"Nog niet. Jij?"
"Nee. Is 't nog te vroeg?"
"'t Is al de 23ste. Moet wel kunnen, toch?"
"Over 2 dagen is 't al zover. Moet kunnen, ja."
"Zal ik 'm gewoon opzetten dan?"
"Doe maar."
"Nu?"
"Waarom niet?"
"Oké, komt 'ie."
(...)
"Eigenlijk is 't wel kitsch..."
"Verschrikkelijke kitsch, maar 't is wel onze kitsch."
"En 't is traditie..."
"Onze traditie."
(...)
"Weet je wat ik me net realiseer?"
"Nou?"
"Ik realiseer me net dat dit al de tiende kerst is dat we dit draaien."
"Tiende keer al weer. Jeetje."
"Het heeft ook wel wat... Ondanks dat 't kitsch is."
"Het is geweldig! Laat ik ook niet merken dat iemand anders zegt dat 't kitsch is."
"Wij mogen dat toch wel zeggen?"
"Wij wel. Maar anderen? Dacht 't niet."
"Ik weet nog dat 'ie net uit was. Dat 'ie in een platenzaak gedraaid werd en dat zo'n manmuts die daar plaatjes stond te verkopen zei dat 'ie niet kan zingen. Nou, die heb ik even de waarheid gezegd!"
"Het is maar goed dat ik er niet bij was. Ik had 'm zo over die toonbank getrokken."
"Ik ben daarna nooit meer in die zaak geweest."
"En dan had ik 'm even goed de waarheid gezegd, is 'ie nou helemaal besodemieterd!"
"Ik koop mijn platen wel ergens anders, niet waar ze geen verstand van zaken hebben."
"Misschien dat ik 'm ook nog wel een tikkie op z'n knappe smoeltje had verkocht. Je moet je boodschap soms krachtig onderstrepen, zal ik maar zeggen."
"Dat kan toch niet? Geen reet verstand van muziek, maar wel iedere maand het handje op houden omdat er 'zo goed gewerkt' is in de platenzaak... Sodemieter nou toch op, zeg!"
"Zeg dat wel!"
(...)
Toch wel een lekker muziekje, niet?"
"Echt kerst, hè?"
"Kaarsje aan... Lampjes in de boom... Lekker eten..."
"Met z'n allen bij mekaar gaan zitten... Vrede op aarde en zo."
"Het is dan wel kitsch, maar ik krijg er toch dat kerstgevoel van."
"Nou anders ik wel."
"Als ik niet oppas knap ik nog uit elkaar van vredelievendheid."
''Knap jij maar lekker. 't Mag, 't is de tijd van 't jaar."
(...)
"Nu al weer afgelopen."
"Mooie plaat, toch wel."
"Zet 'm gewoon nog een keer op. Kan ons 't schelen."
"Nog een keer?"
"Ik word 'r zo lekker rustig van vanbinnen."
"Nou toe maar dan, gaat 'ie nog een keer."
(...)
1 opmerking:
Dag,
Leuk stukje. Het fragment over die man in de platenzaak, deed me herinneren aan die keer, een van de vele, dat ik rond middernacht in Utrecht naar de sigarettenwinkel op de Amsterdamsestraatweg ging om op tijd te zijn om de volgende ochtend een kaartje te bemachtigen voor Bob. Het was gezellig daar 's nachts, met soms bizar mooie verhalen. Zoals de man die vertelde dat een loodgieter bij hem binnenkwam en in de gang een grote poster (van Bob Dylan) zag hangen. De loodgieter vroeg toen aan de man: "Wie is dat?" Waarop de man de loodgieter resoluut de deur wees, zonder gedane arbeid.
Of een andere keer was er de man die vertelde elk jaar minstens een pak aan te schaffen identiek aan een van de kostuums die Bob Dylan dat jaar op het podium had gedragen. Die nacht had hij een pak aan uit de periode van Blonde on Blonde....
Ik weet nog steeds niet of ik die twee verhalen moet geloven, maar ze zijn wel mooi.
Met vriendelijke bobgroeten,
Leo Lotterman
Een reactie posten