Dylan kort #620

Twitter: hier.
Meer over de hereniging van the Rolling stones voor de opname van Watching the rover flow, op de website van radio 6.
In het kader van beter laat dan helemaal niet, plaatste de redactie van Trouw een recensie van The Bootleg series vol. 9: the Witmark demos 1962 - 1964 in de krant van afgelopen dinsdag. [met dank aan Alja voor het opsturen van de recensie!] De recensie van Frank Straver is scherp geschreven & de moeite van het lezen waard. Natuurlijk kan ik als rasechte zeikerd wel wat kanttekeningen plaatsen, maar dat heeft Straver niet verdiend. Een citaat: De vroege Dylan-versies zijn rudimentair, volledig ongepolijst. De muzikale zelfbegeleiding op mondharmonica, piano of akoestische gitaar is schraal. [...] Dat is direct ook de grote charme van 'The Witmark Demos'. In deze tijd, waarin originele platen van bands uit de jaren zestig en zeventig na een digitale opknapbeurt kras- en kraakloos onder het kopje remastered opnieuw worden uitgebracht, werkt deze omgekeerde actie verfrissend. Een ode aan de imperfectie, aan de achterkant van het studioproces.
Na het lezen van deze recensie, krijg ik gelijk zin om deze release te draaien. Om te luisteren of Straver het bij het rechte eind heeft. Om zelf te horen wat Straver heeft gehoord.
En als ik deze release nog niet in huis had, was ik na het lezen van de recensie naar de platenboer gegaan om 'm alsnog aan te schaffen.
De enige twee echte missers in deze recensie zijn ten eerste dat nergens vermeldt staat dat dit een deel - en wel het negende deel - van The Bootleg series is, en ten tweede dat de foto boven de recensie een redelijk recent genomen foto van Dylan is (ik gok 2003) & niet een foto uit de tijd dat de Witmark demos werden opgenomen.
Maar dat is zeuren, Straver heeft een recensie geschreven, die mij als lezer doet verlangen naar het horen van de besproken cd. En dat is toch het doel van een recensie.

Geen opmerkingen: