Jan Akkerman behoeft geen verdere introductie dunkt mij. Nadat The Cellars, met Jan Akkerman, The Hunters zijn geworden en met Russian Spy And I de vaderlandse hitlijsten veroverd hebben, brengen ze in 1967 een single uit met zowel op de a- als de b-kant een Dylan cover:
Single, ”Mr. Tambourine Man" / “It Ain't Me Babe", RCA Victor 47-9597, 1967
Beide nummers zijn terug te vinden op de mooie 5CD-box "Nederbeat 63-69" (Hunter Music HM1351- 2, 2001; Hunter Music is a joint-venture between Universal Music b.v. and Hunter Entertainment) Later zou Jan Akkerman, toen hij al jaren solo platen maakte een opmerkelijke versie van Dylan’s All Along The Watchtower uitbrengen. Een ruim 14 minuten (!) durende versie van deze Dylan-klassieker verscheen in 1984 op het album "From The Basement" (CBS Grammofoonplaten B.V. CBS 26094, 1984; productie: Jan Akkerman; met: Jan Akkerman – gitaar; Dino Walcott - bas gitaar, zang; Hans Waterman - drums & gast muzikant; Piet Eisma (Pierre Percu) – percussie; CD re-release met bonus tracks in 1998: Label Pseudonym,
CDP 1058 DD). Een korte versie werd samen met het nummer Wallenberg uitgebracht op single (CBS Grammofoonplaten B.V. CBSA 4807, 1984)
CDP 1058 DD). Een korte versie werd samen met het nummer Wallenberg uitgebracht op single (CBS Grammofoonplaten B.V. CBSA 4807, 1984)
In 1970 nemen de Human Orchestra (Emmen, 1969-1973), Rainy Day Women # 12 & 35 op; het nummer verschijnt in datzelfde jaar op single, samen met Bad You're Better (Philips 6012 038, 1970). Volgens Gerard Rolink (gitaar, is nog steeds actief op de podia!) zijn er 86 van verkocht, dus wie deze single vindt is spekkoper!
Human Orchestra v.l.n.r. Roel Blaauw, Gerard Rolink, Jan Leeuwinga. [Foto: verzameling Roel Blaauw]
Dit gezelschap: Ruurd Pegman - zang, mondharmonica; Jan Leeuwinga - basgitaar; Jan Groenink – drums; Bas Munniksma - sax, dwarsfluit; Jaap Dekker - piano, orgel, is eigenlijk een ‘product’ van onze eigen blueslegende Harry Muskee, die Ruurd Pegman en de groep Blues Selected – waar anders dan in Drenthe – bijeen bracht, en Human Orchestra ontstond.
Nadat de eerste single nog redelijk liep, ging het met de tweede single beduidend minder: ‘...De samenwerking tussen Bas en Ruurd, fundamenteel voor de eerste single, liep stroef in die dagen en door een soort democratisch principe gaven ze er de voorkeur aan twee projecten van Gerard uit te werken, die tot Bad You're Better en een soort pre-punk versie van Dylan’s Rainy Day Women leidden. "Heiligschennis" volgens VPRO criticus Wim Noordhoek. Het publiek zat daar veel minder mee en bij hun optredens bleef de frase "everybody must get stoned" nog lang doorgalmen in de woelige nachten van de begin jaren zeventig. Opgenomen en gemixt in minder dan tien uur studio voor twee nummers klonk het natuurlijk iel in vergelijking tot de Engelse groepen...’ )1
Op een verzamelalbum met de titel: "Popular Music For Young People" (SAKOR EBL 31, 1970), dat uitgebracht wordt door de Samenwerkende Kinderbeschermings Organisaties en waarvan de baten ten goede komen van de Jeugdwelzijnszorg binnen de particuliere kinderbescherming (!...) doet de ‘onbekendste band’ van Nederland: D-5 Group, een niet onaardige, electrische versie van Girl Of The North Country. Het nummer is opgenomen in de EBL Studio, Klooster te Wittem (LB).
Een Dordtse skiffle groep (Mudfield Skiffle Group) doet een Nederlandse versie van It Ain’t Me, Babe (Dat ben ik niet), verschenen op single (Artone/Funckler DB 45 249) in 1966.
De groep nam een viertal singles op, waarna het ‘over was’. Wel bleven ze regelmatig ‘voor de lol’ spelen op bruiloften en partijen van vrienden en kennissen (en ‘om het niet te verleren...’) en in 2001 bracht de groep een bezoek aan hun grote voorbeeld Lonnie Donogan, die beschouwt wordt als de ‘uitvinder’ van de ‘skiffle muziek’, die aan het eind van de jaren 50 – begin jaren 60, razend populair in Engeland was.
In October 2001 ging Mudfield naar Hastings in Engeland om Lonnie Donegan te zien optreden in St. Mary's in The Castle.
Van links naar rechts: Peter, Will, Lonnie, Dick, Lex, Jan.
De Mudfield Skiffle Group is genoemd naar de straat waar hun oefenruimte was, "Het Slikveld". Sinds 1962 was de bezetting: Peter de Vries, gitaar en banjo; Dick in 't Veld, gitaar; Will Bakker, gitaar en Lex van Waalwijk van Doorn, bas.
Tenslotte Ron J. Winchester: I’ll Be Your Baby Tonight (1975)
De groep nam een viertal singles op, waarna het ‘over was’. Wel bleven ze regelmatig ‘voor de lol’ spelen op bruiloften en partijen van vrienden en kennissen (en ‘om het niet te verleren...’) en in 2001 bracht de groep een bezoek aan hun grote voorbeeld Lonnie Donogan, die beschouwt wordt als de ‘uitvinder’ van de ‘skiffle muziek’, die aan het eind van de jaren 50 – begin jaren 60, razend populair in Engeland was.
In October 2001 ging Mudfield naar Hastings in Engeland om Lonnie Donegan te zien optreden in St. Mary's in The Castle.
Van links naar rechts: Peter, Will, Lonnie, Dick, Lex, Jan.
De Mudfield Skiffle Group is genoemd naar de straat waar hun oefenruimte was, "Het Slikveld". Sinds 1962 was de bezetting: Peter de Vries, gitaar en banjo; Dick in 't Veld, gitaar; Will Bakker, gitaar en Lex van Waalwijk van Doorn, bas.
Tenslotte Ron J. Winchester: I’ll Be Your Baby Tonight (1975)
Single, "Nashville" (Hoyt Axton), CBS 3152, 1975 (arr. Dick Bakker; made in Holland)
En ja, verdomd. Het is Ron Brandsteder zelf, die onder het pseudoniem Ron J. Winchester, ook nog een carriere als zanger ambieerde. Had ie het maar gelaten. Want ja, verdomd, deze versie is inderdaad niet om aan te horen!
(Volgende keer: ...meer!, namelijk wat ik nog vergeten was!)
)1 bron: http://www.historisch-emmen.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten