Het is goed zo

Ik heb een boom vol lichtjes in de kamer staan, al dagen vallen kaarten met vredige taferelen en de beste wensen door de brievenbus en toch wil het kerstgevoel maar niet komen. Misschien ligt het aan het weer - het regent, waait en de temperaturen blijven in de dubbele cijfers - waarschijnlijker is dat het aan mij ligt. Ik ben geen kerstengeltje.
Nu het de dag voor kerstmis is krijg ik toch een gevoel van urgentie. Die kerstsfeer moet maar eens tot mij doordringen, als het vandaag niet lukt, dan gaat het dit jaar helemaal niet meer lukken. Ik ken mezelf een beetje. En dus zet ik Christmas In The Heart op, voor het eerst dit jaar, in een poging om die sfeer af te dwingen. Het werkt. Bij de eerste tonen van "Here Comes Santa Claus" begint het te sneeuwen in mijn hoofd en tijdens "Hark The Herald Angels Sing" hoor ik mezelf tegen 'mevrouw Tom' zeggen dat ik dat als jochie van een jaar of tien nog gezongen heb, in de kerk als een van de stemmen in een kerstkoor. Ik zie mezelf weer richting de repetities lopen, een grote bontmuts met flappen voor over de oren op mijn hoofd.
Veel belangrijker is dit:
Vlak voor die herinnering door mijn hoofd schiet gebeurt een waar kerstwonder. Het is dertien minuten voor negen, tijdens "Winter Wonderland" leggen de kinderen hun schermen aan de kant en maken ze samen een dansje. Spontaan en vrijwillig.
Na "Winter Wonderland" worden de telefoon en de iPad weer opgepakt, gaan de verhalen over te bouwen werelden en te winnen gevechten weer verder. Ik snap niks van die verhalen, maar dat is oké. Het is goed zo. Dat is de essentie: het is goed zo.