Bob Dylans optreden op het Isle of Wight-festival werd opgenomen. Vier nummers van dit concert werden in 1970 uitgebracht op het album Self Portrait. Daarnaast zond VPRO-radio niet lang na dit optreden enkele opnamen van dit concert uit en werden opnamen van dit concert op bootlegs uitgebracht.
In de loop der jaren is er al veel geschreven over de Isle Of Wight-festivals van 1968 en vooral 1969 en 1970 in het algemeen, en Bob Dylans optreden tijdens het festival van 1969 in het bijzonder. Veel van de schrijfsels over Bob Dylans optreden op het Isle of Wight-festival zijn hooguit gematigd positief over de door Bob Dylan gespeelde muziek. Daar kwam verandering in na de uitgave van Another Self Portrait; The Bootleg Series vol. 10 (2013). Bij de luxe editie van deze uitgave zit een cd met een opname van Dylans gehele optreden op het Isle of Wight-festival in uitstekende geluidskwaliteit. Het leek haast alsof die uitgave menig schrijver deed realiseren dat hij nooit goed naar de opnamen van Wight had geluisterd.
En nu, twee jaar na het verschijnen van Another Self Portrait, is er eindelijk een goed boek over Dylans optreden op het Isle of Wight-festival verschenen.
Ray Foulk, een van de organisatoren van het Isle of Wight-festival, schreef samen met zijn dochter Caroline Foulk twee boeken over de Isle Of Wight-festivals: When the World Came to the Isle of Wight volume one; Stealing Dylan from Woodstock en When the World Came to the Isle of Wight volume two; The Last Great Event.
Deel twee richt zich voornamelijk op het festival van 1970 en verschijnt in het najaar.
Deel een, net verschenen, gaat over de festivals van 1968 en 1969, maar richt zich vooral op Bob Dylans optreden tijdens het festival van 1969.
Bob Dylan naar Wight halen voor een optreden, dat was anno 1969 nogal een scoop van de gebroeders Foulk. (En dan druk ik me nog voorzichtig uit.) De gebroeders durfden ondanks beperkte (financiële) middelen en weinig ervaring groots te denken bij het organiseren van het tweede Wight-festival. Met doorzettingsvermogen, lef en vindingrijkheid wisten de gebroeders Foulk anno 1969 het ogenschijnlijk onmogelijke voor elkaar te krijgen: Bob Dylan naar Wight halen voor een eenmalig optreden.
Het werkelijk schitterende boek Stealing Dylan From Woodstock gaat vooral daarover. De contacten met Dylans management, de financiële kant, het organiseren van niet alleen een festival, maar ook het drukken van toegangskaartjes, onderdak regelen voor de muzikanten, vervoer, enzovoort, enzovoort.
Stealing Dylan From Woodstock laat de lezer mee dromen met de gebroeders Foulk tijdens de eerste gedachten over een programma voor het muziekfestival. Na het mee dromen komt het mee zweten. De vele, vele obstakels die genomen moeten worden voor er een contract is, voor er een festival, een optreden is.
Stealing Dylan From Woodstock geeft een uniek kijkje achter de schermen van het organiseren van wat misschien wel een van de belangrijkste muziekfestivals uit de jaren zestig was.
Tussendoor zet Foulk een aantal vooroordelen en misvattingen rond Dylans optreden op Wight recht en bevat Stealing Dylan From Woodstock een aantal (korte) beschrijvingen van de momenten waarin Ray Foulk rechtstreeks met Bob Dylan te maken had.
Ik moet bekennen dat ik aanvankelijk wat moeilijk in het boek kon komen, maar toen ik eenmaal door de eerste dertig, veertig bladzijden was, werd ik door het verhaal van Foulk gegrepen. Stealing Dylan From Woodstock had wat mij betreft nog wel twee keer zo dik mogen zijn. Zo had de beschrijving van Dylans daadwerkelijke optreden van mij nog wel wat uitvoeriger gemogen. Het boek is vooral een aanloop naar dat optreden.
Stealing Dylan From Woodstock - Dylan bedankte voor Woodstock en koos voor een optreden op Wight - bevat een aantal schitterende foto's en illustraties. Het is vlot geschreven en leest makkelijk weg. Maar bovenal bevat dit boek een unieke inkijk in de organisatie van een muziek-festival met als hoofdact Bob Dylan.
Met de uitgave van Stealing Dylan From Woodstock is er eindelijk, eindelijk een echt goed boek over Bob Dylans optreden op het Isle Of Wight-festival van 1969.
Ik kan Stealing Dylan From Woodstock iedere Dylan-liefhebber van harte aanbevelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten