Do Re Mi

'Mevrouw Tom' heeft mij geleerd de muziek van Ani DiFranco te waarderen. Of was het nou net andersom en heb ik 'mevrouw Tom' DiFranco voor het eerst laten horen? Ik weet het niet meer. Het doet er ook niet echt toe. Feit is dat ik afgelopen zaterdag in de stad Z. op de inmiddels al weer 18 jaar oude cd-single "Swing" van DiFranco stuitte. Gekocht natuurlijk.
Op die cd-single staan naast twee versies van het nummer "Swing" vier non-album tracks, zoals dat zo mooi heet. Eén van die tracks, het afsluitende nummer, is Dylans "Hurricane".
De andere previously unreleased tracks zijn een remix van "To The Teeth", "Do Re Mi" en "When I'm Gone".
Het is "Do Re Mi" die er voor mij uitspringt. Misschien komt dat mede doordat DiFranco op dit nummer muzikaal ondersteund wordt door Gillian Welch & David Rawlings. (Ik weet zeker dat ik het was die 'mevrouw Tom' kennis heeft laten maken met de muziek van Gillian Welch & David Rawlings, niet andersom.)
Met dank aan DiFranco's versie van "Do Re Mi" kreeg ik Dylans versie van dit nummer in mijn kop. Het staat op de cd The People Speak uit 2009. Zoals Ani DiFranco op "Do Re Mi" wordt ondersteund door Gillian Welch en David Rawlings, zo wordt Bob Dylan op dit nummer bijgestaan door Ry Cooder van Van Dyke Parks.
Het is inmiddels twee dagen geleden dat ik de cd-single "Swing" in de stad Z. kocht.
Het afgelopen uur heb ik steeds weer "Do Re Mi" opgezet. Bob Dylan met zijn stem en gitaar, Ry Cooder met zijn gitaar, Van Dyke Parks met zijn piano en ik met mijn kippenvel. Er zijn slechtere manieren om een avond te vullen.
Ik luister gewoon nog een keer. Kan mij het schelen. Ik heb nog wel wat kippenvel te vergeven.