Odeon

Vanochtend hoorde ik op de autoradio een item over cultureel erfgoed. Er werd voornamelijk gesproken over het redden van stations en het verloren gaan van oude voertuigen. Oude voertuigen, zo begreep ik van de stem op de radio, vallen niet onder cultureel erfgoed. Alleen gebouwen komen voor deze stempel-tot-behoud in aanmerking.
Zou een land als Engeland ook zoiets kennen als cultureel erfgoed? En zo ja, wie bepaalt dan welke gebouwen behouden moeten worden en welke gebouwen tegen de vlakte gaan? Als ik het zou mogen bepalen dan zou ik het wel weten. Dan zou een oude bioscoop in Liverpool er nu nog staan.
Maar het is te laat. Een paar jaar geleden is deze bioscoop tegen de vlakte gegaan.
Wat rest zijn foto's van de ondergang.

Het is mei 1966. Bob Dylan geeft concerten in Engeland. Voor de pauze staat hij alleen op het podium. Na de pauze knalt hij met vier leden van de latere The Band, aangevuld met drummer Mickey Jones, door de gevoelsbarrière van menig Engelse dame en heer.
We kennen de muziek van tournee 1966 allemaal, van het vierde deel van The Bootleg Series en menig bootleg. We kennen de beelden. Denk aan Eat The Document en No Direction Home. Die tournee van mei 1966 is legendarisch. Wie nooit een opname van deze tour gehoord heeft, heeft niet geleefd.
Er waren concerten in onder andere Dublin, Belfast, Bristol, Leicester, Londen en Liverpool en in al die plaatsen staan of stonden dus zalen waar die muzikale magie heeft plaats gevonden.
Je hoeft geen genie te zijn om te begrijpen dat het ondoenlijk is om al die zalen waar Bob Dylan in mei 1966 speelde voor de eeuwigheid te bewaren. Zelfs ik snap dat (en ik ben verre van een genie).
Maar bioscoop Odeon in Liverpool, die had moeten blijven staan.

Het is 14 mei 1966. Bob Dylan, de vier leden van de latere The Band en drummer Mickey Jones spelen in Odeon te Liverpool. Liverpool, de stad van The Beatles.
Dat concert wordt, zoals wel meer concerten van deze tournee, opgenomen. Eén van die opnamen wordt later datzelfde jaar nog uitgebracht. Ik heb het over "Just Like Tom Thumb's Blues" op de flipside van de single "I Want You".
Bijna twintig jaar lang, tot de release van Biograph, is dit de enige officieel uitgebrachte opname van de tournee in 1966. Bijna twintig jaar was deze single de enige mogelijkheid voor de Dylan-liefhebber om ook maar iets van tournee '66 te horen in een goede geluidskwaliteit.

En wat horen we dan als we luisteren?
Het rammelt, het schudt en het tiert. Het laat de luisteraar uitgeput en overweldigd achter.
Dat was in 1966 zo, dat is nu, anno 2015 nog steeds zo.
Ik heb het - ik zeg het nog maar eens - over "Just Like Tom Thumb's Blues", opgenomen in het Odeon te Liverpool op 14 mei 1966. Officieel uitgebracht op de flipside van de single "I Want You".
Nog steeds een van de beste officieel uitgebrachte live-opnamen van Bob Dylan ooit.
Alleen daarom al had het Odeon te Liverpool er nu nog moeten staan. Maar het is niet meer. In 2011 werd het gesloopt. Wat rest zijn de foto's. Foto's van de oude bioscoop. Foto's die vertellen hoe het was. Maar ook foto's van de ondergang. Foto's van de sloop.

Odeon is niet meer. Wat er nog wel is, is die single. Die single met "Just Like Tom Thumb's Blues", opgenomen op 14 mei 1966.
Terwijl ik vanavond die single snoeihard door de kamer laat knallen staar ik naar de foto's van Odeon en stel ik mij voor hoe het was.
Meer dan een voorstelling maken zit er anno 2015 niet in.
Odeon is niet meer. A bloody shame.

[met dank aan Cas voor de link naar de foto's]