1. Desolation Row – Take 1 Rehearsal
2. Desolation Row – Take 2 Rehearsal The Cutting Edge
3. Desolation Row – Take 1 Complete (with insert) The Cutting Edge
4. Desolation Row – Take 5 Complete master without acoustic guitar overdub
5. Desolation Row – Take 6 Guitar overdub
6. Desolation Row – Take 7 Guitar overdub
7. Tombstone Blues – Take 1 Harmonica overdub
Volgens Michael Krogsgaard in zijn Bob Dylan: The Recording Sessions was de opnamesessie van 4 augustus een overdub session. Dat klopt deels. Tijdens deze sessie nam Bob Dylan de “Desolation Row” zoals we die kennen van Highway 61 Revisited op, waarna er tijdens deze sessie een gitaar overdub aan toegevoegd werd. Verder sluit de sessie van 4 augustus af met een (afgebroken) poging om een mondharmonica overdub aan “Tombstone Blues” toe te voegen. Van de zeven opnamen die er tijdens deze sessie zijn gemaakt zijn alleen de laatste drie overdubs.
Opvallend is, wanneer je kijkt naar bovenstaande lijst, dat de takes 3 en 4 van “Desolation Row” lijken te ontbreken, terwijl er twee keer een take 1 genoemd wordt. Ook Michael Krogsgaard in zijn Bob Dylan: The Recording Sessions noemt geen takes 3 en 4, maar zijn lijstje met takes van “Desolation Row” ziet er wel iets anders uit dan bovenstaande lijst:
1. Desolation Row – take 1 fragment
2. Desolation Row – take 2 fragment
3. Desolation Row – take 1 incomplete
4. Desolation Row – take 1 (incut) complete
5. Desolation Row – take 5 complete
6. Desolation Row – take 6 (composite 1) complete
7. Desolation Row – take 7 (composite 1) fragment
In de lijst van Krogsgaard is take 5 van “Desolation Row” de vijfde opname van dit nummer tijdens deze sessie, dat lijkt de verklaring te zijn voor het ontbreken van de takes 3 en 4. Verder valt op dat de tracklist van The Cutting Edge als derde versie van “Desolation Row” een complete take met insert geeft terwijl Krogsgaard deze opname van “Desolation Row” als twee takes geeft: een incomplete take en een incut-take. Daarover bij de bespreking per opname hieronder meer.
1. Desolation Row – Take 1 Rehearsal
Deze opname is alleen te horen op de Collector’s Edition van The Cutting Edge.
2. Desolation Row – Take 2 Rehearsal
De piano-demo van “Desolation Row” zoals die niet alleen op de Deluxe Edition van The Cutting Edge te horen is, maar ook op The Best Of The Cutting Edge en de bij de Duitse Rolling Stone weggegeven single.
Hoe vaker ik deze piano demo hoor, hoe meer ik het gevoel krijg dat deze piano-versie voor Bob Dylan nodig was om “Desolation Row” om te buigen van band-song naar akoestische song. Het is maar een fragment, maar o zo mooi.
3. Desolation Row – Take 1 Complete (with insert)
Een werkelijk schitterende, ingetogen “Desolation Row”, een van de grote openbaringen van The Cutting Edge. Ruim 11 minuten pure schoonheid, geen seconde in deze opname is niet raak.
De toevoeging “with insert” op de tracklist van The Cutting Edge verraadt dat het Bob Dylan niet lukte om in één keer deze perfecte take op band te krijgen. Volgens Michael Krogsgaard bestaat deze opname uit een incomplete eerste poging (track 3 op Krogsgaards lijst) die met behulp van een “incut” compleet is gemaakt (take 4 op Krogsgaards lijst).
Aangezien de eerste incomplete take van Krogsgaards lijst niet op de Collector’s Edition van The Cutting Edge staat is of deze opname verloren gegaan, of is er voor gekozen om deze opname niet op de Collector’s Edition te zetten en bevat deze box dus niet alle opnamen uit de jaren 1965 en 1966.
Deze opname is ook te horen op The Best Of The Cutting Edge.
4. Desolation Row – Take 5 Complete master without acoustic guitar overdub
Dit is de basisopname van “Desolation Row” zoals die te horen is op Highway 61 Revisited, maar dit is niet – zoals de tracklist van The Cutting Edge: Collector’s Edition beweert – de opname zoals die te horen is op Highway 61 Revisited. Aan deze take werden gitaar-overdubs toegevoegd voor de opname op Highway 61 Revisited terecht kwam.
Deze opname is alleen te horen op de Collector’s Edition.
5. Desolation Row – Take 6 Guitar overdub
6. Desolation Row – Take 7 Guitar overdub
Twee pogingen om gitaar-overdubs aan “Desolation Row” (take 5) toe te voegen. Volgens Michael Krogsgaard in zijn Bob Dylan: The Recording Sessions is alleen take 6 compleet. Volgens diezelfde Michael Krogsgaard werden takes 6 en 7 samengevoegd tot een complete take, de take zoals die te horen is op Highway 61 Revisited. De takes 6 en 7 zijn alleen te horen op de Collector’s Edition van The Cutting Edge. Dit alles bij elkaar betekent dat de “Desolation Row” zoals die te horen is op Highway 61 Revisited in de eerste plaats een samenvoeging van de takes 5, 6 en 7 is, en in de tweede plaats dat de Highway 61 Revisited-versie van “Desolation Row” niet te vinden is op de Collector’s Edition van The Cutting Edge.
7. Tombstone Blues – Take 1 Harmonica overdub
Een voortijdig afgebroken poging om mondharmonica toe te voegen aan de opname van “Tombstone Blues” zoals we die kennen van Highway 61 Revisited. Luisterend naar deze opname – die alleen te vinden is op de Collector’s Edition – wordt al snel duidelijk waarom deze poging werd afgebroken. Dit werkt niet. Dylans zang en de mondharmonica lopen elkaar in de weg op deze opname.
Na deze sessie kon Highway 61 Revisited gemixt, geperst en verscheept worden zodat het album de wereld kon choqueren en veroveren. Tot de dag van vandaag geldt dit album als een van de hoogtepunten uit de twintigste-eeuwse muziek.
Wie denkt dat Bob Dylan in de nasleep van Highway 61 Revisited het rustig aan deed komt bedrogen uit. Halverwege de jaren zestig was Bob Dylan een rusteloze ziel. Na de laatste opnamesessie voor Highway 61 Revisited volgden concerten in onder andere New York, Los Angeles en Austin.
Twee maanden na de laatste opnamesessie voor Highway 61 Revisited stond de eerste sessie voor een volgend album al weer op de planning. De sessie van 4 oktober werd echter geschrapt, maar een dag later, op 5 oktober begon Bob Dylan in de Columbia Recording Studios te New York aan de lange weg, inclusief ‘verhuizing’ naar Nashville, die hem uiteindelijk het magistrale Blonde On Blonde zou opleveren.
4 opmerkingen:
Om de verwarring te vergroten heeft men op de DeLuxe Edition de volgorde van de takes omgedraaid. Eerst take 1 Complete (with insert; track D2-15) gevolgd door take 2 Rehearsal (track D2-16). Op Best Of en de Collector's Edition staan ze wel in de juiste chronologische volgorde.
Het omdraaien van die twee takes is voor mij ook een onbegrijpelijke keuze. Er zal best een reden voor geweest zijn, maar ik kan niet bedenken wat die reden zou kunnen zijn.
Nog een toevoeging m.b.t. de gitarist op 4 augustus: "According to Glen Dundas the guitarist is almost certainly not Michael Bloomfield. Clinton Heylin suggests Bruce Langhorne. Al Kooper maintains that it was Charlie McCoy. Tony Glover who was present at the sessions asserts that McCoy was not present while he was there, but it is of course possible that McCoy was brought in later for the overdubs" (bron: Olof Björner website).
Volgens de notes bij de DeLuxe Edition is het Bob zelf op gitaar met verder alleen aanwezig Russ Savakus op basgitaar.
De 2015 Rolling Stone Special Collectors Edition "Bob Dylan -The Complete Album Guide" schrijft over de mysterieuze gitarist op Desolation Row het volgende: [Dylan] scheduled a session for August 4th to take another pass at the album closer "Desolation Row" - just him and acoustic guitar. It might have stayed that way, except that Johnston had an ace up his sleeve: Nashville picker Charlie McCoy, who overdubbed the distinctive guitar part that gives the song its Mexican-cantina flavour.
Een reactie posten