plakken aan een foto zonder dat ik weet waarom ze blijven plakken aan juist deze foto. Er klopt natuurlijk geen drol van deze foto: onscherp, of liever scherp op de verkeerde plek, geen voeten, het gezicht achter een kom van handen & een zonnebril. Een onberoerde gitaar.
Een foto waarbij de geest als vanzelf de juiste muziek plakt. Ik blijf staren om de muziek te horen.

Dylan kort #850

Setlist 12 mei: Leopard-skin pill-box hat / Don't think twice, it's all right / Things have changed / Tangled up in blue / Summer days / Not dark yet / Jolene / Ballad of Hollis Brown / A Hard rain's a-gonna fall / The Lonesome death of Hattie Carroll / Highway 61 revisited / Forgetful heart / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Bovenstaande setlist is de laatste van de eerste tournee van 2012. Eind juni komen Bob Dylan & band naar Europa voor een aantal concerten in onder andere Engeland, Duitsland, Spanje & Frankrijk.
'Black diamond bay': Een mindmap van 'Black diamond bay' (als script voor een korte film), hier.
Dylan-muziekavond: Modern times.
Gisteravond heb ik hier een stukje geschreven over het boek Who is that man? van David Dalton (zie hieronder).

'"It's mysterious and dark, like most things that I work on," says Daniel Lanois, talking about Bob Dylan's new album, Oh Mercy, which Lanois produced (...). "Some of the songs on this record are the best songs I've heard in a while. And his voice sounds very sensuous." The ten songs on Oh Mercy were recorded in New Orleans and feature members of the Neville Brothers rhythm section as well as Cyril Neville, Mason Ruffner, Lanois and various New Orleans studio musicians.' (Sheila Rogers in Rolling Stone issue 561, 21 september 1989)
De afbeelding komt uit dezelfde Rolling Stone als bovenstaand citaat.

David Dalton - Who is that man?

'The Pope loves "Blowin' in the Wind" but Bob, contrary as ever, refuses to sing it. As he once asked Paul McCartney, when asked to sing the dreaded song at the Concert for Bangladesh, "Are you going to sing 'I Wanna Hold Your Hand'?"' (blz. 310)
Ik heb er lang naar uitgekeken om Who is that man? In search of the real Bob Dylan van David Dalton te kunnen lezen & nu ik het heb gelezen, snap ik eigenlijk niet meer zo goed waarom ik er naar uitgekeken heb. Bovenstaand citaat uit Who is that man? illustreert een van de punten waar ik me tijdens het lezen van dit boek aan heb zitten ergeren. Dalton haalt in zijn boek nogal eens zijn feiten door elkaar. In bovenstaand citaat noemt hij natuurlijk de verkeerde Beatle. Elders in het boek schrijft hij een stukje kleurenfilm toe aan de zwart-wit film 65 revisited. Het concert in Town Hall was - aldus Dalton - helemaal niet op 12 april maar op 13 april 1963, enz. enz.
Ten tweede lijkt Dalton - met name aan het begin van het boek - te denken dat een 'hippe' schrijfstijl zijn boek ten goede komt. Dat doet het niet. Gelukkig wordt dit in de loop van het boek minder.
Beide bovengenoemde punten zou ik nog kunnen verkroppen - er zijn fouten in de feiten, maar ach, iedereen vergist zich wel eens & schrijfstijl is smaak - als Dalton een verhaal te vertellen heeft.
En David Dalton heeft een verhaal te vertellen, althans, daar ga ik van uit (waarom zou hij anders een boek schrijven?), maar ik kan het verhaal niet vinden. Het boek bestaat uit min of meer chronologische stukken over Dylans leven & carrière vaak doorspekt met uitstapjes & dwarsverbanden. Ik merkte, al lezende, dat ik soms niet meer wist - mede door al die uitstapjes & dwarsverbanden - over welk deel van Dylans leven en / of carrière ik ook al weer aan het lezen was.
Who is that man? bevat best aardige fragmenten. Maar ondanks dat ben ik nergens tijdens het lezen opgesprongen van enthousiasme over wat ik las.
Who is that man? is aardig, maar naar mijn smaak ook niet meer dan dat.
Helaas, ik had het zo graag goed gevonden.
Om nog even terug te komen op die ondertitel - In search of the real Bob Dylan - ik heb tijdens het lezen niks gevonden.
De zoektocht gaat verder, ook na het lezen van Who is that man?
 

Dylan kort #849

setlist 11 mei: Leopard-skin pill-box hat / To Ramona / Things have changed / Tangled up in blue / Rollin' and tumblin' / Desolatin row / Cry a while / Spirit on the water / Summer days / Love sick / Highway 61 revisited / Simple twist of fate / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Lik a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Tribute: zie hier.
Soundtrack: De soundtrack van de film We bought a zoo bevat Dylan, zie hier.

Dylan kort #848

Aanvulling op Dylan & reclame #4: De afbeelding links laat de voor- & achterkant zien van een single van The Union Gap. Op de achterzijde van de single staat liner no. 21. Deze liner wijkt qua kleur af van de afbeeldingen van liner no. 21 die ik in Dylan & reclame #4 heb opgenomen. Het meest opvallende is dat de links afgebeelde liner - naast zwart & wit - twee kleuren - groen & paars - heeft terwijl alle eerdere afgebeelde liners - naast zwart & wit - één kleur hebben. Met dank aan Dolf voor het sturen van de scans!
Genie: Ik citeer: 'Ook singer/songwriter Bob Dylan werd door een genie bezocht in het jaar 1965.' Het hele stuk is hier te lezen.
Tribute: Happy Birthday, Mr Zimmerman! hier.
Muzikanten kiezen: Maurits Westerik kiest Dont look back (zonder apostrof), zie hier.
Flow: Ook grote schrijvers en bijvoorbeeld Bob Dylan waren shedworkers. Wat een 'shedworker' is? Zie hier.

Dylan (ultra) kort #847

Setlist 9 mei: Leopard-skin pill-box hat / It's all over now, baby blue / Things have changed / Tangled up in blue / Cry a while / A Hard rain's a-gonna fall / The Levee's gonna break / Tryin' to get to heaven / High water (for Charley Patton) / Forgetful heart / Highway 61 revisited / Love sick / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower
Terugblik bij laatste 'Groeven': Een paar aardige regels over Hank Williams, geïllustreerd met een recente foto van Dylan. Zie hier.

Dylan & reclame #4 [CBS Benelux liner]

In Dylan & reclame afleveringen 1 tot en met 3 heb ik gekeken naar reclame voor albums van Dylan op de binnenhoezen van elpees. In de vierde aflevering wil ik kijken naar de zogenaamde CBS Benelux liner. Deze reclame is te vinden op de achterkant van de hoezen van Nederlandse singles uitgebracht door CBS. Wanneer ik kijk naar Dylans singles in Nederland, dan is de eerste Nederlandse single van Dylan met op de achterkant van de hoes deze CBS Benelux liner 'Queen Jane approximately'. De laatste single met op de hoes CBS Benelux liner is 'Watching the river flow'.
Iedere in Nederland uitgebrachte single van Dylan tussen 'Queen Jane approximately' en 'Watching the river flow' bevat op hoes deze CBS Benelux liner, maar het is niet zo dat ook iedere CBS Benelux liner reclame voor singles of platen van Dylan bevat.
Ik weet dat er in ieder geval zeven CBS Benelux liner zijn waarin reclame gemaakt wordt voor een Dylan-release. Hieronder zal ik scans van deze zeven laten zien en kort toelichten.

CBS Benelux liner no. 16:

Deze liner - zoals ik het vanaf nu maar kortweg noem - is te vinden op de achterzijde van de singles 'Just like a woman' (oranje) en 'Mixed up confusion' (geel). In deze liner wordt reclame gemaakt voor Dylans single 'I want you'. Dit is ook de enige liner die ik tot nog toe heb kunnen vinden waarin reclame wordt gemaakt voor een single van Dylan. Alle overige liner bevatten steeds reclame voor negen elpees, waarvan één van Dylan. De kop boven deze liner luidt: 'More sounds of success on CBS'.

CBS Benelux liner no. 21:

Deze liner is te vinden op de achterkant van de hoes van de single 'Drifter's escape'. In deze liner wordt reclame gemaakt voor het album Blonde on blonde. Er wordt dus reclame gemaakt voor voorlaatste de elpee (de single is afkomstig van John Wesley Harding, de reclame is voor Blonde on blonde). De titel boven deze liner luidt 'All CBS...All great!'

De liner no. 21 heb ik ook in het blauw en roze, deze komen van non-Dylan singles.

CBS Benelux liner no. 22:

Deze liner staat op de achterkant van de hoes van drie Dylan-singles: 'I threw it all away' (blauwe balk), 'Tonight I'll be staying here with you' (paars) en 'Lay lady lay' (zwart-wit). Drie singles van het album Nashville skyline. Net als bij liner no.21 is de reclame op liner no. 22 voor de voorlaatste elpee: John Wesley Harding. Wie denkt dat dit een patroon gaat worden, moet ik teleurstellen.
De titel boven de reclame luist dit keer 'The rock machine turnes you on'. (Over deze 'rock machine' in een latere aflevering van Dylan & reclame meer). Wat verder opvalt is dat tot nog toe alle hoezen in zwart-wit op de liner zijn afgedrukt, en de balken erboven / er om heen in kleur zijn. De liner op de achterzijde van de hoes van 'Tonight I'll be staying here with you' is daarop de eerste van twee uitzonderingen.

CBS Benelux liner no. 24:

Van deze liner kan ik helaas niet meer laten zien dan een detail, alleen het album van Dylan waarvoor reclame wordt gemaakt. Maar dit detail is wel interessant. Deze liner is niet te vinden op een hoes van een Dylan-single. Allereerst wordt er wederom reclame gemaakt voor Blonde on blonde. Opvallend daarbij is dat - wanneer je goed kijkt - je ziet dat de hoes van Blonde on blonde zoals die te zien is in liner no. 21 niet hetzelfde is als de hoes van Blonde on blonde in deze liner. Dat verschil zit in het CBS-logo & de aanduiding dat het op een stereo-persing gaat (rechtsboven). Bovendien staat op de hoes van Blonde on blonde in liner no. 24 'featuring ...' links op de hoes. Dit ontbreekt in de hoes op liner no. 21. Tot slot staat er in liner no. 21 onder de afbeelding van de hoes, na het catalogusnummer tussen haakjes 'stereo', dit ontbreekt in liner no. 24.
Deze liner is de tweede waarbij de hoes van Blonde on blonde niet in zwart-wit, maar ik kleur is afgedrukt.

CBS Benelux liner no. 25:

Deze liner is te vinden op de achterzijde van 'Wigwam'. De tekst boven deze liner is identiek aan de tekst boven liner no. 21: 'All CBS... All great!'
Wederom wordt er in deze liner reclame gemaakt voor Blonde on blonde. De afbeelding van dit album is identiek aan de afbeelding op liner no. 24. De hoes van Blonde on blonde is dit keer echter weer in zwart-wit afgedrukt.









CBS Benelux liner no. 26:

Liner no. 26 is te vinden op de achterzijde van de hoes van 'If not for you'. In tegenstelling tot voorgaande liners wordt er dit keer reclame gemaakt voor het album waarvan de single afkomstig is: New morning.
Boven de afbeeldingen van de hoezen staat dit keer 'The Music company presents'.










CBS Benelux liner no. 27:  

Liner no. 27 lijkt erg veel op Liner no. 26. Maar liefst vijf van de negen afgebeelde albums zijn identiek, waaronder Dylans album New morning. Ook de tekst boven de hoezen - 'The music company presents' - is p no. 26 en no. 27 identiek.
Liner no. 27 is te vinden op de achterzijde van de hoes van 'Watching the river flow'.










Tot zover de CBS Benelux liner. Er zijn er ongetwijfeld meer te vinden op non-Dylan singles, andere liners met andere reclame of dezelfde liners in andere kleuren. Mocht één of meer andere liners dan de afgebeelde bezitten, dan zou je mij een groot plezier doen met een scan. (tom_dylan@hotmail.com)

Dylan kort #846

Setlist 7 mei: Leopard-skin pill-box hat / Man in the long black coat / Things have changed / Tangled up in blue / Cry a while / Spirit on the water / Summer days / Desolation row / High water (for Charley Patton) / Simple twist of fate /  Highway 61 revisited / Blind Willie McTell / Thunder on the mountain / Ballad of a thin man / Like a rolling stone / All along the watchtower // Blowin' in the wind
Ochtendhumeur, nostalgie, verhaaltjes, enz.: Drie maal Dylan: 'De Clancy brothers en Bob Dylan', 'The Ballad of Donald White' en 'I Pity the poor immigrant'.
Arthurs musical journey: filmpje.
Cover: Documentairemaker Michael Moore heeft voor de docu The Big One Dylans 'The Times they are a-changin'' opgenomen. Zie hier. Bericht bevat een link waar een studioversie te horen is. Mijn advies: doe maar niet. Dit is echt verschrikkelijk!
Highway 61 revisited bij de krant: In de vorige Dylan kort meldde ik al dat de Belgische krant de Morgen de komende weekenden elpees bij de krant gaat verkopen. Ik heb inmiddels begrepen dat het gaat om door Music on vinyl geperste elpees. De platen kosten iets onder een tientje, een buitenkansje dus.
Afbeelding: De afbeelding bij dit bericht komt uit AO-deeltje 1405.

Dylan kort #845

Luister: Ik luister - terwijl ik dit schrijf - via streaming audio naar de radio-uitzending van Exit van gisteravond. In dit programma was Jan Joos, auteur van All these people, te gast. Ook luister? Dat kan hier.
Vinyl: De krant de Morgen (België) gaat platen uitgeven. In het weekend van 19 mei is Highway 61 revisited bij de Morgen te koop voor iets onder de 10 euro. (Met dank aan Thomas voor de tip!)
Radio: In het weekend van 26 & 27 mei staat bij Radio Mi Amigo Dylan centraal.
Chimes of freedom: In het kader beter laat dan helemaal niet: een recensie van de Amnesty International cd Chimes of freedom op Kwadratuur.
'Bonnie, Why'd you cut my hair?' op Ochtendhumeur, nostalgie, verhaaltjes, enz.

"Love and theft" - Music on vinyl

In september is het al weer elf jaar geleden dat "Love and theft" werd uitgebracht. Elf jaar is een lange tijd. In die elf jaar heeft "Love and theft" nog niks van de glans verloren die ik vlak na release van dit album hoorde. "Love and theft" is een van mijn favoriete albums van Bob Dylan. Dat was in 2001 zo, dat is nu zo & dat zal altijd wel zo blijven.
In 2001, op de dag van release, kocht ik "Love and theft" op cd, een schitterende cd. Niet lang daarna kocht ik dit album op elpee. Toen ik "Love and theft" voor het eerst op elpee hoorde, wist ik dat dit de manier is om naar dit album te luisteren. "Love and theft" mag dan in de 21-ste eeuw zijn uitgebracht, de muziek op dit album is de muziek van een andere tijd. De tijd van voor de digitale revolutie. De tijd van de elpee.
Niet alleen past de muziek op "Love and theft" beter bij het ritueel van een naald langzaam op de inloopgroef laten zakken, ook is het geluid op de elpee veel mooier dan op de cd.
Wanneer de discussie vinyl versus cd weer eens ter sprake komt, verloopt het gesprek bij de koffieautomaat op het werk eigenlijk altijd eender:

'Maar de muziek is toch op beide precies hetzelfde?'
'De muziek wel, het geluid niet.'
'Hoe bedoel je?'
'Een cd is handig, voor in de auto bijvoorbeeld. Maar het geluid op veel cd's is vlak. Er is geen diepte. Een elpee daarentegen klinkt gewoon mooier, warmer. Er is diepte. Het is net alsof je in de kamer staat waar de muziek is opgenomen. Alsof de muzikanten om jou heen staan, alsof je erbij bent.'

Meestal blijft de blik wazig. De liefde voor vinyl is er niet. De tikken komen meestal ook nog ter sprake. Uitleggen heeft eigenlijk geen zin, je hoort het of je hoort het niet.
Ik ben behept met de liefde voor vinyl. Dat maakt mij niet uniek. Er zijn steeds meer mensen besmet met dezelfde liefde. En als je eenmaal besmet bent met de liefde, wil je je favoriete muziek op vinyl kunnen draaien.

Er is een tijd geweest dat de elpee op sterven na dood was. Er was niet tot nauwelijks nog markt voor de elpee. In die tijd werden albums vaak nog wel op vinyl uitgebracht, maar slechts in beperkte oplage. Het gevolg daarvan is dat een groot aantal albums ooit wel op vinyl leverbaar zijn geweest, maar al jaren niet meer te krijgen zijn.
"Love and theft" is één van die platen. Ooit wel leverbaar, maar al jaren onbereikbaar.

Voor al diegene die al jaren tevergeefs zoeken naar "Love and theft" op vinyl is er goed nieuws: Music on vinyl heeft dit album net opnieuw op elpee uitgebracht. De beste - nee de enige manier om "Love and theft" in alle glorie te horen is weer binnen handbereik.

Gisteren mocht ik de Music on vinyl-uitgave van "Love and theft" van de postbezorger aanpakken. Ik heb uren naar de hoes kunnen staren voor ik de plaat vanavond kon draaien. En staren heb ik gedaan.
Een week of twee, drie geleden las ik op een of ander forum op het internet dat de door Music on vinyl gemaakt hoezen slechte replica's zijn van de originele hoezen. Ik heb uren kunnen staren naar de Music on vinyl-hoes van "Love and theft". Ik heb die hoes vergeleken met de hoes van de originele Amerikaanse elpee van "Love and theft" & met betrekking tot deze hoes zijn de klachten die ik op het internet las klinkklare onzin. De Music on vinyl-hoes van "Love and theft" is gewoon prima.
Ja, het rood van de letters op de binnenhoezen wijkt héél iets af van de kleur op de binnenhoezen van de originele elpee. Nou en. Wanneer ik scans van de originele hoes & de Music on vinyl-hoes hier zou plaatsen zonder erbij te vermelden welke hoes bij welke release hoort, dan denk ik dat bijna niemand mij zou kunnen vertellen welke hoes bij welke plaat hoort.

En dan de muziek. Music on vinyl heeft 't weer voor elkaar weten te krijgen. Prima geluid, doet niet onder voor de originele release. Véél beter dan welke cd-versie dan ook van "Love and theft". Luister naar 'Bye and bye', naar 'Cry a while' of 'Po' boy' op vinyl. Je zult muziek horen, details die je in lengte van dagen nooit op een cd zult vinden.

Music on vinyl heeft "Love and theft" opnieuw op elpee uitgebracht, dit is de kans om "Love and theft" te horen zoals het hoort te klinken.
Grijp die kans. Spijt zul je er niet van krijgen.