terwijl de zon schijnt

Voordat we op kraamvisite bij een collega zijn gegaan zijn we nog even door de binnenstad gelopen. In een platenzaak vol tweedehands platen en cd's bleek helemaal niks, maar dan ook echt helemaal niks interessants op vinyl te staan. De schappen met cd's brachten iets meer geluk: Een Amerikaanse persing van "Love And Theft" (die bij thuiskomst gelukkig iets bleek af te wijken van de persing die al in de kast stond en waarvan ik vergeten was dat ik die al had) en - tot mijn grote plezier - een cd van Old Crow Medicine Show met "Wagon Wheel". Voor wie even kwijt is wat "Wagon Wheel" voor de Dylanliefhebber interessant maakt, zie hier.

Even terug naar vanochtend, vanochtend piste ik bijna in mijn broek van het lachen na het lezen van dit bericht. Ik heb niks tegen Justin Bieber en wanneer mensen willen luisteren naar zijn muziek, dan moet ze dat vooral doen, maar Bieber vergelijken met Bob Dylan is absurd. Lachwekkend absurd.
Mooier kan een dag niet beginnen. Even flink lachen en de dag is weer goed.

Enfin, het eten is bijna klaar en na het eten begint de opblijfavond van de kinderen. Dan gaan zij een filmpje kijken en ik ga onder de koptelefoon. Eerst "Wagon Wheel" beluisteren en daarna... Tsja, wat daarna volgt weet ik nog niet. Meer Dylan, ga daar maar van uit.
Ergens hoop ik ook nog wat te kunnen lezen in Stealing Dylan From Woodstock van Ray Foulk en het nieuwste boek van A.L. Snijders en Wholly Communion - de bloemlezing van de poëzielezing op 11 juni 1965 in de Albert Hall te Londen - en...
Er zijn nog zoveel boeken die ik wil lezen of opnieuw wil lezen. Waar haal ik de tijd vandaan?

En dan wil ik dit weekend ook nog wat werken aan het boek dat ik momenteel schrijf.
Ik kom tijd te kort, maar dat is niks nieuws.
Als ik maar blijf lachen, dan komt 't wel goed.

Later dit weekend zal ik hier in ieder geval een nieuwe bijdrage van Jochen plaatsen, maar nu eerst eten en dan "Wagon Wheel". Daarna zie ik wel weer verder.