Uit een (bijna) negen jaar oude krant

De krant van 23 september 2000:

Bob Dylan is moeilijk te bereiken. Hij is al sinds 1986 [sic] bezig met zijn Never Ending Tour en geeft gemiddeld zo'n 125 concerten per jaar over de gehele wereld. Interviews geeft hij zelden [ een mythe, Dylan geeft regelmatig interviews]. Dylan is momenteel op tournee in Schotland.
Hij heeft nauwelijks gereageerd in de pers nadat bekend werd dat hij was genomineerd voor de Nobelprijs voor literatuur. Tegen Serge Kaganski van het Engelse muziektijdschrift MOJO zei hij in 1998: 'Ja, dat heb ik gehoord. Jammer dat ik de prijs niet kreeg, haha. Dat wil ik wel graag. Ook al weet ik niet wat voor prijs het is. Ik weet dat het een hoge, verheven eer is als je de prijs krijgt.'
(...)
Toen Pete Townsend van de Who werd gevraagd of hij was beïnvloed door Dylan zei hij: 'Dat is net zo zinvol als vragen wat voor effect mijn geboorte heeft gehad op mijn bestaan.'

Vraag een journalist vandaag een stuk te schrijven over de nominatie van Bob Dylan voor de Nobelprijs voor de literatuur en er zal ongetwijfeld in het stuk melding gemaakt worden van:
1. de zogenaamde Never ending tour;
2. de weinige interviews die Dylan geeft;
3. citaten van muzikanten over de invloed van Dylan;
en er zal:
4. ongetwijfeld een fout in staan zoals over het begin van de zogenaamde Never ending tour in bovenstaand citaat.
Ik erger mij sinds jaar en dag kapot aan ten eerste de fouten in de krantenartikelen over Dylan en ten tweede aan steeds weer dezelfde verhalen / feiten. Maar in hoeverre valt dit de journalisten kwalijk te nemen wanneer, zo stel ik me voor, hun bronnen beperkt zijn en de tijd voor het schrijven van een stuk nog beperkter is.
Veel kwalijker dan de 'gebreken' van de journalisten is misschien nog wel dat de krantenlezers alles voor 'waar' aannemen.
Met dank aan steeds weer hetzelfde verhaal in de kranten en het kritiekloos alles voor 'waar' aannemen door de lezers bestaan nog steeds de volgende mythes over Dylan:
- Dylan is een protestzanger;
- Dylan is de stem van een generatie;
- Dylan geeft zelden tot nooit interviews;
- Dylan was in de jaren tachtig de weg kwijt;
- Dylan kan niet zingen;
- Dylan's Time out of mind is geïnspireerd door zijn hartproblemen begin 1997;
- Dylan's religieuse albums zijn slecht;
- Dylan's Renaldo and Clara is een slecht film;
- Dylan's tournee van 1978 was er voor de centen;
- Dylan's grootste hit was Like a rolling stone;
- Dylan's Blood on the tracks gaat over zijn huwelijksproblemen;
- enz.
Het wordt tijd om de mythes door te prikken en weer gewoon naar de muziek te luisteren, met nieuwe oren.