~ * ~ * ~ * ~
Dit weekend gelezen, een gedicht van Martin van de Vijfeijke, het gaat zo:
No direction home
Ik is een ander.
Bob Dylan wist niet wie hij was.
Leeftijdgenoten wel:
het geweten van hun generatie,
een profeet, niet uit op profijt.
Ze wisten waar een rollende steen
moest blijven liggen,
ook als hij naar huis wilde.
Generatie?
Een gezin was al veel.
Never Ending Tour
in een luxe touringcar
zonder tuinhek.
~ * ~ * ~ * ~
"Western Road", die schitterende outtake van Nashville Skyline komt niet voor in The Bob Dylan Copyright Files 1962 - 2007 van Tim Dunn, althans niet onder die titel. Is er voor Travelin' Thru nooit copyright voor dit nummer aangevraagd?
Over copyright gesproken, het volgende intrigeert mij al een tijdje: de Amerikaanse releasedatum van het album John Wesley Harding is 27 december 1967. Voor de songs op dit album werd het copyright ruim twee weken later, op 15 januari 1968 verleend. Waarom?
Hoe zit het in die ruim twee weken tussen het verschijnen van het album en het verlenen van copyright, kon iedereen in die periode met de songs aan de haal gaan?
~ * ~ * ~ * ~
John Wesley Harding was op de Nederlandse radio te horen ruim voor het album in Nederland te koop was, met dank aan een jongeman die zijn door zijn zus uit Amerika meegebrachte exemplaar aan een radiomaker uitleende. Dat verhaal staat in Bob Dylan in Nederland 1965 - 1978 en binnenkort in de update van dat boek waar ik aan werk. Dat werk schiet op, al ligt het nu al een paar dagen stil. Mijn gedachten worden in beslag genomen door Travelin' Thru.
~ * ~ * ~ * ~
Is de titel van het gedicht "Tracks of blood" een verwijzing naar Bob Dylans Blood On The Tracks? Niet waarschijnlijk.
Maar als je weet dat in dezelfde dichtbundel waar "Tracks of blood"in staat, twee gedichten staan waarin Bob Dylan genoemd wordt, is het dan nog steeds niet waarschijnlijk?
Er is dan in ieder geval twijfel.
"Tracks of blood" staat in de bundel Verloren dromen van H.J. Goedkoop.
In de derde dichtbundel die ik dit weekend las, kwam ik ook Dylan tegen, al realiseer ik me dat dat niet de bedoeling van de dichter is, maar dat het een door mij gemaakte associatie is.
In het gedicht "hoerenbezoeking" in de bundel Fort Knox van Bart Chabot lees ik:
you can call me
whatever you like, you know-
En ik denk aan "Farewell Angelina".
~ * ~ * ~ * ~
Binnenkort verschijnt er een nieuw Nederlandstalig boek over Bob Dylan. Ik mag het vast lezen. Het is erg goed.
~ * ~ * ~ * ~
In 1969 verscheen de documentaire The Man - His World - His Music over Johnny Cash. In die film zitten beelden van Bob Dylan en Johnny Cash die "One Too Many Mornings" zingen en later die opname terugluisteren.
Ik ging er van uit dat deze versie van "One Too Many Mornings" op Travelin' Thru terecht zou komen, maar het eind van de film-versie van "One Too Many Mornings" klinkt wat anders dan de versie op Travelin' Thru.
Ik heb die vergelijking op geheugen gedaan, dus misschien vergis ik me. Ergens in de komende week moet ik maar eens goed vergelijken.
~ * ~* ~* ~
Terug naar het gedicht van Martin van de Vijfeijke, de eerste regel - "Ik is een ander" - is een citaat van Arthur Rimbaud (1854 - 1891).
Persconferentie, 3 december 1965:
Bob Dylan: "Oh, Rimbaud, I guess. W. C. Fields. The Family, you know, the trapeze family in the circus; Smokey Robinson, Allen Ginsberg, Charlie Rich... he’s a good poet."
Deze zondag is bijna voorbij. Als het weer zondag, is het 128 jaar geleden dat Arthur Rimbaud overleed. Hij was 37 jaar en al jaren gestopt met schrijven.
Het door Martin van de Vijfeijke aangehaalde citaat van Rimbaud komt niet uit een gedicht, maar uit een brief - of eigenlijk twee brieven - de zogenaamde "brief van een ziener".
~ * ~ * ~ * ~
De stap van Arthur Rimbaud naar Travelin' Thru lijkt onneembaar groot. Schijn bedriegt.
~ * ~ * ~ * ~
Van alle dichters die Bob Dylan in bovenstaand citaat uit de persconferentie van 3 december 1965 noemt, was alleen Allen Ginsberg bij die persconferentie aanwezig.
Ginsberg was niet de enige dichter bij deze persconferentie. Ook Michael McClure en Lawrence Ferlinghetti zaten in het publiek.
~ * ~ * ~ * ~
Op de cover van Nashville Skyline staat de overbekende foto van Bob Dylan die zijn hoed optilt. Op de cover van Bringing It All Back Home staat een foto van Bob Dylan, omringd door boeken, platen en andere zaken. Een van die platen is The Folk Blues of Eric von Schmidt. Op de hoes van dat album staat een foto van Von Schmidt, hij tilt zijn hoed op.
Op een van de binnenhoezen van Travelin' Thru staat een werkelijk schitterende foto, gemaakt vlak voor of na de foto van de hoes van Nashville Skyline. Misschien vind ik die Travelin' Thru-foto nog wel sterker dan die foto van Nashville Skyline. Op deze outtake-foto tilt Dylan zijn hoed niet op.
~ * ~ * ~ * ~
3 opmerkingen:
Misschien zijn de media een beetje Dylan-moe. En deze uitgave is ook niet op te hangen aan een spraakmakende fase uit Dylans carrière, zoals zijn fantastische jaren 60 LPs of de legendarische Rolling Thunder Tour (met film!) of zijn bekering tot het christendom. Over deze periode zijn gewoon minder sappige verhalen te schrijven.
Inderdaad in de kranten weinig aandacht. In de OOR van deze maand wel acht pagina's
Dank voor de tip, Johan, die OOR heb ik nog niet gezien.
Tom
Een reactie posten