Bob Dylan tribute gaat op herhaling in de Ar.
Het intro van Hurricane hergebruikt door Absynthe minded.
setlist 17 oktober:
1. Cat's In The Well
2. Lay, Lady, Lay
3. I'll Be Your Baby Tonight
4. Beyond Here Lies Nothin'
5. Stuck Inside Of Mobile With The Memphis Blues Again
6. Love Sick
7. If You Ever Go To Houston
8. Highway 61 Revisited
9. Workingman's Blues #2
10. Thunder On The Mountain
11. Ballad Of A Thin Man
(encore)
12. Like A Rolling Stone
13. Jolene
14. All Along The Watchtower
Vanmiddag las ik op het forum van Expecting rain een (Engelstalig) stuk over het album All things must pass van George Harrison en de 'link' met Dylan. Een interessant stuk.
Vlak na de release in 2001 van de geremasterde heruitgave van All things must pass liet ik me verleiden om deze cd te kopen. Niet vanwege George Harrison, maar vanwege de 'link' met Dylan kocht ik dit album. Let wel, Dylan is niet op All things must pass te horen. Dylan is als schrijver aanwezig.
Het album opent met I'd have you anytime, een nummer geschreven door Bob Dylan en George Harrison en nooit in een opname van Dylan officieel uitgebracht. Reden genoeg om All things must pass te kopen.
Naast I'd have you anytime staat Dylan's If not for you in een uitvoering van Harrison op dit album.
Vlak na aanschaf heb ik All things must pass anderhalf keer gedraaid om 'm daarna op te bergen en nooit meer te voorschijn te halen. Het album heeft mij, in 2001, totaal niet weten te boeien.
Het album heeft acht jaar lang stof liggen te vergaren op zolder, maar na het lezen van het stuk op het forum van Expecting rain heb ik besloten om het album eens van de laag stof te ontdoen en een tweede kans te geven. Sinds vanmiddag een uur of half twee ligt de cd al klaar naast de speler om nog eens te luisteren, maar tot een minuut of vijf geleden heb ik nog niet het lef gehad om de cd daadwerkelijk in de speler te schuiven.
Wie goed leest, heeft begrepen dat All things must pass nu een minuut of vijf draait, voor het eerst in acht jaar.
Nou zou het natuurlijk een fantastisch verhaal opleveren wanneer ik nu zou kunnen schrijven dat ik helemaal in beslag werd genomen door de muziek op All things must pass, dat ik het album herontdekt heb, enz. enz. Maar helaas, niets is minder waar. Na een minuut of vijf begint de muziek me al te vervelen en bij het derde nummer, Wah-wah, zelfs al te irriteren.
Zelfs het mede door Dylan geschreven I'd have you anytime laat geen verwoestende indruk achter, het klinkt in mijn oren als een niemendalletje.
Niemand zingt Dylan zoals Dylan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten