gitaristen

'Voor we verder praten, moeten we het eerst over de gitaristen hebben.'
'Hoezo?'
'Nou, ga maar na: de AmerikanaramA-tour begon met Duke Robillard. Die man leek meer met zijn eigen geluid dan met het geluid van de band bezig te zijn. Einde Robillard, terug komt Charlie Sexton. Waarschijnlijk een tijdelijke terugkeer. Na een paar concerten is daar geen Sexton meer, maar Colin Linden.'
'Da's nog te volgen.'
'Maar dan. Afgelopen zaterdag, Linden is weer pleite, Sexton weer terug.'
'Dan denk je: "O, die Linden zal wel niet bevallen, schop onder z'n kont gekregen. Weg ermee."'
'Precies. Maar nee hoor. Gisteravond, geen Sexton en Linden weer terug.'
'Daar is toch geen touw aan vast te knopen, of wel dan!'
'Nope.'
'Nu we het nog over gitaristen hebben, wie is jouw favoriete gitarist?'
'Je bedoelt ter begeleiding van Dylan?'
'Ja 'tuurlijk. We gaan het toch niet in één keer over BZN hebben of zo.'
'Even denken. Ik denk toch Robbie Robertson.En jij?'
'Dylan zelf natuurlijk.'
'Ja, hè hè. Na Dylan zelf natuurlijk.'
'Ik weet 't eigenlijk niet.'
'Hoe zo?'
'Eigenlijk maakt 't me niet zo veel uit.'
'Maakt je niet uit?!'
'Nee, ik let nooit zo op de gitarist. Ik ga naar een concert om Dylan te horen, niet z'n begeleiders.'
'Jij, jij blijft mij verbazen.'
'Dat herken ik wel.'
'Hoe bedoel je?'
'Ik sta ook regelmatig verbaasd over mezelf.'
'Rare snuiter ben je toch.'
'Dank je.'