The Cutting Edge op NPR

Nog een week te gaan tot het verschijnen van The Cutting Edge. Nog een week wachten, maar de sluisdeuren gingen vandaag al open. Op de website van NPR zijn sinds vandaag 20 nummers van The Cutting Edge te beluisteren. Twintig nummers!


De NPR tracklist:
01. “Love Minus Zero / No Limit” (take 2)
02. “She Belongs To Me” (take 1)
03. “Subterranean Homesick Blues” (take 1)
04. “Outlaw Blues” (take 2)
05. “If You Gotta Go, Go Now” (take 2)
06. “It Takes A Lot To Laugh, It Takes A Train To Cry” (take 8)
07. “Sitting On A Barbed Wire Fence” (take 2)
08. “Like A Rolling Stone” (take 5, rehearsal [edited])
09. “Desolation Row” (take 2, piano demo)
10. “Just Like Tom Thumb’s Blues” (take 3, rehearsal)
11. “Highway 61 Revisited” (take 3)
12. “Queen Jane Approximately” (take 5)
13. “Visions Of Johanna” (take 5, rehearsal)
14. “She’s Your Lover Now”(take 6, rehearsal)
15. “Leopard-Skin Pill-Box Hat” (take 8)
16. “One Of Us Must Know (Sooner Or Later)” (take 19)
17. “Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again” (take 13)
18. “Absolutely Sweet Marie” (take 1)
19. “Pledging My Time” (take 1)
20. “I Want You” (take 4)

Natuurlijk luister ik. Toegewijd, het oor tegen de speaker in de computer. Maar ook onrustig, bang dat de kans om het allemaal nu al op te zuigen weer zal verdwijnen. Ik luister stukjes, hele nummers en enkele nummers meerdere malen achter elkaar, zoals het schitterende “Queen Jane Approximately” (altijd al een zwak voor dat nummer gehad) en het rustige, o zo mooie “She Belongs To Me”. Alleen al voor deze alternatieve take van “She Belongs To Me” zouden mensen volgende week The Cutting Edge moeten kopen. Kippenvel-nummer. Of wat te denken van “Desolation Row”? Een piano-demo! Het is maar een fragment, helaas, maar daarom niet minder mooi. Het laat me verlangen naar meer. Zou Dylan ook een gehele piano-versie van “Desoaltion Row” opgenomen hebben? Luister ook even naar de mondharmonica in deze piano-demo. Scherp als kattenklauwen.
Of die schuddende, bluesy versie van “Pledging My Time”. Niet te vergelijken met de versie van dit nummer op Blonde On Blonde, maar wel minstens net zo lekker als de versie die op dat album staat.
Of wat te denken van “Outlaw Blues”? Twee elektrische gitaren (één slag, één solo), een mondharmonica en Dylans stem. Dit swingt en schudt dat het een lieve lust is.
Ik luister nog even verder. Wordt onrustig van de schoonheid die op de website van NPR me toegeworpen wordt. Nog een week wachten.

Luisteren via de website van NPR kan hier.