ansichtkaart

Mister D.,

Vandaag jarig. Zevenenzeventig is een behoorlijke leeftijd. Mijn eigen verjaardag vier ik al jaren niet meer, maar de verjaardagen van anderen krijgen wel gepaste aandacht van mij. Niks groots met ballonnen of taart of zo, maar klein en gepast. Zo draai ik ieder jaar op 24 mei muziek en zeg ik tegen de kinderen "wie weet wie vandaag jarig is krijgt een euro."
Ze weten het nooit.
Geen idee waarom ik dit doe. Ik ben een verwrongen geest. Laat ik het daar maar op houden.
Ook deze 24 mei draai ik muziek om de feestdag een gepast tintje te geven. Bringing It All Back Home is het dit keer geworden. "She Belongs To Me" komt net voorbij. Ik kan dat nummer niet horen zonder aan het gedicht "Aars Poetica" van de Rotterdamse dichter Riekus Waskowsky te denken. Dat gedicht gaat zo:

Aars Poetica
(She got ev'rything she needs
she's an artist, she don't look back)

Dichten is net als koken:
je pleurt maar wat in de pan
als je koken kan.

Dat denken aan "Aars Poetica" maakt "She Belongs To Me" niet mooier of lelijker, dat denken is er gewoon. Het voegt niks toe aan "She Belongs To Me".
Riekus Waskowsky is niet oud geworden. Vierenveertig werd hij. Ik ben inmiddels ouder, maar voel me nog altijd jong.
Ik snap de wereld niet. Het luisteren naar songs als "Mr. Tambourine Man" of "It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)" helpen me om grip te krijgen op wat ik nooit heb begrepen.

Werd Riekus Waskowsky net als ik ontroerd bij het horen van "Mr. Tambourine Man" zonder te snappen waarom hem dat overkwam?
Vond Riekus Waskowsky "It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)" een groter kunstwerk dan Het Laatste Avondmaal van DaVinci of De Goddelijke Komedie van Dante? Ergens denk ik dat hij dat vond omdat ik dat vind.
Dertig jaar geleden hoorde ik voor het eerst "It's Alright, Ma (I'm Only Bleeding)" en al dertig jaar zoek ik naar een groter kunstwerk dan dit. Ik heb het niet gevonden.
En dat terwijl ik echt mijn best heb gedaan.

En dan zijn er vandaag mensen die roepen dat de boeken van Philip Roth grotere kunstwerken zijn dan de songs op bijvoorbeeld Bringing It All Back Home. Uitgerekend vandaag. Dat moeten mensen zijn die nog nooit met hun oren gelezen hebben.
Mensen zouden eens wat meer met hun oren moeten lezen of met hun ogen moet luisteren. Dat zal de mensheid redden van het klakkeloos volgen van het makkelijkste pad.

Inmiddels ben ik een uurtje aan het stoeien met de woorden op deze ansichtkaart die ik toch niet zal versturen. Ik zet gewoon nogmaals Bringing It All Back Home op. En even zal ik weer denken aan Riekus Waskowsky, die maffe dichter die het wel begreep:

She got ev'rything she needs
she's an artist, she don't look back

schreef hij bovenaan zijn gedicht.
En zo is 't.

Happy Birthday, mister D.

Tom