Terwijl ik op weg ben naar Oss, bedenk ik me dat het vandaag 2 mei is. Het is een dag na de Dag van de Arbeid, voor mijn gesprekspartner ongetwijfeld een belangrijke dag. Maar bovenal is het vandaag precies negen jaar geleden dat ik mijn eerste Bob Dylan-concert bijwoonde.
Het past volledig in mijn vreemde gewoonte dat ik sommige data exact kan opnoemen met de bijbehorende bijzonderheid. De concerten die ik heb bijgewoond, ze staan in mijn geheugen. Voor een enkele keer moet ik mij richten tot mijn verzamelde concertkaartjes – wanneer een artiest bijvoorbeeld twee keer achter elkaar in dezelfde hal heeft opgetreden.
Bij Dylan heb ik dat niet.
Het concert van 2002 staat voor een deel op de harde schijf van het geheugen. De samenzang van Dylan met Charlie Sexton en Larry Campbell. De fantastische uitvoering van Blowin' in the wind – kippenvel. Zelfs zo dat ik deze versie nooit meer heb horen evenaren.
Wat me het meest van '02-05-2002' is bijgebleven, is Blind Willie McTell. Op het moment dat Dylan de eerste zin uitzingt, kijk ik mijn broer Maarten aan. “Blind Willie McTell!” roepen we in koor.
Wow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten