In oktober 1998 bracht Sony dit concert officieel uit als vierde deel van The Bootleg Series. De afbeelding rechts is een door Sony uitgegeven flyer ter promotie van deze release. Die flyer is iets te snel in elkaar gezet. Zo laat de tracklist wat fouten in de songtitels zien. Wat te denken van "Brand New Leopard Skin Pill Box Hat" of "Ballad of Ta Thin Man".
Een tijdje geleden kreeg ik van een andere Dylan-liefhebber de tip om de soundtrack van Vanilla Sky aan te schaffen. Op deze soundtrack staat namelijk Dylans "4th time around" van dit vierde deel van The Bootleg Series. De versie van "4th time around" op deze soundtrack zou - aldus de tipgever - een geremasterde versie zijn. Ik was dit eigenlijk al weer vergeten, tot ik, toevallig, op de soundtrack van Vanilla Sky stuitte. Ik heb die opname inmiddels beluisterd. Ik moet bekennen dat ik het (nog) niet hoor.
Wat ik niet wist, is dat aanvankelijk het plan was om niet "4th time around" maar "Angel flying too close to the ground" - een B-kantje uit 1983 - op de soundtrack van Vanilla Sky te zetten. Die wijsheid komt van de website Searching for a gem.
Sinds het beluisteren van "4th time around" zingt het nummer in mijn kop. Een heerlijke opname. De bijna dansende harmonica en dan die slepende stem waarmee Dylan tijdens dat concert in 1966 dit nummer zong.
Met "4th time around" in mijn hoofd vanochtend opgestaan om naar de platenbeurs te rijden. Op die beurs natuurlijk weer het nodige gekocht, waaronder een Nederlandse persing van Saved voor de Franse markt. Het verschil met de gewone Nederlandse persing is dat er een vel met songteksten bij deze elpee zit.
Naast kopen is er het koffiedrinken met andere Dylan-liefhebbers. Het gesprek gaat onder andere over de film Howl. Een schitterende film over Allen Ginsbergs gelijknamige gedicht en het proces rond dit gedicht. Aan het eind van de film is Dylans "This wheel's on fire" te horen.
Die bewering van Jonathon Green is te vinden in het boek All dressed up; The Sixties and the counterculture, een boek waar ik gisteren in begonnen ben. Ik heb nog te weinig in het boek gelezen om er iets zinnigs over te kunnen zeggen, maar de cover van dat boek spreekt mij wel aan.
Natuurlijk ging het tijdens de koffie ook over Shadows in the night en "Full moon & empty arms" en ja, ik heb op de beurs ook een aantal platen van Frank Sinatra uit de bakken gehaald in de hoop zijn versie van "Full moon & empty arms" te vinden, maar zonder resultaat.
En natuurlijk gaat het gesprek ook over de overeenkomsten tussen Shadows in the night en Blue Note. Is het toeval, zo vraag ik me af, dat het jarige Blue Note bovenaan haar Facebook-pagina het album van Freddie Hubbard waarvan de hoes opmerkelijke overeenkomsten vertoont met de hoes van Shadows in the night heeft geplaatst? Is het toeval dat de huidige directeur van Blue Note - Don Was - ooit een Dylan-album produceerde? In een interview met Was in All About Jazz valt uiteraard ook Dylans naam (zie hier).Waarschijnlijk is het inderdaad gewoon allemaal toeval.
Maar opvallend is het wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten