Bob Dylan is vandaag negenenzestig jaar & driehonderdtweeënzestig dagen oud. Ik heb vandaag wel zin een in een feestje. Dat zin hebben in vind ik zelden, wanneer het om feestjes gaat. Het moet wel een bijzondere dag zijn.
Vanochtend, niet lang na het open gaan van de winkels, ben ik op jacht gegaan, het is immers zaterdag & Dylan is vandaag negenenzestig jaar & driehonderdtweeënzestig dagen oud geworden, een mooie gelegenheid voor wat stukken in de krant. Ik heb het Parool, de Volkskrant en de Trouw gekocht, van het NRC Handeslblad verwacht ik vandaag niks - daar heeft afegelopen donderdag nog een stuk in gestaan.
Parool & Trouw hebben niks Dylanesques te bieden, helaas. De Volkskrant wel, een paginagrote recensie van zes Dylanboeken door Gijsbert Kamer. Net als het NRC Handelsblad van afgelopen donderdag dus alleen een boekbespreking. Deze twee Nederlandse kranten lijken alleen maar het aangename met het noodzakelijke te kunnen verenigen. Geen grote overzichtsartikelen over de man die aanstaande dinsdag zeventig wordt. Een regelrechte misser.
Ik herinner mij nog dat NRC Handelsblad in 2001 - in het kader van Dylans zestigste verjaardag - een geheel katern wijdde aan Dylan. Blijkbaar zijn die dagen lang geleden. Of wat te denken van Vrij Nederland, rond Dylans vijftigste verjaardag, een portret van de man groot op de cover. Dit keer niet.Ik heb Vrij Nederland in de winkel even vluchtig doorgebladerd & vond helemaal niks over Dylan. Niks! Ik hoop nog steeds dat ik niet goed gekeken heb, dat een lezer van deze blog mij tipt, dat ik toch maar Vrij Nederland moet kopen, maar ik vrees dat dit ijdele hoop is.
In terwijl ik zo een beetje zit te mijmeren op een bankje in de achtertuin, vraagt mijn schoonvader of ik gisteren De Wereld Draait Door heb gezien. Dat heb ik niet. In deze uitzending zou Matthijs van Nieuwkerk, aldus mijn schoonvader, hebben verteld dat Bob Dylan de enige muzikant is die hem tot tranen weet te roeren. Ik denk terug aan de beschamende uitzending van De Wereld Draait Door, eerder deze week. Een rijker contrast is moeilijk te vinden.
Het Parool laat verstek gaan, de Trouw schrijft niet waarover geschreven moet worden & de Volkskrant doet het hooguit halfslachtig. De Nederlandse kranten hebben me weer in de steek gelaten. Gelukkig heb ik verder gekeken, naar de Duitse kranten. Op de voorzijde van de Rheinische Post een klein fotootje van Dylan & in de krant een niet onaardig stuk van Philipp Holstein met de titel Der ewige Bob Dylan.
Maar het echte feestje vandaag begint toch wel met de Süddeutsche Zeitung. Niet alleen staat er een grote foto van Dylan op de voorkant van de krant vandaag, ook bevat deze Süddeutsche Zeitung maar liefst twee volledige pagina's vol Dylan. Een aanrader, ren naar de kiosk & koop die krant!
De Nederlandse kranten kunnen nog wat leren van de Duitse kranten.
En verder?
Op de website van Het Nieuwsblad - en mogelijk ook in de papieren editie - een stuk met de titel Oude rockers blijven eeuwig jong wat wel èrg riekt naar deels kopieerwerk uit The Daily Telegraph van afgelopen donderdag.
Op Paul's weblog een serie foto's onder de titel Dylan Dylan Dylan Dylan.
En ondertussen vind ik een stuk dat ik eerder over het hoofd moet hebben gezien, nogmaals Dylan & China, op Achterob.
Even naar de website van The Guardian. Daar een uitvoerig artikel met de titel Dylan at 70. In Bob we trust van Stephen Moss. Op dezelfde site een podcast over Dylan.
Het kan dus wel.
Nou worden de Engelsen ook wel een beetje verwend - wat ik ze van harte gun, begrijp me vooral niet verkeerd - afgelopen nacht, de slaap wilde me niet vatten, heb ik geluisterd naar de werkelijk voortreffelijke radiodocumentaire Nashville cats - the making of Blonde on blonde, eerder deze week uitgezonden op BBC radio 2.
Bob Dylan is vandaag negenzestig jaar & driehonderdtweeënzestig dagen oud, een mooie dag om een feestje te vieren.
2 opmerkingen:
Het stuk in de Guardian heb ik ook gelezen, was wel ok maar niet wereldschokkend.
Dat de Volkskrant weinig aandacht besteed aan Dylan valt me ook wel wat tegen maar ja... dan had je mischien toch weer het gebruikelijke Protestzanger-60's-electrische periode-motorongeluk-blood on the tracks-christelijke periode-moeilijke 80's-Wederopstanding met Time Out Of Mind - recente jaren verhaal gekregen.
Ach ja als Dylan fans onder elkaar kunnen we er wel iets van maken lijkt me.
Toevallig heb ik vanmorgen Blonde On Blonde gedraaid, hoe langer ik deze cd heb, hoe beter hij wordt. Een grote favoriet in wording naast Modern Times, Blood on the tracks en street legal
Het ND van gisteren (20 mei) schijnt een heuse Dylanquiz te hebben!Al heb ik die zelf (nog) niet gezien...
Een reactie posten