'Hé, hoe is 'met jou? Tijd niet gezien man.'
'Goed, goed. En met jou?'
'Met slechte mensen gaat 't altijd goed, toch?'
'Hahaha, jaaaa..... Ennuh die muzikant waar je het altijd over had. Ben je daar nog steeds druk mee?'
'Bob Dylan bedoel je. Goed hoor.'
'Bob Dylan ja, die bedoel ik. Nog steeds je "dagelijkse dosis Dylan" zoals je dat toen noemde?'
'Ja, ach. Wat minder hè. Met de jaren...'
'Ik weet nog dat je iedere dag als je thuis kwam van college als eerste een plaat van die man opzette. Gek werden we er van. Het hele studentenhuis, knettergek. Iedere dag. Dat je daar nog steeds naar luistert, man.'
'Het wordt wat minder hè, druk, druk, druk. Je kent het wel...'
'Iedere dag! En niet te zachtjes. Tjongejonge, bij de buren konden ze die vent nog horen neuzelen. En dan die... uh... die mondharmonica!'
'Eigenlijk luister ik al jaren niet meer, je wordt toch ouder, hè?'
'Och man, die mondharmonica! Als ik dáár nog aan dènk!'
'Je gaat wat breder kijken, hè.'
'Hartstikke leuk man! Dat je nog steeds luistert. Je bent niks veranderd in al die jaren. Geen spat!'
'Ik richt me nu meer op de Indiase muziek... Meditatie en zo. Beetje rust zoeken. Ik ben ook de jongste niet meer, hè.'
'Alleen wat kaler geworden, natuurlijk. Hahahahaaa. En rimpels. Maar wie niet. Je bent het nog helemaal, de oude. Iedere keer als ik die Dybben hoor, denk ik nog steeds aan jou.'
'Je groeit er toch overheen, hè. Blijkbaar.'
'Nou eh, het ga je goed man. Leuk om je weer eens gezien te hebben. Hartstikke leuk, man. En blijven luisteren, vooral blijven luisteren. Vooral naar die Bydden van jou. Oude liefdes houden je jong.'
'Ja, uh... Ja. Leuk je weer eens tegen te komen.'
'De mazzel hè, ouwe! Hahahahaaa.'
'Ja... dag dan maar, hè?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten