kwartje

Soms duurt het even voor een kwartje wil vallen.
Even terug naar de berichtgeving over Dylans heroïneverslaving in de jaren zestig. Ik citeer uit de Volkskrant (24 mei jl.): Maandag onthulde de BBC dat Dylan al in 1966 heeft toegegeven dat hij een heroïneverslaving had overwonnen. Het venijn zit ‘m in het staartje van het citaat. Het sleutelwoord is “overwonnen”. Nog een citaat, zelfde krantenbericht: Dylan doet de bekentenis aan de Amerikaanse journalist en vriend Robert Shelton tijdens een twee uur durend gesprek op een vlucht van Nebraska naar Colorado tijdens een tournee door de Verenigde Staten. Die vlucht tussen Nebraska & Colorado vond plaats in de nacht van 12 op 13 maart 1966 & dus had Dylan – nou wordt het interessant – zijn heroïneverslaving in maart 1966 reeds overwonnen.
Nog steeds geen kwartje dat kan vallen.
Dat kwartje viel toen ik een portret van Jan Cremer in het Parool tegenkwam. Jan Knoeier, pardon Cremer publiceerde een aantal jaren geleden zijn Ik Jan Cremer III & in dit vuistdikke epos-van-de-zelfverheerlijking beweert Janneman – naast veel andere nonsens uit de grote duim – dat Dylan helemaal geen motorongeluk heeft gehad, dat Dylan zichzelf opsloot in huis om van zijn heroïneverslaving af te komen.
En dat weet Jan C. want Jan C. was o zo goed bevriend met Dylan. Zo goed zelfs dan Jan Dylans handje mocht vasthouden terwijl hij de verslaving uit zijn lijf zweette.
Dat motorongeluk vond al dan niet plaats op 29 juli 1966 – het kwartje rolt al – en Jan-met-de-grote-duim was dus, aldus zijn ‘meesterwerk’ Ik Jan Cremer III – ná 29 juli 1966 op bezoek bij Dylan waar hij zag hoe Dylan probeerde van zijn heroïneverslaving af te komen.
Voel je ‘m vallen?
Juist, Jan C. kletst maar wat.
Dylan was in maart al van de heroïne af, maar Jan Cremer ziet de ontwenningsverschijnselen nog in juli. Wacht even, niet een vooruitzie…
Jan C. is behept met een achteruitziende blik! Buigt allen voor de grote Jan C. & zijn achteruitziende blik!