She was once a true love of mine.
Bob Dylan heeft het over een verloren liefde van hem, een meisje uit het noorden van het land. Sinds deze week spoken een aantal zinnen van Dylan door mijn hoofd. Waaronder deze zin, maar dan voor een meisje uit het zuiden des lands.
Nog zo'n zin: We never did too much talkin' anyway, but don't think twice, it's allright.
Goodbye is too good a word babe, I'll just say: fare thee well.
Net of ik definitief iets moet afsluiten, een oude liefde de deur moet wijzen. En nee, dat is niet leuk. Maar wel essentieel, belangrijk om verder te kunnen. Er moet een stukje van mij met haar mee verdwijnen. Alsof ik mezelf de hele tijd voor de gek heb gehouden, een rad voor mijn ogen heb gedraaid.
Maar naar mijn idee was zij mijn Queen Mary. Ze verleidde me als een vrouw. Ze vrijde met me als een vrouw. Ze verweet me als een vrouw. Maar ze brak als een meisje – deze week opnieuw, een bevestiging van wat ik al lang wist.
Als ik ooit, veronderstel, aan haar als vriend word voorgesteld, dan heb ik liever niet dat ze vertelt van mijn honger in haar koninkrijk.
2 opmerkingen:
een stukje autobiografie dat door het fan zijn heen sluipt? Spannend opgebouwd
Klopt, de teksten van Dylan worden meer en meer de soundtrack van mijn leven.
Bedankt voor je reactie, Paul1987!
Een reactie posten