aantekening #7320

De film Once Were Brothers: Robbie Robertson and the Band gaat 21 februari in de bioscoop draaien, ik denk aanvankelijk alleen in Amerika. Ergens vrees ik dat deze film lijkt op Robertsons autobiografie Testimony, een boek stampvol borstklopperij en zelfverheerlijking. Ik hoop dat ik het mis heb en ik weet nu al dat als ik de kans krijg dat ik Once Were Brothers ga zien. Bob Dylan schijnt kort in deze film aan het woord te komen, al is dat (voor mij) niet de enige reden om de film te willen zien. The Band heeft schitterende muziek opgenomen - met name Music From Big Pink spreekt mij aan - zie daar de voornaamste reden om Once Were Brothers te willen zien.

~ * ~ * ~ * ~

Een foutje van de drukker, cd gevonden in een van de platenzaken in Leeuwarden.

~ * ~ * ~ * ~

Als je ooit de kans krijgt om een opname van Dylans concert op 16 februari 1994 in Hiroshima te beluisteren, grijp die kans dan. Op ongeveer twee-derde van het concert speelt hij een sterke "Series Of Dreams" en direct daarna een wereldversie van "I And I".

Het is een harde versie van "I And I", veel harder dan de versie die hij in 1984 speelde, zoals op Real Live staat. Het is een versie waarbij je aan het eind eigenlijk wilt stoppen met het concert om dat ene moment, om deze "I And I" nogmaals te horen. 

~ * ~ * ~ * ~

Secret 7" brengt binnenkort Bob Dylans "Blind Willie McTell" op single uit in een oplage van 100 stuks en ieder exemplaar krijgt een eigen, unieke hoes. Een single kost 70 GBP. De singles gaan op 31 mei in de verkoop bij NOW Gallery in Londen.

Er zijn vele redenen om naar Londen te willen reizen en van al die redenen staat het kunnen bewonderen van al die versies van "Blind Willie McTell"-hoezen hoog op mijn lijstje.

~ * ~ * ~ * ~

"Waar The Byrds over zongen? Geen idee. En het zou er (...) ook niets toe hoeven te doen. 'Mr. Tambourine Man' zal wel gaan over een man met een tamboerijn. En 'Turn! Turn! Turn!' over een dans? Over een verloren liefde? Of over grammofoonplaatjes draaien?"

(Guus Middag - Het wezen van de wolk)

Negen jaar nadat Het wezen van de wolk verscheen kreeg Bob Dylan - auteur van "Mr. Tambourine Man" & nog een paar honderd songs - de Nobelprijs voor Literatuur. 

Zijn songteksten slechts klanken of kan het ook literatuur van het hoogste niveau zijn?

Beide, denk ik.

Wat anders: het moge duidelijk zijn dat de impact die een song heeft op een luisteraar mede afhankelijk is van de persoon of band die de song brengt. Met dat in het achterhoofd doemt het volgende dilemma op: kan "Mr. Tambourine Man" literatuur zijn als het gezongen wordt door Bob Dylan, maar slechts klank wanneer The Byrds het brengen?

Ik ben geneigd om die vraag met "ja" te beantwoorden terwijl ik weet dat het logischer is om "nee, natuurlijk niet" te zeggen. 

De woorden van Guus Middag - inclusief aanhangende gedachten - spoken al een paar dagen door mijn hoofd. Ik kom er niet uit, althans nu nog niet. 

Ik geef het nog een paar dagen, als ik er dan niet uit ben, laat ik het los.

~ * ~ * ~ * ~